Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΣ Ο ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ - ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΕΦΕΣΟΥ

Ο Άγιος Μάρκος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ των ετών 1392 και 1393 «εκ τινος πατρωνυμίας Ευγενικός καλούμενος». Ο πατέρας του Γεώργιος ήταν διάκονος και σακελλίων της Μεγάλης Εκκλησίας, μετέπειτα δε έγινε πρωτέκδικος, πρωτονοτάριος και μέγας χαρτοφύλαξ, η δε μητέρα του ονομαζόταν Μαρία και ήταν θυγατέρα του ιατρού Λουκά.

Σπούδασε σε μεγάλους διδασκάλους, στον Γεώργιο Πλήθωνα, τον Μητροπολίτη Σηλυβρίας Χορτασμένο, τον Μανουήλ Χρυσόκκο, τον Ιωσήφ Βρυέννιο και άλλους και είχε έξοχη παιδεία.

Στη συνέχεια προσήλθε στο μοναχικό βίο, κατά το έτος 1418, σε κάποια μονή στα Πριγκηπόννησα και τάχθηκε υπό την πνευματική επιστασία του ενάρετου μοναχού Συμεών, ο οποίος τον έκειρε μοναχό και τον μετονόμασε από Μανουήλ, Μάρκο. Μόνασε κυρίως στη Μονή του Αγίου Γεωργίου των Μαγγάνων στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί επιδόθηκε στην ιερά μελέτη της Αγίας Γραφής και των συγγραμμάτων των Πατέρων της Εκκλησίας και συνέγραψε τα πρώτα, δογματικού κυρίως περιεχομένου, έργα του. Το έτος 1437 έγινε Επίσκοπος Εφέσου και έλαβε μέρος στην ενωτική Σύνοδο Φερράρας – Φλωρεντίας (1438-1439). Κατά τον Γεννάδιο Σχολάριο, ο Άγιος Μάρκος αναδείχθηκε Έξαρχος της Συνόδου και εκπροσώπησε σε αυτή τους Πατριάρχες Αντιοχείας και Ιεροσολύμων.

Η ΘΡΟΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΣΤΟ ΦΑΝΑΡΙ - ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΑΥΣΤΡΙΑΣ


Ρεπορτάζ-φωτογραφίες: Νικόλαος Μαγγίνας
Με την δέουσα Τάξη της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας γιορτάστηκε σήμερα στο Φανάρι η Θρονική Εορτή του Οικουμενικού Πατριαρχείου, επί τη μνήμη του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου.
Της Πατριαρχικής και Συνοδικής Θ. Λειτουργίας προεξήρχε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος, και κατά την Θ.Λειτουργία τελέστηκε η χειροτονία του νέου Μητροπολίτου Αυστρίας Αρσενίου.
Παρέστησαν: Ιεράρχες του Θρόνου και της Εκκλησίας της Ελλάδος, ο Υφυπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Πεταλωτής, ως εκπρόσωπος της Ελληνικής Κυβέρνησης, Αντιπροσωπεία της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπό τον Καρδινάλιο Κουρτ Κοχ, Άρχοντες Οφφικιάλοι και πλήθος πιστών από την Ελλάδα και το εξωτερικό.

