Τετάρτη 27 Απριλίου 2011

Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος: Λόγος ασκητικός και συμπληρωματικός των εκατό κεφαλαίων

Ποτέ μη θελήσεις πάνω από το μοναχό, να μακαρίσεις τον κοσμικό που έχει γυναίκα και παιδιά και ευφραίνεται γιατί ευεργετεί πολλούς και σκορπά άφθονα την ελεημοσύνη και δεν πειράζεται διόλου από τους δαίμονες, και νομίζεις ότι εσύ είσαι κατώτερος από αυτόν στην ευαρέστηση του Θεού. Ούτε να ελεεινολογείς τον εαυτό σου, γιατί τάχα πηγαίνεις για την απώλεια. Δεν λέω ότι ζεις άμεμπτα με το να παραμένεις ανάμεσα στους μοναχούς, αλλά και αν είσαι πάρα πολύ αμαρτωλός, η θλίψη της ψυχής σου και η κακοπάθεια έχει πιο μεγάλη τιμή για το Θεό από την υπερβολική αρετή του κοσμικού.
Η μεγάλη σου λύπη, η αθυμία, οι στεναγμοί, η ψυχική στενοχώρια, τα δάκρυα, ο βασανισμός της συνειδήσεως, η αμηχανία του λογισμού, η κατάκριση της διάνοιας, το κλάμα, ο θρήνος του νου, οι κρυαγές της καρδιάς, η συντριβή, η ταλαιπωρία, η κατήφεια, η καταφρόνηση, όλα αυτά και τα όμοια, τα οποία πολλές φορές συμβαίνουν σ' εκείνους που ρίχνονται στο σιδερένοιο καμίνι των πειρασμών, είναι απείρως πιο πολύτιμα και πιο ευπρόσδεκτα από την ευαρέστηση του κοσμικού.

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

Κυριακή του Πάσχα

Του πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
῾Δεῦτε λάβετε φῶς…᾽ Τό βράδυ τοῦ Μ. Σαββάτου, ὁ ἱερέας λίγο πρίν ξεκινήσει τήν τελετή γιά τό ῾Χριστός ᾽Ανέστη᾽, ἐξέρχεται ἀπό τήν ῾Ωραία Πύλη μέ λαμπάδα ἀναμμένη ἀπό τήν ἀκοίμητη κανδήλα γιά νά καλέσει μέ δυνατή φωνή τό λαό: ῾Δεῦτε λάβετε φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός…᾽. Δέν μποροῦμε δηλ. νά κατανοήσουμε τήν ᾽Ανάσταση
τοῦ Χριστοῦ κι οὔτε ἀσφαλῶς νά μετάσχουμε πολύ περισσότερο σ᾽αὐτήν, ἄν προηγουμένως δέν λάβουμε τό ἀνέσπερο φῶς. Κι ἀσφαλῶς αὐτό δέν εἶναι τό ὑλικό φῶς τῆς λαμπάδας. Τό ὑλικό φῶς ἀποτελεῖ σύμβολο ἑνός ἄλλου φωτός, τοῦ φωτός τοῦ Θεοῦ πού ἀνέτειλε καί ἀνατέλλει ἀπό τόν κενό τάφο τοῦ ἀναστημένου Θεοῦ. Εἶναι ἀκριβῶς τό φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου πού πλημμύρισε τά σύμπαντα, ὅπως τό διαλαλεῖ ὁ πασχαλινός ὕμνος: ῾Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια᾽!

Η κάθοδος του Χριστού μέχρι τα μελαγχολικά βασίλεια του θανάτου

Μητροπολίτου Προικοννήσου κ. Ιωσήφ
Η Ακολουθία ήδη μας έδωσε όχι μόνον όλη την Χάρη αλλά και όλη την χαρά, τον καταρτισμό του νοήματος των Αγίων Ημερών. Αξιωθήκαμε να προχωρήσουμε λειτουργικώς μαζί με τον Κύριο από τον κήπο της Γεθσημανή μέχρι τον φρικτό Γολγοθά και μέχρι τον ζωηφόρο και ζωοδόχο Τάφο, τον ξένο Τάφο, στον οποίο φιλοξενήθηκε τριήμερος. Σημειώνω, αυτόν τον ξένο Τάφο, γιατί ο Κύριος ήλθε «εις τα ίδια και οι ίδιοι Αυτόν ουκ εδέχθησαν», ήλθε στους δικούς Του και οι δικοί Του δεν Του ανοίξανε και έμεινε διά βίου ένας ξένος. Ξένος για τον κόσμο, τον οποίο δημιούργησε. Ξένος για τον λαό τον περιούσιο, τον αγαπημένο. Ξένος ως τον θάνατό Του, που δεν βρέθηκε ούτε ένας τάφος να ανήκει στον Ίδιο για να Τον δεχθεί, αλλά φιλοξενήθηκε στον τάφο του δικαίου Ιωσήφ του Αριμαθαίου.

Μην μελαγχολείς ... το Πάσχα δεν τελειώνει ποτέ !!


Θυμάμαι πάντα Κυριακή του Πάσχα μετά την αγάπη και το κάψιμο του Ιούδα ένα μικρό παιδί μελαγχολικό σχεδόν δακρυσμένο να ρωτά τον πατέρα του :Τελείωσε το Πάσχα πατέρα ;;; Kαι αυτόν με ένα πλατύ χαμόγελο να του απαντά :Τελείωσε λέει ..ακόμα δεν άρχισε ..!!!

Ἡ εὐτυχία νὰ εἶσαι γονιὸς



Γανωτῆς Κωνσταντῖνος
Ὅταν εἶδε Θεός, τὸν κόσμο, ποὺεἶδε ὅτι εἶναι καλὸςκαὶ μάλιστα, ὅταν τὸν εἶδε μετὰ τὴδημουργία τοῦ ἄνθρωπου, ἦταν "καλὸς λίαν", πολὺὡραῖος. δημιούργησε, κόσμος
Μέσα στὰ "λίαν καλά" τῆςἀσφαλῶς καὶ γονικὴ λειτουργία τῶν ἀνθρώπων. Κι ἐπειδὴ θέα τοῦ καλοῦ κόσμου τοῦ Θεοῦ κινεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴτοῦ Θεοῦ, δωρεὰαὐτὴ τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο νὰ γίνεται γονιὸς εἶναι αἰτία χαρᾶς, ἰσόβιας χαρᾶς, δηλαδὴεὐτυχίας. δημιουργίας, δοξολογία
Ὅπως ὅλες ὅμως οἱ δωρεὲς τοῦ Θεοῦ, κρατοῦν τὴν ἀλήθειά τους καὶ κάνουν τὴ ζωὴ μαςὡραία, ὅταν λειτουργοῦν μέσα στὰ πλαίσια τοῦ θείου νόμου, ἔτσι καὶ γενικὴ λειτουργίαμπορεῖ νὰ εἶναι ἀληθινὴ καὶ χαροποιός, μπορεῖ ὅμως καὶ νὰ διαστραφεῖ καὶ νὰ γίνειδαιμονική.
Ὅταν γονιὸς ζεῖ ἀληθινὴ χριστιανικὴ ζωή, αἰσθάνεται καὶ τὴ δική του εὐτυχία νὰ εἶναιμέσα στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν εὐτυχία νὰ ἀνατρέφει τὰ τέκνα του μέσα στὴν χαρὰ καὶστὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ.

