Τρίτη 8 Μαρτίου 2011
Σάββατο 5 Μαρτίου 2011
Καλή Μεγάλη Τεσσαρακοστή!
Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα· οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.
Τί συμβολίζει ο "ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟΣ" στις αγιογραφίες;
Το φως στην διδασκαλία της ορθοδόξου πίστεώς μας κατέχει πρωτεύουσα θέση. Όχι βέβαια το φως το αισθητό, το κτιστό με όλα του τα γνωρίσματα τα φθαρτά και πεπερασμένα, αλλά το άκτιστό, και αΐδιο το Φώς το εκ Φωτός, όπως ομολογούμε στο σύμβολο της πίστεως. Ο Χριστός δηλαδή, που γνωρίζει τον εαυτό Του στους πιστούς ως φώς. Σ' εκείνους που δια της βιοτής τους αξιώθηκαν αυτής της θεοποιού θεωρίας του ακτίστου Φωτός.
Οι σταυροί των δοκιμασιών
Γέροντα, το σταυρουδάκι που μου δώσατε το φορώ συνέχεια και με βοηθάει στις
δυσκολίες.
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον
λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;
Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους
δυσκολίες.
- Να, τέτοια σταυρουδάκια είναι οι δικοί μας σταυροί, σαν αυτά που κρεμούμε στον
λαιμό μας και μας προστατεύουν στην ζωή μας. Τι νομίζεις, έχουμε μεγάλο σταυρό εμείς;
Μόνον ο Σταυρός του Χριστού μας ήταν πολύ βαρύς, γιατί ο Χριστός από αγάπη προς εμάς τους
Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων (2)
Ἁγίου Σιλουανοῦ
«Κράτα τὸν νοῦ σου στὸν ᾅδη καὶ μὴ ἀπελπίζου»
Ὁ Κύριος κελεύει ἡμᾶς νὰ ἀγαπῶμεν Αὐτὸν ἐξ ὅλης ψυχῆς, ἀλλὰ πὼς εἶναι δυνατὸν νὰ ἀγαπᾷς Ἐκεῖνον τὸν Ὁποῖον οὐδέποτε εἶδες, καὶ πῶς νὰ μάθεις αὐτὴν τὴν ἀγάπην; Ὁ Κύριος γνωρίζεται ἐκ τῆς ἐνεργείας Αὐτοῦ εἰς τὴν ψυχήν. Ὅταν ὁ Κύριος ἐπισκεφθεῖ αὐτήν, ἡ ψυχὴ γνωρίζει ὅτι ἦτο ὁ προσφιλὴς Ἐπισκέπτης καὶ ἀνεχώρησεν, ἡ δὲ ψυχῇ ἐπιθυμεῖ καὶ ἀναζητεῖ Αὐτὸν μετὰ δακρύων: «Ποῦ ἐκρύβης, Φῶς μου; Ποῦ εἶσαι χαρά μου; Τὰ ἴχνη Σου εὐωδιάζουν ἐν τῇ ψυχῇ μου, ἀλλὰ Σὺ ἀπῆλθες, καὶ ἡ ψυχή μου Σὲ ποθεῖ, καὶ ἠκηδίασεν ἡ καρδία μου καὶ θλίβεται, καὶ οὐδὲν πλέον χαροποιεῖ ἐμέ, διότι ἐπίκρανα τὸν Κύριον, καὶ Αὐτὸς ἐκρύβη ἀπ᾿ ἐμοῦ».
Ἐὰν ἤμεθα ἁπλοὶ ὡς τὰ παιδία, ὁ Κύριος θὰ ἐδείκνυεν εἰς ἡμᾶς τὸν παράδεισον, θὰ ἐβλέπομεν Αὐτὸν ἐν τῇ δόξῃ τῶν Χερουβὶμ καὶ τῶν Σεραφὶμ καὶ πασῶν τῶν ἐπουρανίων δυνάμεων καὶ τῶν Ἁγίων. Ἀλλὰ δὲν εἴμεθα ταπεινοί, καὶ διὰ τοῦτο βασανίζομεν καὶ ἑαυτοὺς καὶ τοὺς ἄλλους, ὅσοι ζοῦν μεθ᾿ ἡμῶν.
Ετικέτες
Ἀποφθέγματα Ρώσων Ἁγίων καὶ Γερόντων,
Κείμενα
Το σεξ, ο (άγιος) πνευματικός & η συνεχής θεία Μετάληψη
Από Ζωντανό Ιστολόγιο,
& εκεί από Σαλογραία.