Αποφθέγματα αγίων για την ταπεινοφροσύνη

  • Δεν μας σώζει ούτε η άσκηση, ούτε η αγρυπνία, ούτε η νηστεία, αλλά μόνο η αληθινή ταπεινοφροσύνη. Και αυτό το ομολόγησαν σε κάποιο μεγάλο ασκητή οι ίδιοι οι δαίμονες! [Αγία Θεοδώρα]
  • Μεγάλο φάρμακο σωτηρίας είναι η ταπεινοφροσύνη. Διότι, ο σατανάς δεν κατέπεσε από τους ουρανούς ούτε εξαιτίας σαρκικής ακολασίας, ούτε εξαιτίας άλλων υλικών απολαύσεων, αλλά μόνο από υπερηφάνεια. Να γιατί ο Υιός του Θεού έγινε άνθρωπος, για να γίνουμε και μεις, οι υιοί του ανθρώπου, υιοί του Θεού [Μέγας Αθανάσιος]
  • Η βασιλεία του Θεού έχει πόρτα χαμηλή. Για να μπεις πρέπει ή να είσαι παιδί ή να σκύψεις [Άγιος Αυγουστίνος]
  • Χωρίς ταπείνωση το παν γίνεται μηδέν. Με την ταπείνωση το μηδέν γίνεται το παν [Μέγας Βασίλειος]
  • Γνήσιες αρετές είναι εκείνες, που ούτε καν τις υποπτεύεται κανείς [Μέγας Βασίλειος]
  • Πολλές φορές η ταπεινοφροσύνη σώζει αυτόν που διέπραξε πολλά και μεγάλα αμαρτήματα! [Μέγας Βασίλειος]
  • Η αληθινή ταπεινοφροσύνη κρύβει όχι μονάχα όλες τις άλλες αρετές, αλλά ακόμα και τον εαυτό της [Μέγας Βασίλειος]
  • Δύο πράγματα να απομακρύνεις από τον εαυτό σου: να μη θεωρείς τον εαυτό σου αξιόλογο και σπουδαίο, ούτε να νομίσεις ότι κάποιος από τους συνανθρώπους σου είναι καλύτερός σου στην αξία [Μέγας Βασίλειος]
  • Γνώση θεοσεβείας σημαίνει γνώση ταπείνωσης και πραότητας.

Κράτημα κοινωνικού-Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης

Πάτρα 2007

Κοινωνικό-Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης

Πάτρα 2007

Σε υμνούμεν-Χαλδαιάκης Αχιλλέας

Πάτρα 2007

Δοξολογία-Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης

Πάτρα 2007

Δοξαστικό-Οι Μαΐστορες της Ψαλτικής Τέχνης

Πάτρα 2007

Θεμελίωση Ι.Μ. ΑΓ. Ιωάννου Χρυσοστόμου Αμερικής

Ἡ ὑπερηφάνεια αἰτία τῆς ἀπουσίας χαρᾶς



Schmemann Alexander (Protopresbyter (1921-1983))




Πέμπτη, 28 Ἀπριλίου, 1977

Σὲ σχέση μὲ τὴν κρίση ποὺ ὑπάρχει στὴν προσέλευση φοιτητῶν, σκεφτόμουν: γιατί οἱ ἄνθρωποι τόσο συχνὰ ἁπλῶς καταστρέφουν τὴ ζωή τους, βλάπτουν τὸν ἑαυτό τους, σὰν νὰ διακατέχονται ἀπὸ κάποια amor fati.

Θὰ ὑπέθετε κανεὶς πὼς ἕνας ἁπλὸς ἐγωισμὸς καὶ τὸ ἔνστικτό τῆς αὐτοσυντήρησης θὰ τοὺς προφύλασσαν , ἀλλὰ ὄχι, οὔτε αὐτὸ τὸ ἔνστικτο δὲν τοὺς σταματᾶ. Μπορεῖς νὰ διακρίνεις καθαρὰ ἕνα εἶδος τρέλας, ἕνα πραγματικὸ πάθος γιὰ καταστροφή. Αὐτὸ τὸ πάθος εἶναι τὸ «Ἐγώ», δηλ. ἡ ὑπερηφάνεια.

Ἡ ὑπερηφάνεια μεταμόρφωσε τὸν «ἄγγελο φωτός» σὲ Διάβολο, καὶ τώρα μόνον ἡ ὑπερηφάνεια ἔχει τὴ δύναμη νὰ καταστρέφει τοὺς ἀνθρώπους. Συνεπῶς, τὸ καθετὶ ποὺ συνδέεται, κατὰ τὸν ἕνα ἤ τὸν ἄλλο τρόπο, μὲ τὴν ὑπερηφάνεια, ἀκόμη καὶ σὲ μικροσκοπικὲς δόσεις, συνδέεται μὲ τὸν Διάβολο καὶ μὲ τὸ διαβολικό.

Ἡ θρησκεία ἐπίσης ἀποτελεῖ ἕνα ἕτοιμο πεδίο δράσης γιὰ τὶς δυνάμεις τοῦ διαβόλου. Τὰ πάντα, ἀπολύτως τὰ πάντα στὴ θρησκεία, εἶναι ἀμφιλεγόμενα, κι αὐτὴ ἡ ἀσάφεια μπορεῖ ν' ἀρθεῖ μόνο μὲ τὴν ταπείνωση, ἔτσι ὥστε ὁλόκληρη ἡ πνευματικὴ ζωὴ νὰ εἶναι, ἤ νὰ πρέπει νὰ κατευθύνεται, στὴν ἀναζήτηση τῆς ταπείνωσης.