Πάσχα στα Καυσοκαλύβια

πηγή φώτο
...Απλότης και αγάπη χαρακτή­ριζαν τα Καυσοκαλύβια. Επάνω σ' αυτή στηριζόταν κι ένα ωραίο τους πασχαλινό έθιμο: Κάθε Πάσχα οί πατέρες έσχημάτιζαν ομάδες καί περιήρχοντο τίς καλύβες, για να χαιρετήσουν, να άλληλοευχηθοΰν καί να ανταλλάξουν το «Χριστός Ανέστη». Έτσι κι εκείνο το Πάσχα, από το ησυχαστήριο των διδασκάλων μου, έβλεπα τους πατέρες καθ' ομάδας, σαν τα παιδάκια πού λένε τα κάλα­ντα, να πηγαίνουν από καλύβα σε καλύβα καί να ψάλλουν όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη», το «Ό άγγελος έβόα» καί άλλους πασχαλινούς ύμνους μ'ένα πηγαίο ενθουσιαστι­κό παλμό.

Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

ΗΔΗ ΒΑΠΤΕΤΑΙ ΚΑΛΑΜΟΣ . Ήχος Πλάγιος του Τετάρτου

Ήδη Βάπτεται Κάλαμος . Ακολουθία των Αγίων Παθών. Ο Χορός των Κωνσταντινουπολιτών στο Πατριαρχικό ύφος. Το γνήσιο Παραδοσιακό Εκκλησιαστικό ύφος . Κατανυκτικό και συνάμα Μεγαλοπρεπές.

Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

Το Μυστήριο του Ευχελαίου




του Σεβ. Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης π. Συμεών


Το λάδι, πέρα από τη σημαντική θέση που κατέλαβε στη διατροφή του ανθρώπου, ανέκαθεν θεωρήθηκε και ως στοιχείο με θεραπευτικές ιδιότητες. Χαρακτηριστική περίπτωση η αναφερόμενη στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτου (Λουκ. 10,34).

Παράλληλα, από πολύ παλιά το λάδι απέκτησε και θρησκευτική σημασία. Αυτό γίνεται ολοφάνερο από τη χρήση του σε διάφορες τελετές του αρχαίου Ισραήλ αλλά και σε άλλες θρησκευτικές παραδόσεις.

Αγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, Στην προδοσία του Ιούδα



1. - (...) Πραγματικά δέν ἔχω τί νά πῶ γιά τή σημερινή πανήγυρη. Διότι ἡ μέν πανήγυρη παρακινεῖ τή γλώσσα μου στό νά κατηγορήσω τόν Ἰούδα, ἐνῶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ Σωτήρα μου τήν γυρίζει πίσω. Καί εἶμαι κυριευμένος ἀπό αὐτά τά δύο, ἀπό μίσος ἐναντίον τοῦ προδότη, καί ἀγάπη γιά τόν Κύριο. Τό μίσος ὅμως τό νικάει ἡ ἀγάπη, διότι εἶναι μεγαλύτερη καί δυνατότερη. Γι᾽ αὐτό, ἀφήνοντας κατά μέρος τόν προδότη, ἐξυμνῶ τόν εὐεργέτη, ὄχι ὅσο εἶναι ἄξιος, ἀλλ᾽ ὅσον ἐπιτρέπουν οἱ δυνάμεις μου νά Τόν ἐξυμνήσω.

Ξενία δεσποτική: Ο Μυστικός Δείπνος


Από τη φιλοξενία  της γης, υπάρχει μια άλλη φιλοξενία, απείρως ανώτερη. Θυμίζει τη φιλοξενία του παραδείσου. Επαναφέρει στη φιλοξενία του παραδείσου. Μας την παρουσιάζει η αποψινή βραδιά:
«Ξενίας δεσποτικής και αθανάτου τραπέζης εν υπερώω τόπω, ταις υψηλαίς φρεσί, πιστοί, δεύτε απολαύσωμεν, επαναβεβηκότα λόγον εκ του Λόγου μαθόντες, ον μεγαλύνομεν»(ελάτε να απολαυσουμεμε ανυψωμένο το ψυχικό μας κόσμο, τη φιλοξενία που μας κάνει ο Δεσπότης Χριστός και να απολαύσουμε το αθάνατο τραπέζι σε τόπο υψηλό,γιατί μάθαμε από το Λόγο του Θεού διδασκαλίες σπουδαίες. Αυτόν ας Τον δοξάσουμε με μεγάλη δόξα).(ειρμός της θ’ ωδής του κανόνα της Μεγ. Πέμπτης).

Τα Άγια Πάθη σε εικόνες Επιστυλίου της Ι.Μ. Ιβήρων, 16ος αι.


Στην Ι. Μονή Ιβήρων σώζονται τέσσερα τμήματα ενός επιστυλίου τέμπλου με δώδεκα θέματα από τον χριστολογικό κύκλο. Τα τέσσερα αυτά τμήματα, μαζί με άλλα που δεν σώζονται, συγκροτούσαν στο δεύτερο τέταρτο του 16ου αιώνα το επιστύλιο τέμπλο του Καθολικού της Μονής, με εικοσιτέσσερα συνολικά θέματα. Είναι έργα του Θεοφάνη του Κρητός, ανάμεσα στο 1535-1545.
011.jpg

Τρίτη 19 Απριλίου 2011

"Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ"



Πρωτ. π. Γεωργίου Δορμπαράκη
«Τήν ὥραν, ψυχή, τοῦ τέλους ἐννοήσασα καί τήν ἐκκοπήν τῆς συκῆς δειλιάσασα, τό δοθέν σοι τάλαντον φιλοπόνως ἔργασαι, ταλαίπωρε, γρηγοροῦσα καί κράζουσα. Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ νυμφῶνος Χριστοῦ».

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Μπροστά στη Μεγάλη Εβδομάδα του 2011


Λάβαμε το κείμενο που ακολουθεί, όπως αναρτήθηκε από τη Χριστιανική Εστία Λαμίας.