Και επειδή τα γράφω για σένα αγαπημένο μου, που μου λές ότι το πάθος το σεξουαλικό δεν μπορείς να το δαμάσεις και ότι σε σέρνει πέρα δώθε- όπως το αφηνιασμένο άλογο το μισολιπόθυμο αναβάτη του- θα προσθέσω ότι ναι, το πιστεύω πως δεν υπάρχει δεν μπορώ, μόνο υπάρχει δε θέλω! Αν θέλει ο άνθρωπος, μπορεί να νικήσει- με τη δύναμη του Κυρίου και τα όπλα της Ορθόδοξης Εκκλησίας- όλα ανεξαιρέτως τα πάθη που τον παιδεύουν.
Με τη δύναμη όμως και την παρουσία του Κυρίου Ιησού, και αυτά τα πάθη νικιούνται…
- Πώς νικιούνται;
Οι νέοι από τα σεξουαλικά, σέρνονται στη δουλεία - κυρίως.
Αυτά τα ισχυρά σαρκικά πάθη, όσο και να επιθυμεί ο νέος να τα φέρει κάτω από τον έλεγχο που ο Κύριος προστάζει, δεν μπορεί μόνος του.Με τη δύναμη όμως και την παρουσία του Κυρίου Ιησού, και αυτά τα πάθη νικιούνται…
- Πώς νικιούνται;
- Με τη συνεχή θεία Μετάληψη [ δεν εννοεί χωρίς προϋποθέσεις και προετοιμασία, αλλά θα δείτε αμέσως παρακάτω τον τρόπο].
Ο άγιος των Εξαρχείων, που δεν είχε ούτε για νοίκι...
Ήρθε από την Αφρική, άρα Μετανάστης. Κυνηγημένος εκεί από κάποιους υψηλά ιστάμενους, που δεν τον χώνευαν ακριβώς επειδή ήταν αυθεντικός και ακέραιος. Εγκαταστάθηκε στα Εξάρχεια και δεν είχε λεφτά ούτε για να πληρώσει το νοίκι.
Αν και τρομερά μορφωμένος, φυτοζωούσε σε μια υπηρεσιακή θέση, περιπλανώμενος στην Ελλάδα, κι έτρωγε στη μάπα τις βρισιές και το κυνήγι εκείνων που "ήξεραν", υποτίθεται, γιατί τον είχαν διώξει από την Αφρική.
ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ... ΑΝΗΛΙΚΟΥΣ!!!
Από το βιβλίο του Danion Vasile Αμαρτίες νέες, αμαρτίες παλιές
Πολλά παιδιά και νέοι γοητεύονται από τον κόσμο των μεγάλων. Όταν ένας πιτσιρίκος αρχίζει να καπνίζει, νομίζει ότι είναι πιο σημαντικός από τους φίλους του και ότι τα κορίτσια τον προσέχουν. Δε λογαριάζει ότι το κάπνισμα του καταστρέφει την υγεία, ότι ίσως μετά από χρόνια μετανιώσει για το ότι άρχισε το κάπνισμα, αλλά σημασία γι’ αυτόν έχει ότι είναι ο «πιο δυνατός».
Με τον καιρό θα καταλάβει ότι ήταν «τζάμπα μάγκας». Και ότι τα κορίτσια που εντυπωσιάστηκαν από το «κατόρθωμα» ήταν πολύ «φθηνές» φίλες. Έτσι ήταν χωρίς νόημα. Μόνο που ο καιρός δε γυρίζει πίσω…
Ένας άθεος στο ίδιο τραπέζι με το Χριστό
Από εδώ. | |
Ο Τιμόθεος Ουίλσον είχε την παρακάτω συνέντευξη με τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη του Σουρόζ π. Αντώνιο Μπλουμ (Anthony Bloom). Τ.Ο.: Πότε γίνατε Χριστιανός; Υπήρξε στη ζωή σας καμιά συγκεκριμένη στιγμή μεταστροφής; Α.Μπλούμ: Αυτό έγινε σε διάφορα στάδια. Μέχρι τα μέσα της εφηβικής μου ηλικίας ήμουνα ένας άπιστος και επιθετικά αντιεκκλησιαστικός. Δεν γνώριζα το Θεό, δεν νοιαζόμουνα γι’ Αυτόν και μισούσα καθετί σχετικό με την ιδέα του Θεού. |
Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Μυρμηκολέων Βεελζεβούλ
ΟΜΙΛΙΑ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΔΙΚΑΙΟΥ
ΙΕΡΑΣ ΣΚΗΤΗΣ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΙΕΡΟΝ ΝΑΟΝ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΙΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΜΑΡΤΙΟΥ 2007
Γυναίκα πηγαίνει στο άγ. Όρος όποτε θέλει!...
Κι όμως, υπάρχει αυτή η γυναίκα. Πηγαίνει στο Άγιο Όρος όποτε θέλει. Όλοι οι μοναχοί την ξέρουν, τη σέβονται και την εκτιμούν. Ακριβέστερα, την αγαπούν! Όλες οι πόρτες των μοναστηριών είναι ανοιχτές γι' αυτήν, μέρα νύχτα.