Τὸ σημάδι τῆς ταπείνωσης: χαρά! Ἡ ὑπερηφάνεια ἀποκλείει τὴ χαρά. Ἔπειτα: ἁπλότητα, δηλαδὴ ἀπουσία κάθε στροφῆς πρὸς τὸν ἑαυτό μας. Τελικά, ἐμπιστοσύνη, ὡς ἡ κύρια κατευθυντήρια γραμμὴ τῆς ζωῆς, ποὺ ἐφαρμόζεται στὸ καθετὶ (καθαρότητα καρδιᾶς, ὅταν ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ δεῖ τὸν Θεό). Σημάδια τῆς ὑπερηφάνειας εἶναι: ἡ ἀπουσία χαρᾶς, περιπλοκότητα καὶ φόβος. Ὅλα αὐτὰ μποροῦν νὰ ἐπαληθευθοῦν κάθε μέρα, κάθε ὥρα, παρατηρώντας τὸν ἑαυτό μας καὶ μελετώντας τὴ ζωὴ γύρω μας.


Η προετοιμασία για την προσευχή (Αγ. Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ)

Η προσευχή έχει μεγάλη σημασία για τον άνθρωπο και γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρξει η σωστή προετοιμασία πριν από αυτήν – όπως λέει και η Παλαιά Διαθήκη: «Προετοιμάσου πριν προσευχηθείς και μην γίνεσαι σαν ένας που πειράζει τον Κύριο».
«Όταν θα σταθούμε μπροστά στον βασιλέα και Θεό μας για να συζητήσουμε μαζί Του», λέει ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος, «ας μην βιαστούμε να το κάνουμε χωρίς προετοιμασία μήπως και μας δει από μακρυά να μην έχουμε τα όπλα και την στολή που αρμόζουν για την παρουσίαση ενώπιον του Βασιλέως και διατάξει τους υπηρέτες και δούλους Του να μας δέσουν και να μας εξορίσουν μακριά από το πρόσωπό Του και τις δεήσεις μας να τις σχίσουν και να τις πετάξουν στο πρόσωπό μας».
Η πρώτη προετοιμασία συνίσταται στο να εκδιωχτεί η πικρία και η κατάκριση για τον πλησίον.

ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ 2009 - ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΑΤΡΩΝ ΚΥΡΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΕΙΑ 2009 - ΜΟΥΣΙΚΟΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΠΑΤΡΩΝ ΚΥΡΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ

Παρακλητικός Κανόνας Παναγίας Παντάνασσας

Ἡ προσφορά τοῦ θυμιάματος.



Α - ΙΣΤΟΡΙΚΑ.
Τό θυμίαμα στή λατρεία τοῦ Θεοῦ ἐχρησιμοποιεῖτο καί ἀπό τούς Ἑβραίους καί ἀπό τούς εἰδωλολάτρες. Ἦταν δεῖγμα ἀναγνώρισης τῆς ὑπερέχουσας ἀξίας τοῦ Θεοῦ, ἦταν σύμβολο ὑποταγῆς καί ἀφοσίωσης. Στή Παλ. Διαθήκη ἔχουμε τήν περιγραφή του καί τό μεῖγμα ἀπό τό ὁποῖο ἀπετελεῖτο. Συγκεκριμένα στό Ἐξόδου 30, 34-38 ὁ Θεός δίδει ἐντολή νά ἀποτελεῖται τό θυμίαμα ἀπό 4 συστατικά στοιχεῖα, ἀπό στακτή, ἀπό ὄνυχα, ἀπό χαλβάνη καί ἀπό λίβανο.

Γι' αὐτό καί οἱ ἔννοιες " θυμίαμα " ( ἤ μοσχοθυμίαμα ) καί " λιβάνι " δέν ταυτίζονται. Τό λιβάνι εἶναι ἕνα ἀπό τά στοιχεῖα ἀπό τά ὁποῖα ἀπαρτίζεται τό θυμίαμα. Στά χρόνια τοῦ Κυρίου τό ἑβραϊκό θυμίαμα ἀπετελεῖτο ἀπό 13 ἀρωματώδη στοιχεῖα, ὅπως μαρτυρεῖ ὁ Ἱώσηπος.

Ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου περιεῖχεν, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί τό " χρυσοῦν θυμιατήριον " μέσα στό ὁποῖο ἔκαιαν κάρβουνα καί ὁ Ἱερέας πετοῦσε ἀρκετό θυμίαμα καί ἔπειτα γονάτιζε καί προσευχόταν στό Θεό. Στό ναό τοῦ Σολομῶντος ὑπῆρχε τό θυσιαστήριον τοῦ θυμιάματος, στό ὁποῖο ἐθυμίαζε κάθε ἡμέρα ἕνας Ἱερεύς.

Η νοερά προσευχή και οι εν τω κόσμω πιστοί – Γέροντος Ιωσήφ Βατοπεδινού.


Πάντα γεννάται το ερώτημα: Δύνανται αυτοί που ζουν στον κόσμο να ασχολούνται με την νοερά προσευχή; Προς τους ερωτώντας αποκρινόμεθα καταφατικά: Ναι. Για να γίνη καταληπτή η προτροπή μας προς τους ενδιαφερομένους, αλλά και η υπόδειξη στους μη γνωρίζοντας, εξηγούμεν συντόμως περί τούτου του θέματος, ώστε να μην προβληματίζωνται εκ της διαφορετικής ίσως ερμηνείας και προσδιορισμού της «νοεράς προσευχής».

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας ὁ Ἀπόστολος ὁ Πρωτόκλητος

Μορφὴ βιβλική. Φυσιογνωμία προνομιοῦχος καὶ διαλεχτή. Πρῶτος ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀποστόλους γνώρισε τὸν Ἰησοῦ, ἀλλὰ καὶ πρῶτος κλήθηκε νὰ τὸν ἀκολουθήσει, γι’ αὐτὸ καὶ Πρωτόκλητος. Τὸ ὄνομά του τὸ ἱερὸ κατέχει ἰδιαίτερη θέση στὴν ψυχὴ τῶν Ἑλλήνων.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΠΡΩΤΟΚΛΗΤΟΣ (μεταγλωττισμένο)

Μετάφραση από τα ρωσικά: Ευγενία Τελιζένκο. Επεξεργασία: Ενορία Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών.

OΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ – Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος

OΙ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ
ΑΠΟ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ
Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος
-ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ-
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΕΔΩ:
Ένα επιπλέον απαραίτητο σημείο το οποίο πρέπει να έχουμε υπ’ όψη μας όταν γίνεται λόγος για τις μεταμοσχεύσεις, είναι και το πρόβλημα του μυστηρίου του θανάτου. Αυτό δεν έχει σχέση μόνο με το πότε βγαίνει η ψυχή, δηλαδή πότε η ψυχή παύει να εφάπτεται όλων των σωματικών οργάνων, τα οποία παύουν να λειτουργούν κατά φύσιν, αλλά και σε ποια κατάσταση βρίσκεται εκείνη την ώρα ο άνθρωπος από τον οποίον λαμβάνονται τα όργανα του σώματος.
Βέβαια, εκ πρώτης όψεως φαίνεται, όπως είδαμε προηγουμένως στην ερμηνεία του αγίου Γρηγορίου του Νύσσης, ότι όταν παύουν να λειτουργούν κατά φύσιν όλα τα όργανα του σώματος του ανθρώπου ή τουλάχιστον τα βασικά, ήτοι η καρδιά και ο εγκέφαλος, τότε παύει να ενεργή ο νους, η ψυχή στα όργανα αυτά και βεβαίως εξέρχεται του σώματος, οπότε εφάπτεται του σώματος εξωτερικά και όχι εσωτερικά.