Μπροστά στα μεγάλα και κοσμοσωτήρια γεγονότα των Παθών που πλησιάζουν μας κάνει εντύπωση:


·         Η επακριβής επαλήθευση των προφητειών, οι οποίες ελέχθησαν από τους Προφήτες και από τον ίδιον τον Κύριο περί του Πάθους Του.

·         Η τραγική πραγματικότητα με την μαστίγωση και ατίμωση του Κυρίου

Τὰ καθήκοντά μας τὴ Μεγάλη Ἑβδομάδα



Μας στείλατε την ακόλουθη ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου πρ. Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτου για τα καθήκοντα που έχουμε όλοι μας κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Η ομιλία (σε απομαγνητοφωνημένο κείμενο) πραγματοποιήθηκε στις 10 Απριλίου 1960 στον Ι.Ν. Μεταμορφώσεως Μοσχάτου Αθηνών.

«Τν παθν το Κυρίου τς παρχς παροσα μέρα λαμπροφορε. Δετε ον, φιλέορτοι, παντήσωμεν σμασιν…» (κάθ. Μ. Δευτ.)

Η ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ


Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα

Υπό Πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Γ. Κοσκινά


Η Αγία και μεγάλη εβδομάδα είναι η Τρίτη περίοδος του Τριωδίου που αρχίζει από την Κυριακή των Βαϊων το βράδυ και τελειώνει το Μεγάλο Σαββάτο.




Μεγάλη ονομάζεται γιατί βιώνουμε σ’ αυτήν τα κοσμοσωτήρια 
γεγονότα που τελούνται και βιώνονται στους ορθοδόξους ναούς μας.

Η σφραγίδα του Πατέρα ...(το πάσχα των παιδιών)

Να χουμε αναμνήσεις και βιώματα κοντά στον Χριστό …το δυνατότερο όπλο για σένα και το παιδί σου …μόνο έτσι δεν θα φύγει από την εκκλησία… Και αυτό θα το καταφέρεις μόνο αν του προσφέρεις βιώματα μέσα στον ναό … Ο στάρετς Ζωσιμάς του Dοstοyevsky στους Αδελφούς Καραμαζώφ λέει: «εκείνος που μπορεί να έχει αναμνήσεις Χριστού από την παιδική του ηλικία είναι σωσμένος για όλη του τη ζωή». Το σπουδαίο είναι ότι κάνει αυτή την μνημειώδη παρατήρηση ύστερα από τη γλυκιά θύμηση της μητέρας του ,όταν τον έπαιρνε μαζί της στη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων. Θυμάται την ομορφιά της Ακολουθίας, τη μοναδική μελωδία του κατανυκτικού «κατευθυνθήτω η προσευχή μου ως θυμίαμα ενώπιόν σου…». Τις γριούλες που έκαναν μετάνοιες , τον κόσμο όλο δακρυσμένο να παρακαλά τον Χριστό ,το λιβάνι που ανέβαινε ψηλά, τις ηλιαχτίδες που έμπαιναν απ τα χρωματιστά τζάμια της εκκλησιάς , την μάνα του που τον κρατούσε αγκαλιά πηγαίνοντάς τον να κοινωνήσει … Αυτή η ανάμνηση τον κρατούσε ζωντανό στις δυσκολίες και στις πίκρες της ζωής ,τους πειρασμούς και τις ταλαιπωρίες …

Συγκλονιστική αφρικάνικη ιστορία



Πρωταγωνιστής σ' αυτή την περιπέτεια πίστης & ανθρωπιάς ο αγιασμένος ιεραπόστολος του Ζαΐρ π. Κοσμάς Γρηγοριάτης. 


       Βρισκόμαστε σε κάποιο γραφικό χωριουδάκι του Ζαΐρ (σημερινό Κογκό).
       Η τροπική βλάστηση γύρω βρίσκεται σε έξαρση. Οι μπανανιές πιο κει, κατάμεστες από καρπούς, γέρνουν τα κλαδιά τους κι ο φοίνικας δίπλα στην χορταρένια καλύβα καμαρώνει περήφανος για την λεβεντιά του!
       Συλλογισμένος και πικραμένος ένας γέροντας Ζαϊρινός κάθετε έξω από το αρχοντικό του (καλύβα), μασουλώντας ζαχαροκάλαμο.

Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων (6)

Πατὴρ Ἀρσένιος

«Κάθε ἄνθρωπος, φεύγοντας ἀπὸ τὴ ζωή, πρέπει κάτι νὰ ἀφήσει πίσω του: Τὸ σπίτι ποὺ ἔχτισε, τὸ δέντρο ποὺ φύτεψε, τὸ βιβλίο ποὺ ἔγραψε... Καὶ αὐτὰ ὄχι γιὰ τὸν ἑαυτό του, ἀλλὰ γιὰ τὸ συνάνθρωπό του. Ἀκόμα καὶ μετὰ τὸ θάνατό σου, θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ὑπάρχει κάτι ἀπὸ σένα σ᾿ ὅλα ὅσα ἄγγιξαν τὰ χέρια σου. Οἱ ἄθρωποι θὰ σὲ θυμοῦνται, ὅταν θὰ βλέπουν μὲ χαρὰ αὐτὰ ποὺ τοὺς ἄφησες καὶ θὰ δοξάζουν τὸν Κύριο. Δὲν ἔχει σημασία τὸ τί ἔκανες, φτάνει νὰ τὸ ἔκανες στὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπὸ ἀγάπη στὸν ἄνθρωπο...».

Παρασκευή 15 Απριλίου 2011

Η αμαρτία φέρνει τις συμφορές


Έρριξες φάρμακο για τις κάμπιες;

- Έρριξα, Γέροντα.

- Τόσες καλόγριες ούτε μια κάμπια δεν μπορείτε να σκοτώσετε! Στην Κατοχή, όταν είχε πέσει ακρίδα, είχαν βγάλει εδώ στην Χαλκιδική την Αγία Ζώνη από την Μονή Βατοπεδίου και η ακρίδα έπεφτε σύννεφα-σύννεφα στην θάλασσα. Στην Ήπειρο, θυμάμαι, ηταν σαν το χιόνι. Κάναμε όλοι προσωπική εργασία· με τα σεντόνια την μαζεύαμε και μετά την πετούσαμε. Ήταν και η πείνα…, μην τα ρωτάς! Τα σιτάρια είχαν ξαναδώσει, αλλά είχαν σακατευθή.