Ροκ, ροκάδες, χέβι μέταλ και Ορθοδοξία
Είναι γνωστό πως οι παραδοσιακοί χριστιανοί είναι αρνητικοί απέναντι στη μουσική rock και τα παιδιά της, όπως η heavy metal, η death κ.λ.π. Εδώ τώρα θα πούμε κάτι διαφορετικό, απευθυνόμενοι στους φίλους αυτής της μουσικής, αλλά πριν το πούμε ας εξηγήσουμε γιατί υπάρχει αυτή η αρνητική κριτική…
Μήπως οι χριστιανοί, όσοι απορρίπτουν τη rock και τα παιδιά της, είναι συντηρούκλες, κολλημένοι, θρησκόληπτοι, θεούσες, μουσεία, σκουριασμένα μυαλά; Ζουν στο Μεσαίωνα και θέλουν να καταπιέζουν τη νεολαία και να μην την αφήνουν να διασκεδάσει & να εκφραστεί όπως θέλει;
![]() |
(Φωτο από εδώ) |
Καμία σχέση. Απλώς ξέρουν κάτι, από την πείρα τους και τη σοφία των προγόνων τους, που δεν το ξέρουν οι φίλοι ή φανατικοί της rock. Ιδιαίτερα δεν το ξέρουν οι νέοι της δύσης – αλλά και στην Ελλάδα, που έχει τώρα κολλήσει όλες τις πνευματικές αρρώστιες της δύσης, οι άνθρωποι δεν το ξέρουν ή δε θέλουν να το δουν και το αρνούνται με μεγαλύτερο φανατισμό και πείσμα από κάθε «θρησκόληπτο».
Ο θάνατος των παιδιών και ο Θεός
Το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο ενάντια στη θρησκευτική πίστη είναι ο θάνατος των παιδιών. «Τι Θεός είν’ αυτός, που αφήνει τα παιδιά να πεθαίνουν;».
![]() |
Φωτο από εδώ |
Η εξέγερση αυτή είναι ανθρώπινη και, ως εκ τούτου, απόλυτα κατανοητή και δικαιολογημένη. Ο δεσμός γονιού και παιδιού (ιδίως μάνας και παιδιού) είναι τέτοιος, που, αν πεθάνει το παιδί, ο γονιός νιώθει να του ξεκολλάνε τα σωθικά του, όπως η μέλισσα όταν ρίχνει το κεντρί της και μετά πεθαίνει...
Ο τρελο -Γιάννης της Αθήνας, ο κατά Χριστόν σαλός, Β΄ Μέρος
ΜΕΡΟΣ Β
Του Διονύση Μακρή
Δάκρυα τότε κύλησαν και από πολλούς άλλους παριστάμενους. Όλοι ήθελαν να καταθέσουν τη δική τους μαρτυρία. Δύο κοπέλες παρατηρούσαν αμήχανα πιο απόμακρα. Στο πρόσωπό τους ζωγραφιζόταν έκδηλα ο θαυμασμός ανάμεικτος με το συναίσθημα της θλίψης. Κανείς εκ των παρευρισκομένων δεν τις γνώριζε και όλοι αναρωτιόντουσαν να μάθουν ποιες ήταν. Ο κυρ Αναστάσης πίστεψε πως θα συνδέονταν με κάποια συγγένεια και ως διαχειριστής που ήταν πήρε την πρωτοβουλία και τις ρώτησε αν είχαν κάποια σχέση με τον εκδημήσαντα προς Κύριον.
Του Διονύση Μακρή
Δάκρυα τότε κύλησαν και από πολλούς άλλους παριστάμενους. Όλοι ήθελαν να καταθέσουν τη δική τους μαρτυρία. Δύο κοπέλες παρατηρούσαν αμήχανα πιο απόμακρα. Στο πρόσωπό τους ζωγραφιζόταν έκδηλα ο θαυμασμός ανάμεικτος με το συναίσθημα της θλίψης. Κανείς εκ των παρευρισκομένων δεν τις γνώριζε και όλοι αναρωτιόντουσαν να μάθουν ποιες ήταν. Ο κυρ Αναστάσης πίστεψε πως θα συνδέονταν με κάποια συγγένεια και ως διαχειριστής που ήταν πήρε την πρωτοβουλία και τις ρώτησε αν είχαν κάποια σχέση με τον εκδημήσαντα προς Κύριον.
Τρίτη 1 Μαρτίου 2011
Οικουμενικό Πατριαρχείο - Χριστούγεννα 2005 Μετάδοση ΕΤ3
Οικουμενικό Πατριαρχείο - Χριστούγεννα 2005 Μετάδοση ΕΤ3
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)