Και δύο περιστατικά θαυμαστής επιστροφής

«Έχουμε και μερικές εξαιρέσεις μοναχών που γυρίσαν ξανά πίσω με μεγάλην μετάνοιαν. Μιάν τέτοιαν περίπτωσιν έχουμεν του ίδιου του Γέροντά μας, Εφραίμ του βαρελά. Αυτός όταν ξεκίνησε για μοναχός, δεν είχε ιδέα πώς να πολεμήση με “τας αρχάς και εξουσίας του σκότους”, έδειξε όμως καλήν προαίρεσιν. Ακούοντας ότι ένας θείος του είναι μοναχός, γεννήθηκε στην αθώαν καρδίαν του ο πόθος να τον μιμιθή. Έτσι μια μέρα έφτασε στο καλυβάκι του Ευαγγελισμού στα Κατουνάκια, κοντά στον θείον του Γ. Ιωσήφ.
Ο πειρασμός όμως όταν είδε άλλον ένα νέον να φορά μαύρα και ν’ αρματώνεται εναντίον του, τί έκαμε; Κατ’ αρχάς διεγείρει στον νέον τα σαρκικά πάθη με πολλήν δριμύτητα. Ο νέος προς στιγμήν τα ‘χασε. “Τώρα- λέει – τι να κάνω; Δύσκολα τα πράγματα”.

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Είναι απαραίτητη η άσκηση; (+Γέροντος Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Η αγωνία για τον όλεθρο, που επιβάλλεται δυναμικά σ’ όλο τον κόσμο και η κραυγή της απόγνωσης, που από παντού ακούεται, μας έδωσαν την αφορμή και το σύνθημα να γράψουμε τα όσα περιλαμβάνονται σ’ αυτό το βιβλίο.
Ο όλεθρος στον οποίο οδηγούνται αναπόφευκτα οι άνθρωποι, οφείλεται ασφαλώς στη λανθασμένη χρήση των νοημάτων· αυτήν ακολουθεί η λανθασμένη χρήση των πραγμάτων που αποτελεί το πρακτικό βίωμα των ανθρώπων. Κατά τη Γραφή «ό γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει» (Γαλ. στ΄7). Είναι φυσική ανάγκη και συνέπεια, κάθε ενέργειά μας να έχει κάποιο αποτέλεσμα. Αλλά κάθε ενέργειά μας μπορεί να υπόκειται, πέρα από την ελεύθερη επιλογή και προτίμηση, στη δουλεία, για την οποία ο θεόσοφος Πέτρος μάς ειδοποιεί «ώ γαρ τις ήττηται, τούτω και δεδούλωται» (Β΄ Πέτρ. β΄ 19)

Πότε η υπομονή είναι τέλεια. (Οσίου Θεοφάνους του Εγκλείστου)

H υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρα­τήσει ως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή; Όταν σηκώνει κανείς τις δοκιμασίες όχι μόνο καρτε­ρικά, αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ό,τι παραχωρεί, όσο βαρύ κι αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία. Πι­στέψτε ακράδαντα -γιατί αυτή είναι η αλήθεια- πως, υπομένοντας την άδικη κατηγορία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στη χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι’ αυτό;

Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2011

Ιερά Σκήτη Προφήτου Ηλία - ΑΘΩΣ

Η κατά Θεόν ανάγνωση και πως ωφείλουμε να χρησιμοποιούμε τα πράγματα στην ζωή μας

Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός

Η κατά Θεόν ανάγνωση πρέπει να γίνεται για να μην περιπλανιέται ο νους εδώ και εκεί. Αυτή είναι η αρχή της σωτηρίας, γιατί ο εχθρός μισεί, καθώς λέει ο Σολομών, τον ήχο που προειδοποιεί για τον ερχομό του(Παροιμ. 11,15)· όπως και ο ρεμβασμός της διάνοιας είναι η αρχή της αμαρτίας, καθώς λέει ο άγιος Ισαάκ.
Εκείνος που θέλει να αποφύγει την αμαρτία τελείως, πρέπει το πιο πολύ να μένει στο κελί του. Αν τον κυριεύει η ακηδία, ας εργάζεται λίγο, όπως και ο απαθής και ο γνωστικός, για ωφέλεια άλλων και βοήθεια κάποιων ασθενών.