Πάσχα στο Άγιο Όρος




12.jpg
Την κατανυκτική και γεμάτη πνευματικότητα ατμόσφαιρα της Μεγάλης Εβδομάδας μακριά από το θόρυβο και την κοσμικότητα των πόλεων βιώνει το πλήθος των επισκεπτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό που συρρέει αυτές τις μέρες στα μοναστήρια του Αγίου Όρους.
Οι προσκυνητές της Αθωνικής Πολιτείας, που τις ημέρες πριν το Πάσχα είναι πενταπλάσιοι απ΄ ότι συνήθως, βρίσκονται ξαφνικά σε έναν άλλο κόσμο, τον κόσμο των μοναχών, όπου οι ρυθμοί ζωής διαφέρουν πολύ από το δικό τους. Λιτότητα, ολονύκτιες ακολουθίες, βυζαντινοί ύμνοι και θλιμμένοι ήχοι από καμπάνες  δημιουργούν μια ιδιαίτερα κατανυκτική ατμόσφαιρα μέσα στην ανοιξιάτικη φύση.

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ: ΟΙ ΖΗΛΩΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ! ΘΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ!



ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ:

ΟΙ ΖΗΛΩΤΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΛΑΝΕΜΕΝΟΙ!

ΘΑ ΜΝΗΜΟΝΕΥΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ! [1]



    Την εγκύκλιο[2] την διάβασα εγώ, διότι ο γέροντας ούτε να τη διαβάσει δεν δέχτηκε, και ας ήταν και ζηλωτής! Μεταξύ των άλλων έγραφε και τα ακόλουθα: «ότι τα υπό των Νεοημερολογιτών τελούμενα Μυστήρια, ως σχισματικών όντων τούτων, στερούνται της Αγιαστικής χάριτος.

Ωσαύτος ουδένα Νεοημερολογίτην δέον να δέχεσθε εις τους Κόλπους της καθ’ ημάς Αγιωτάτης Εκκλησίας και κατά συνέπειαν να εξυπηρετείτε τούτον, άνευ προηγούμενης ομολογίας δι’ ης να καταδικάζη ούτος την καινοτομίαν των Νεοημερολογιτών και να κηρύσση την Εκκλησίαν τούτων σχισματικήν. Προκειμένου δε περί βαπτισθέντων υπό των καινοτόμων να Μυρώνωνται δια Αγίου Μύρου ορθοδόξου προελεύσεως, το οποίον ευρίσκεται εν αφθονία παρ’ ημίν…» 

Νικόλαος Ιω. Σωτηρόπουλος, Δεν είναι ο Χριστός Εβραίος;



ΔΕΝ ΕΙΝΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΡΑΙΟΣ;


Γράφει ὁ κ. Νικόλαος ᾿Ιω. Σωτηρόπουλος, Θεολόγος – Φιλόλογος


Στὸν «Ο.Τ.» τῆς 25ης Μαρτίου δημοσιεύθηκε ἐπιστολὴ τοῦ κ. Δημητρίου Χειλάκη, ὑποστρατήγου τῆς ῾Ελληνικῆς ᾿Αστυνομίας ἐ.ἀ., κατοίκου Ἁγίας Παρασκευῆς ᾿Αττικῆς. ῾Η ἐπιστολὴ φέρει τὸν τίτλο «῾Ο Χριστὸς δὲν εἶνε ῾Εβραῖος».

Αγ.Γρηγορίου Παλαμά-Ομιλία 15 εις την Κυριακή των Βαίων





1. Σε καιρό ευνοίας σε επήκουσα και σε ημέρα σωτηρίας σ' εβοήθησα», είπε ο Θεός δια του Ησαΐα (Ησ. 49,8). Καλό λοιπόν είναι να ειπώ σήμερα το αποστολικό εκείνο προς την αγάπη σας· «Ιδού καιρός εύνοιας, ιδού ημέρα σωτηρίας· ας απορρίψωμε λοιπόν τα έργα του σκότους και ας εκτελέσωμε τα έργα του φωτός, ας περιπατήσωμε με σεμνότητα, σαν σε ημέρα»(Β΄ Κορ. 6,2·Ρωμ. 13,12). Διότι προσεγγίζει η ανάμνησις των σωτηριωδών παθημάτων του Χριστού και το νέο και μέγα και πνευματικό Πάσχα, το βραβείο της απαθείας, το προοίμιο του μέλλοντος αιώνος.

Πέμπτη 14 Απριλίου 2011

Όταν ΄΄φορτώνουμε'' τα παιδιά με θρησκευτικά καθήκοντα



«Ή γυναίκα μου, βαθιά θρησκευόμενη, συνηθίζει να φορτώνει το μικρό μας αγό­ρι με ένα σωρό θρησκευτικά καθήκοντα, πού φοβάμαι ότι θα οδηγήσουν σε αντίθε­το αποτέλεσμα. "Ετσι δεν είναι;» 

«Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους»

Ὅλοι μαζῆ καὶ μὲ μίαν καρδίαν συντετριμμένην καλούμεθα μὲ ἕνα στόμα καὶ μὲ μίαν ψυχὴν νὰ προσφέρωμεν τὴν λατρείαν μας εἰς τὸν Θεόν. Εἰς αὐτὸ δὲ ἀκριβῶς προτρεπόμεθα καὶ διὰ τῶν ἐν τῇ Λειτουργίᾳ παρακελεύσεων τοῦ διακόνου: «Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν»• «πρόσχωμεν τὴν ἁγίαν ἀναφορὰν ἐν εἰρήνῃ προσφέρειν».

Η συμμετοχή των παιδιών στις ακολουθίες της Εκκλησίας



Τα παιδιά στην Εκκλησία μας είναι πλήρη μέλη του σώματος του Χριστού. Δεν έχουμε ειδικές ακολουθίες για παιδιά, επειδή γνωρίζουμε ότι η εμπειρία των λειτουργικών ακολουθιών δεν είναι αποκλειστικά και μόνον λογική. Ακόμα κι ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει
όλα όσα συμβαίνουν ,μπορεί να δει, να ακούσει, να οσφρανθεί, να γευθεί, να αγγίξει… και να αποκτήσει εμπειρία της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος. Δεν πρέπει να στερούμε τα παιδιά από αυτή την εμπειρία∙ πρέπει να τα προετοιμάζουμε ώστε να εκτιμήσουν την αξία της, να την περιμένουν με χαρά και να συμμετέχουν σ' αυτήν με την προσευχή και με όλους τους δυνατούς τρόπους.