ΨΑΛΛΕΙ Η Ι.Μ.ΒΑΤΟΠΕΔΙΟΥ

Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ


Ο Άγιος Γρηγόριος έζησε κατά την εποχή του βασιλέα Ουάλεντος (364-378 μ.Χ.). Καταγόταν από τον Πόντο και γεννήθηκε σε ένα μικρό χωριό της περιοχής της Ναζιανζού, που λεγόταν Αριανζός, το 330 μ.Χ. Ναζιανζηνός ονομάσθηκε, επειδή έζησε τον περισσότερο χρόνο της ζωής του στη Ναζιανζό, όπου ήταν και το πατρικό του σπίτι. Ο πατέρας του, ο Άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Ναζιανζού, ήταν πριν γίνει Επίσκοπος, ένας πολύ πλούσιος άρχοντας της Ναζιανζού. Κατείχε μεγάλη θέση στον δημόσιο βίο και ανήκε σε μια ιουδαίο-εθνική αίρεση που λεγόταν των «Υψισταρίων». Η μητέρα του, η Αγία Νόννα, ήταν Ορθόδοξη. Η ευσέβεια και η αρετή της επηρέασαν τον σύζυγό της και τον έκαναν να μεταστραφεί στην αληθινή πίστη.

Συνεχίζω να ελπίζω

Πιο πολύ να μιλάμε για τον Χριστό και λιγότερο για τον Αντίχριστο, έλεγε ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης. Δεν μπορεί την Αποκάλυψη να την ερμηνεύει εύκολα ο καθένας, όταν δεν το έπραξαν οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας. Δεν θα ορίσουμε εμείς πότε θα έλθει το τέλος του κόσμου. Μη τρομοκρατούμε τον κόσμο ορίζοντας ημερομηνίες του τέλους και τον ερχομό πολέμων. Από δεκαετίες μιλούν για πολέμους πού δεν έγιναν. Μερικοί μάλιστα στενοχωρήθηκαν πού δεν πραγματοποιήθηκαν.
του μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη
από το Μηνιαίον Όργανον των Ορθοδόξων Χριστιανικών Ενώσεων «Καινή Κτίσις», Έτος 87ον Φεβρουάριος 2011 Περίοδος Ε' Αρ. 02 (1169)

Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας είναι χείριστη. Προηγήθηκε και υπάρχει μια πνευματική κρίση με την αμφισβήτηση ιερών θεσμών και παραδόσεων. Συνάμα αναπτύσσεται μια απειλητική εσχατολογία, μια τρομοκρατική αντιχριστολογία και μία έντονη δαιμονολογία.

Γιατί θυμόμαστε;

Η μνήμη δόθηκε στον άνθρωπο κατά τη δημιουργία του, ώστε να μπορεί μέσω αυτής να έχει συνεχή μνήμη του Θεού και να ενώνεται μ’ Αυτόν μόνιμα και δια του νου και δια της καρδίας. Γράφει ο Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας: «μνήμη έσχομεν, ίνα τον Χριστόν φέρωμεν».
Με τη μνήμη του Θεού ο άνθρωπος ενισχύεται στην τήρηση και την εφαρμογή των εντολών, με άλλα λόγια, προφυλάσσεται από τα πάθη και δημιουργεί τις συνθήκες για την ανάπτυξη των αρετών μέσα του.

Πώς σώθηκε ένας απελπισμένος

Την εποχή που ζούσε ο παπα-Κοδράτος στην Ι.Μ. Καρακάλλου επεσκέφθη το Άγιον Όρος ένας λαϊκός προσκυνητής που ήθελε να εξομολογηθεί τις μεγάλες του αμαρτίες. Πήγε στις Καρυές, στον π.Αβέρκιο που έφτιαχνε κομπολόγια, και ζητούσε επίμονα εξομολόγο.
Ο π.Αβέρκιος θεώρησε καλό να τον στείλει στην Ι. Μονή Κουτλουμουσίου που βρίσκεται κοντά στις Καρυές. Ήταν καλός πνευματικός, αλλά αυστηρός στους κανόνες, που τους έβαζε χωρίς επιείκεια.
Ο άνθρωπος πήγε στο Κουτλουμούσι και εξομολογήθηκε. Επέστρεψε όμως «κάλαμος συντετριμμένος». Χωρίς καμμία διάθεση. Γεμάτος θλίψη και αθυμία.
-Τι έκανες; Εξομολογήθηκες; τον ρώτησε ο π.Αβέρκιος.
- Ναι πάτερ, αλλά…

Η έκφραση της Πρόνοιας του Θεού.(Αγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς)