Ἑνωτικὲς προσπάθειες μετὰ τὸ σχίσμα

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ
ΕΝΩΤΙΚΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΚΑΙ Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
1. Η ἑνότητα ἀνήκει στὴ φύση τῆς Ἐκκλησίας, ὡς σώματος Χριστοῦ καὶ ἐν Χριστῷ κοινωνίας. Ἡἀληθὴς Ἐκκλησία εἶναι «μόνον μία καὶ μοναδική», κατὰ τὸ ἱερὸ Συμβολο1. Ἡ ἐσωτερικὴ δὲ ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας φανερώνεται καὶ ἐξωτερικά, ὡς ἑνότητα στὴν Πίστη, τὴν Λατρεία, μὲ τὴν συμμετοχὴ στὰ ἴδια Μυστήρια, ἀλλὰ καὶ στὴν διοίκηση, μὲ κέντρο τοὺς ἐπισκόπους. Εἶναι, λοιπόν, ἑνότητα δογματική, λειτουργικὴ καὶ διοικητικὴ/κανονική2. Οἱ τοπικὲς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες ἐκφράζουν τὴν «μυστικὴ» ἑνότητά τους στὸ ἕνα σῶμα τοῦ Χριστοῦ, μέσω τοῦ ἀνωτάτου ἐκκλησιαστικοῦ ὀργάνου τους, ποὺ εἶναι ἡ Οἰκουμενικὴ Συνοδος3. Κάθε ἀποστασιοποίηση ἀπὸ τὶς θεμελιακὲς αὐτὲς προϋποθέσεις καὶ ἀναγκαιότητες γιὰ τὴν διασφάλιση τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητας ἐπιφέρει σχισματικὲς καταστάσεις, μὲ τὴν ἀπόσχιση τῆς καινοτομίας καὶ πλάνης ἀπὸ τὸ ἕνα σῶμα. Διότι μένοντας πιστὸ στὴν ἀποστολικὴ καὶ πατερικὴ παράδοση τὸ σῶμα, καθ’ αὐτὸ δὲν σχίζεται, ἀλλὰ τὸὸς ἐκκόπτεται» κατὰ τὴν χαρακτηριστικὴ ἔκφραση τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου.

Τα πλεονεκτήματα της ταπείνωσης.....


Κάποιος ρωτούσε μια μέρα έναν άγιο άνδρα: «Πώς θα αγαπήσω πολύ τον Αγαθό Θεό;». Α! αποκρίθηκε ο άγιος, «ταπεινότης, ταπεινότης». Η υπερηφάνεια είναι αυτή που μας εμποδίζει να γίνουμε άγιοι. Η υπερηφάνεια είναι αλυσίδα, από όπου εξαρτώνται όλες οι κακίες. Η ταπείνωση είναι αυτή από όπου εξαρτώνται όλες οι αρετές (Λουκ. ις΄ 15)

    Τετάρτη προ των Βαΐων

     


    Εγώ ειμί Ιωσήφ ό αδελφός υμών»
    Είπε δε Ιωσήφ προς τους αδελφούς αύτού Εγώ ειμί Ιωσήφ, έτι ό πατήρ μου ζή;

    Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, αγαπητοί μου, πού με αίσθημα κατανύξεως παρακολουθείτε, ονομάζεται λειτουργία των προηγιασμένων δώρων, διότι τα είδη (έτσι ονομάζονται ό άρτος και ό οίνος) τα απαραίτητα για το μυστήριο έχουν αγιαστεί σε προηγουμένη λειτουργία, του Σαββάτου ή της Κυριακής. Επειδή λοιπόν είναι ήδη σώμα και αίμα Χριστού, γι' αυτό στη μεγάλη είσοδο γονατίζουμε• την ώρα εκείνη περνάει μπροστά μας ό Χριστός!

    Το Ευαγγέλιο σε κάθε εποχή είναι παρόν


    TO EYAΓΓEΛIO ΣE KAΘE EΠOXH EINΑΙ ΠAPΟN

    Tο Eυαγγέλιο που κηρύχθηκε στον κόσμο, λέει ο απόστολος Παύλος, είναι παρόν.

    Tώρα αν φωνάξω για να παρουσιαστεί εδώ ένας από τους παπούδες σας, που έφυγε από αυτή την ζωή, όσο και να φωνάξω τ’ όνομά του, από το πρωΐ ως το βράδυ και αν φωνάζω, θ’ ακούγεται απών, απών, απών. Aυτό γίνεται και με τα εκατομμύρια βιβλία που γράφτηκαν στον κόσμο. Yπάρχουν βιβλία νεκρά, υπάρχουν και βιβλία ζωντανά.

    Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

    Ο Άθεος, η γιαγιά μου και το… ηλιοκεντρικό σύστημα



    Η γιαγιά μου (1902-1996), που κατείχε γνώσεις 5ης δημοτικού, αποκτηθείσες γύρω στο 1912 στο σχολείο ενός μικρού χωριού της κρητικής υπαίθρου, θεωρούσε αυταπόδεικτο ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από τη Γη και χαρακτήριζε την ιδέα περί του ηλιοκεντρικού συστήματος ανοησίες, που δεν τιμούν καθόλου τους επιστήμονες που τις υποστηρίζουν. Οι προσπάθειές μου να την πείσω για το αντίθετο απέβησαν άκαρπες. Εκείνη θεωρούσε αλήθεια αυτό που έβλεπε καθημερινά: ο Ήλιος, μια μικροσκοπική σφαίρα, γυρίζει γύρω από τη Γη, που είναι τεράστια. Ό,τι κι αν έλεγα, δε μπορούσα να της αποδείξω τον ισχυρισμό μου.

    Γερο Παΐσιος: Ποτέ «ας το βρη από τον Θεό»


    02.jpg
    - Γέροντα, είναι σωστό να λέη κανείς γι' αυτόν που τον αδικεί: «ας το βρη από τον Θεό»;
    - Όποιος το λέει αυτό κοροϊδεύεται από τον πονηρό και δεν καταλαβαίνει ότι με αυτόν τον τρόπο καταριέται με ευγένεια. 

    Τρίτη 12 Απριλίου 2011

    Ο άγιος Δήμος ο ψαράς




    Tη θεοΐδρυτη άγια μας Εκκλησία μετά τον Θεό κοσμούν καί στηρίζουν στους αιώνες τα αίματα και οι ευχές τών ανωνύμων καί επωνύμων αγίων Της.Tών μαρτύρων του σταδίου [=ρωμαϊκής αρένας, όπου τους έτρωγαν τα θηρία] και των μαρτύ­ρων της συνειδήσεως [=μοναχών και ομολογητών]. 

    Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

    Ο κατ’εξοχήν Γιατρός…δεν συμφώνησε μαζί σας!

    Η «ιατρική» της Εκκλησίας
    Ο μακαριστός αρχιμ. Ευσέβιος Γιαννακάκης, όταν διακονούσε ως εφημέριος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο της Αθήνας, έζησε συγκλονιστικά θαύματα θεραπείας ασθενών από τη μετάληψη των αχράντων Μυστηρίων:
    Ένας βαριά άρρωστος, ο κ. Γεώργιος Φ., βρισκόταν για είκοσι μέρες σε κατάσταση αφασίας μετά από βαρύ εγκεφαλικό επεισόδιο. Ο καθηγητής κ. Γούτας τον παρακολουθούσε συστηματικά, γιατί παρουσίαζε ψηλό πυρετό που έφτανε τους 40°!
    Την εικοστή πρώτη μέρα – πράγμα παράδοξο – ο άρρωστος άρχισε ν’ ανοίγει τα μάτια και να μι λάει! Ο καθηγητής παραξενεύτηκε. Νόμισε πως η βελτίωση θα ήταν παροδική. Ο ασθενής όμως διαρκώς καλυτέρευε, και σε μερικές μέρες συζητούσε άνετα και καθαρά.
    Τότε και ο γιατρός του μίλησε καθαρά για την ιατρική άποψη:
     -Αγαπητέ κύριε Γιώργο, η περίπτωση σας δεν επιδεχόταν καμιά βελτίωση, μετά μάλιστα από τόσο ψηλό πυρετό που κάνατε. Κανονικά δεν θα έπρεπε τώρα να βρίσκεστε κοντά μας.
    - Κύριε καθηγητά, απάντησε ήρεμα ο ασθενής, ο κατ’ εξοχήν Γιατρός, ο Κύριος Ιησούς Χριστός, δεν συμφώνησε μαζί σας. Η «ιατρική» της Εκκλησίας αποδεικνύεται πιο αποτελεσματική. Ο ιερέας του Νοσοκομείου μετά από κάθε θεία λειτουργία ερχόταν πρόθυμα να με κοινωνήσει. Εγώ δεν μπορούσα βέβαια να μιλήσω, αλλά τα αισθανόμουν όλα. Κι αυτό φαίνεται πως το καταλάβαινε ο ιερέας, γι’ αυτό και χρησιμοποίησε πλούσια τα θεραπευτικά μέσα της Εκκλησίας μας. Το Σώμα και το Αίμα του Χριστού ζωογονεί τη ψυχή και το σώμα. Θεραπεύει και τις μεγαλύτερες αρρώστιες.
    Κάποια γυναίκα, η κ. Μαρία Γ., έπασχε από σοβαρή νεφρική ανεπάρκεια. Η κατάσταση της διαρκώς χειροτέρευε.
    Ενώ Σάββατο ο γιατρός τη βρήκε με τέλεια ανουρία, φεύγοντας από το Νοσοκομείο, πίστευε πως την άλλη μέρα θα είχε φύγει και η άρρωστη του για την αιωνιότητα.
    Αργότερα όμως την επισκέφθηκε ο ιερέας του Νοσοκομείου και της πρότεινε να καταφύγει στον ουράνιο Γιατρό, τον Κύριο Ιησού Χριστό. Εκείνη το δέχτηκε με χαρά. Εξομολογήθηκε με ειλικρίνεια, και το πρωί της Κυριακής, αφού παρακολούθησε τη θεία λειτουργία, μετέλαβε τα άχραντα Μυστήρια. Κοινώνησε όμως με φλογερή πίστη στη θεραπευτική δύναμη του Σώματος και Αίματος του Χριστού.
    Και το θαύμα έγινε. Μετά τη θεία Κοινωνία το πρόσωπο της άρχισε να ροδίζει από υγεία, και το ουροποιητικό σύστημα να λειτουργεί κανονικά.
    Ο γιατρός δεν μπορούσε να το πιστέψει. Ύστερα από δυό-τρεις μέρες, αφού βεβαιώθηκε πως είχε εντελώς θεραπευθεί, της επέτρεψε να φύγει.
    (Αρχιμ. Ευσεβίου Γιαννακάκη, «Κοντά στον πόνο και μαζί με τους πονεμένους»).
    vatopaidi.wordpress.com

    Για να πείσουμε δεν φθάνουν τα λογικά επιχειρήματα , χρειάζεται Πίστη..

    Παιδαγωγική Ανθρωπολογία - Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου


    1. Το χαρακτηριστικό εκείνων που θέλουν να χαθούν ειναι το οτι δεν αναγνωρίζουν όσα οδηγούν στην σωτηρία. Μην ανησυχείτε λοιπόν, δεν είναι παράξενο ούτε απροσδόκητο αυτό που γίνεται, το να εμπαίζονται δηλαδή τα σπουδαία θέματα (της πίστεως) απο τους παράφρονες. Αυτούς που εχουν τέτοιες διαθέσεις, δεν είναι δυνατόν να τους πείσει κανείς με ανθρώπινα επιχειρήματα, αλλα κι αν θελήσεις να τους πείσεις μ΄αυτόν τον τρόπο, θα επιτύχεις το αντίθετο, γιατί αυτα που ξεπερνούν το λογικό, επιλύονται μόνο με την πίστη. Γιατι κι αν θελήσουμε να τους πείσουμε με λογικά επιχειρήματα.. εκείνοι θα μας περιπαίξουν..

    Παπάδες και πόρνες (ή: ιερείς & εργαζόμενοι στο σεξ)

    Την 5η Κυριακή της Μεγάλης Σαρακοστής τιμάμε την αγία Μαρία την Αιγυπτία, την περίφημη πόρνη της Αλεξάνδρειας, που εγκατέλειψε την πορνεία, όταν προσπάθησε να μπει στον Άγιο Τάφο (στα Ιεροσόλυμα) και μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να μπει μέσα. Άλλαξε εντελώς τη ζωή της και μετεξελίχθηκε σε κορυφαία πνευματική Μητέρα της Εκκλησίας και οδηγό και δασκάλα της αγιότητας.

    Η εικόνα της αγίας από εδώ

    Με την ευκαιρία της γιορτής της ας αναφερθούμε σε όλους τους συνανθρώπους μας που «εργάζονται στο σεξ», όπως το έθεσε πρόσφατα κάποιος ακτιβιστής υποστηρικτής των δικαιωμάτων τους.
    Ο ορθόδοξος χριστιανισμός δεν είναι ηθικιστικός. Όλοι οι άνθρωποι είναι αποδεκτοί, αλλά όλες οι επιλογές –κάθε τρόπος ζωής, κάθε κοσμοθεωρία, κάθε επάγγελμα, κάθε συνήθεια– δεν είναι οπωσδήποτε σωστές και δεν οδηγούν με σιγουριά τον άνθρωπο στο μεγαλύτερο αγαθό, στην ενότητα με το Θεό, δηλ. στην αγιότητα. Οι συνδικαλιστές των «εργαζόμενων στο σεξ» υποστηρίζουν το δικαίωμά τους να αμαρτάνουν. Η Εκκλησία (ο Χριστός και οι άγιοι όλων των εποχών) υποστηρίζει ένα άλλο δικαίωμα των εργαζόμενων στο σεξ: το ανεκτίμητο δικαίωμά τους να μετανοήσουν και να γίνουν άγιοι.

    Αγία Μαρία ...δώσε μου ένα λεπτό απ τους αιώνες σου (Αφιέρωμα)



    Ένα λεπτό απ' τους αιώνες σου



    Αγία Πόρνη σε είπανε …και κλάψανε στη θύμισή σου όλες οι αλύτρωτες ψυχές οι πονεμένες…
    Στη γυμνή σου θέα μόνο τα μάτια μου στη γη
    μπορώ να χαμηλώσω…
    Όχι από ντροπή που δεν σε σκέπασε ολάκερη του Ζωσιμά το ράσο , μα γιατί τα δικά μου τα ρούχα τα ξεχωριστά δεν μπορούν την γύμνια της ψυχής μου να καλύψουν …



    Δώσε μου ένα λεπτό αληθινής μετάνοιας …ένα λεπτό απ΄τους αμέτρητους αιώνες που χώρεσαν σε σαράντα επτά χρόνια

    Πασχαλινές αναμνήσεις ...της μνήμης χελιδόνια



    …Να που και το τελευταίο πόδι της Κυρά-Σαρακοστής το κόψανε και φέτος τα μικρά παιδιά …κάποια τουλάχιστον….Να που έφτασε σχεδόν και η πιο μεγάλη εβδομάδα …η εβδομάδα των ανεκτίμητα σωστικών παθών ,του λυτρωτικού ανήφορου ,της ζωοποιού Σταυρώσεως της Φωτοδότρας Ανάστασης …Το ανέσπερο Φώς της ήδη φωτίζει τον πόνο τα δάκρυα και τις ελπίδες κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου …Η ψυχή ετοιμάζεται να φορέσει τα πιο γιορτινά της ενδύματα . Να λαμπροφορεθεί και φέτος η στολή της…

    Θυμάμαι τις αμαρτίες μου...

    Κάποιοι ρωτήσανε το γέροντα:
    Τι χρησιμεύει ή μνήμη;

    - Απάντησε:

    Για να θυμόμαστε τις αμαρτίες μας. Τίποτε άλλο. Για να θυμόμαστε τις αμαρτίες μας.

    Σάββατο 9 Απριλίου 2011

    Ἐ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν

                                                                      Μάρκ. Ἰ΄ 32-45)

      Γράφει  ὁ Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης


     Ὑπάρχουν κάποιες ψυχὲς ποὺ νομίζουν ὅτι ἡ Χριστιανικὴ ὁδὸς εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν βαδίσει, χωρὶς αὐτὸ νὰ κοστίζει ἀπολύτως τίποτε.

    Καὶ ἀκόμα ὑπάρχουν καὶ ὁρισμένοι ποὺ μὲ περισσὴ ἀφέλεια φαντάζονται ὅτι μὲ τὸ νὰ βρίσκονται μέσα στὴν ἐκκλησία, κατέχουν ἀναφαίρετα δικαιώματα, καὶ ἄρα ὁ Θεὸς εἶναι, τρόπον τινὰ ὑποχρεωμένος, νὰ ἐξυπηρετήσει τὴν ὁποιαδήποτε φιλοδοξία τους...

    Όταν μέσα σου κυριαρχεί η επιθυμία του Χριστού(Ε Κυριακή Νηστειών)



    Ή Εκκλησία, λίγες ήμερες πριν τη Μ. Εβδομάδα και το Πάσχα, κάνει λόγο -για το πάθος του Χρίστου, -προετοιμάζοντας έτσι- τους πιστούς ενόψει των αγίων εορτών.

    Τί εννοούμε όταν λέμε "μνημόνευση ονομάτων στην Θ. Λατρεία" και ποιοι μνημονεύονται;


    Πριν από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει μνημόνευση ονομάτων στην θεία Λατρεία.
    Τα ονόματα, λοιπόν, ζώντων και τεθνεώτων, μνημονεύονται στην προσκομιδή, κατά την ακολουθία της προθέσεως που γίνεται στον όρθρο. Εκεί γίνεται η εξαγωγή των μερίδων από το πρόσφορο
    Πρώτα λοιπόν ο Ιερέας εξάγει τον Αμνό. Ακολούθως εξάγει την μερίδα της Παναγίας. Στην συνέχεια εξάγει τις μερίδες των Αγγέλων και των Αγίων. Τέλος εξάγει ο Λειτουργός και μερίδες μόνο χριστιανών ορθοδόξων (δηλ.βαπτισμένων) ζώντων και τεθνεώτων. Έτσι στο Άγιο Δισκάριο με αυτόν τον τρόπο υπάρχει πλέον όλη η Εκκλησία: Επίγειος και Ουράνιος και εν μέσω πάντων ο Κύριος. Αυτή είναι η μέλλουσα Βασιλεία.

    Ἡ καύση τῶν νεκρῶν καὶ οἱ ἄνθρωποι τῆς πυρκαϊᾶς

    Τὸ θέμα τῆς καύσεως τῶν νεκρῶν, ποὺ συζητιέται ὅλο καὶ περισσότερο κάθε μέρα, μέχρι νὰ γίνῃ πράξη μὲ νομοθετικὲς ρυθμίσεις -παρὰ τὶς ὅποιες ἀντιδράσεις- ἐντάσσεται στὸ πνεῦμα τῆς ἐποχῆς μας, μιᾶς ἐποχῆς, ποὺ ἀπὸ τὴ μιὰ κόπτεται πὼς τάχα εἶναι ἀνθρωποκεντρικὴ (δηλαδὴ τὰ πάντα γιὰ τὸν ἄνθρωπο) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη σὲ καίριες στιγμὲς τοῦ ἀνθρώπου ἀποδεικνύεται ἰδιαίτερα κυνικὴ καὶ ἀπάνθρωπη.

    Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

    "Βλέφαρό μου"

    Και για να πάμε για ύπνο με ένα ωραίο νανούρισμα:

    Ποιά είναι η "καλή αλλοίωση";

    Η υπομονή σε κάθε έργο, γεννά την ανδρεία.
    Η ανδρεία, γεννά την προθυμία.
    Η προθυμία, την καρτερία.
    Η καρτερία, την επίταση της εργασίας.
    Η επίταση, κατευνάζει την ακράτεια του σώματος και ημερεύει την ηδυπάθεια της επιθυμίας.
    Η επιθυμία, κινεί τον πόθο.
    Ο πόθος την αγάπη.
    Η αγάπη, τον ζήλο.
    Ο ζήλος την θέρμη.
    Η θέρμη την παρόρμηση.

    Ο Ακάθιστος Ύμνος

    ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ
    Στην επίσημη λειτουργική γλώσσα η ακολουθία αυτή ονομάζεται «Ακάθιστος Ύμνος» ή μονολεκτικά «Ακάθιστος» από την ορθία στάση, που τηρούσαν οι πιστοί καθ’ όλη τη διάρκεια της ψαλμωδίας της Έτσι και με τα λόγια και με τη στάση του σώματος εκφράζεται η τιμή, η ιδιαίτερη ευλάβεια, η ευχαριστία προς εκείνη, προς την οποία απευθύνουμε τους χαιρετισμούς μας.

    Πρέπει νὰ ἐλέγχουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὅταν βλέπουμε κάποια σφάλματα; Ὑπάρχει διαφορά, ὅταν βρίζει κανεὶς ἢ ὅταν ἐλέγχει κάποιον;


    Ἴσως μερικοὶ ἀπὸ σᾶς, ποὺ διαβάζουν τὴν Ἁγία Γραφή, προβληματίζονται, ὅταν βλέπουν πὼς ὁ Κύριος ἐνῶ μᾶς ἀπαγορεύει νὰ λέμε τὸν πλησίον μας “ἀνόητε” καὶ “ἠλίθιε”, καί αὐτὸς ποὺ τὸ κάνει, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο Του, εἶναι ἔνοχος τῆς φωτιᾶς τῆς κολάσεως.
    Ἐνῶ λοιπὸν λέει αὐτά, ὁ Ἴδιος πολλὲς φορὲς χρησιμοποιεῖ σκληρὰ λόγια γιὰ κάποιους ἀνθρώπους, ὅπως στὴν περίπτωση τοῦ ἀρχισυναγώγου, στὸν ὁποῖον εἶπε· “ὑποκριτά”. 
    Ἐπίσης πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὑποκριτὲς τοὺς γραμματεῖς καὶ τοὺς φαρισαίους. 
    Αὐτοὺς ἔλεγε ἀκόμα· “ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν” (Μτθ. κγ´, 33).

    Ακάθιστος ύμνος. Ποια είναι τα κυριότερα στοιχεία του; Γιατί ψάλλεται μέσα στην Μ. Τεσσαρακοστή;


    Ο ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

    Με την Ακολουθία του Ακάθιστου Ύμνου εκδηλώνονται ευχαριστίες και εγκώμια στο πρόσωπο της Παναγίας. Αποτελείται, κατά βάση, από τον Ακάθιστο Ύμνο και τον Κανόνα του Ακάθιστου Ύμνου, πλαισιωμένα με ψαλμούς, απολυτίκια και ευχές. Και τα δύο χαρακτηρίζονται ως αριστουργήματα της Βυζαντινής υμνολογίας , που εξαίρουν το έργο και το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου , με θεολογικό βάθος, κομψότητα λόγου, μουσικό κάλλος, αγιοπνευματική έμπνευση.

    (Δημιουργοί)


    Πρόσεξε την ψυχή σου… (μία διδακτική και ωφέλιμη ιστορία)




    Κάποτε ήταν ένας βασιλιάς, ο οποίος είχε ένα γιο πονηρό. Έχοντας χάσει κάθε ελπίδα για αλλαγή προς το καλύτερο, ο πατέρας καταδίκασε τον γιο του σε θάνατο. Του έδωσε ένα μήνα περιθώριο για να προετοιμαστεί. Πέρασε ο μήνας, και ο πατέρας ζήτησε να παρουσιασθεί ο γιος του. Προς μεγάλη του έκπληξη, παρατήρησε πως ο νεαρός ήταν αισθητά αλλαγμένος: το πρόσωπό του ήταν αδύνατο και χλωμό, και ολόκληρο το κορμί του έμοιαζε να είχε υποφέρει.
    «-Πώς και σου συνέβη τέτοια μεταμόρφωση, γιέ μου;», ρώτησε ο πατέρας.
    «-Πατέρα μου και κύριέ μου», απάντησε ο γιος, «πώς είναι δυνατόν να μην έχω αλλάξει, αφού η κάθε μέρα με έφερνε πιο κοντά στον θάνατο;».
    «-Καλώς, παιδί μου», παρατήρησε ο βασιλιάς. «Επειδή προφανώς έχεις έρθει στα συγκαλά σου, θα σε συγχωρήσω. Όμως, θα χρειαστεί να τηρήσεις αυτή την διάθεση επιφυλακής της ψυχής σου, για την υπόλοιπη ζωή σου».
    «-Πατέρα μου», απάντησε ο γιος, «αυτό είναι αδύνατο. Πώς θα μπορέσω να αντισταθώ στα αμέτρητα ξελογιάσματα και τους πειρασμούς;».

    Έχεις μεγάλο εγωισμό μέσα σου.Θέλεις να σ'αγαπούν όλοι(Γερ.Πορφύριος)



    Μια φορά ήτανε ένα αγόρι, είχε έρθει εδώ και μου 'λεγε: «Γέροντα, έχουμε την αδελφή μου και υποφέρει πολύ».
    -Λοιπόν, του λέω τι;

    «Αυτή, λέει, παθαίνει επιληψία και μας έχει ξετρελάνει όλους στο σπίτι. Λοιπόν, ακούστέ με, είναι ένα ωραίο παράδειγμα και αυτό. Δεν κάνει να λέω ονόματα, αλλά που να καταλάβετε τώρα. Του λέω, κοίτα δω, η αδελφή σου ξεύρεις δεν έχει επιληψία.


    Μου λέει, έχει και ταράζεται πολύ και δαγκάνει και τα χείλη της η καημένη. Του λέω, το κάνει έτσι.

    Ακάθιστος Ύμνος: Πως θα καθαρθεί η συνείδηση;



    «Χαῖρε, λουτὴρ ἐκπλύνων συνείδησιν» (Ἀκάθ. ὕμν. Φ5α΄ )

    Απόψε, ἀγαπητοί μου, στοὺς ναοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας μας ψάλλεται ὁλόκληρος ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος, τὸ ἐμπνευσμένο ποιητικὸ ἀριστούργημα τοῦ Βυζαντίου ποὺ διαρκεῖ αἰῶνες τώρα καὶ ἀποτελεῖ ἐπανάληψι τοῦ πρώτου ἐκείνου χαιρετισμοῦ ποὺ εἶπε ὁ ἄγγελος στὴν ὑπεραγία Θεοτόκο(Λουκ. 1,28)· αὐτὸν ἐπαναλαμβάνει ἐδῶ 144 φορές, κ᾽ εἶ νε ἔκφρασι εὐγνωμοσύνης τῶν ὀρθοδόξων Ἑλλήνων στὴν Παναγία, ποὺ σὲ δύσκολες στιγμὲς ἔγινε ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγὸς τοῦ γένους μας.