Οι πολυποίκιλες εκφράσεις της Πρόνοιας του Θεού φαίνονται σ’ ένα ξεχωριστό θαυμαστό γεγονός που συνέβη στη μονή Δοχειαρίου του Αγίου Όρους, τον καιρό του οσίου Νεοφύτου, ανιψιού του οσίου Ευθυμίου. Μετά την κοίμηση του Ευθυμίου, ο Νεόφυτος άρχισε να κτίζει μια νέα και μεγαλύτερη εκκλησία αφιερωμένη στον άγιο Νικόλαο τον Θαυματουργό. Κάποτε όμως οι προμήθειές του εξαντλήθηκαν. Τότε ύψωσε τα χέρια στο Θεό και Τον ικέτευσε και ο Θεός τον βοήθησε με έναν εκπληκτικό τρόπο.
Κοντά στη μονή Δοχειαρίου υπήρχε μια χερσόνησος με την ονομασία Λόγγος ή Συκά. Εκεί ο Νεόφυτος είχε ένα μικρό μετόχι κοντά στο οποίο υπήρχε το πέτρινο άγαλμα ενός ανθρώπου, με την εξής αινιγματική επιγραφή: «Αυτός που θα με χτυπήσει στο κεφάλι, θα βρει πολύ χρυσό!». Ήταν πολλοί αυτοί που κτύπησαν το άγαλμα στο κεφάλι, αλλά δεν βρήκαν τίποτε! Χρειάστηκε κάποτε ο Νεόφυτος να στείλει τον Βασίλειο, έναν δόκιμο της μονής, σε κάποια υπόθεση. Έτσι λοιπόν ένα πρωί ο Βασίλειος στάθηκε δίπλα στο άγαλμα και αναρωτιόταν για το νόημα της μυστηριώδους επιγραφής. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή ανέτειλε ο ήλιος και έριξε τη σκιά του αγάλματος προς τα δεξιά.

Ο Θεός ἀφήνει καί πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα παιδιά;

Τό γράμμα τοῦ ἐφήβου τῆς Γ΄ Λυκείου Α.Κ. ἔχει ὥριμη­ σκέψη καί θέτει σπουδαῖα ἐρω­τήμα­τα. Ἀρχίζω ἀπό τό πρῶτο, πού λέει: «Ἀφοῦ ὁ Θεός φροντίζει καί γιά τά πετεινά τ᾿οὐ­ρανοῦ, γιατί ἀφήνει νά πεθαίνουν ἀπό τήν πείνα τόσα παιδιά στήν Ἀφρική, στήν Ἀσία, νά ὑπάρχουν τόσοι ἄστεγοι κ.τ.λ.;».

Οι αββάδες του Σινά φορείς της Ορθοδόξου Παραδόσεως

π. Ιερόθεου Βλάχου, μητροπολίτη Ναυπάκτου
Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέννημα και θρέμμα Ρωμηοί

Εάν ο Μωϋσής έγινε τύπος κάθε Χριστιανού και κάθε ορθοδόξου μοναχού, αυτό πολύ περισσότερο ισχύει για τον σιναΐτη μοναχό, που εξέλεξε να έχη ως πνευματική του παλαίστρα τον χώρο της θεοπτίας. Αισθάνεται ότι είναι διάδοχος των μεγάλων εκείνων Προφητών, του Θεσβίτου Ηλιού και του θεόπτου Μωϋσέως, των οποίων η ζωή συνδέθηκε στενά με το όρος του Σινά. Η συνεχής θέα του όρους Χωρήβ, του τόπου της βάτου και της αγίας Κορυφής ασκούσε έντονη έλξη και μυστική παρότρυνση. Άλλωστε, στον χώρο αυτό, εν συνδυασμώ με την χώρα της Αιγύπτου, βιώθηκε ο αρχαίος μοναχισμός. Έτσι, το όρος Σινά είναι τα άγια των αγίων της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, και οι σιναΐτες μοναχοί αισθάνονται διάδοχοι κατά πνεύμα των μεγάλων εκείνων Προφητών. Είναι οι κατ’ επαγγελίαν κληρονόμοι της ζωής εκείνων. Η ζωή την οποία αναλύει ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης στον βίο του Μωϋσέως επηρέασε βαθύτατα την ζωή, την σκέψη και την διδασκαλία των σιναϊτών πατέρων, όπως θα το δούμε πιο κάτω.

Σάββατο 26 Νοεμβρίου 2011

Η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία της Ευρώπης






1.


Η αποκτηθείσα εμπειρία από την προενταξιακή διαδικασία (από το 1958) και την μετέπειτα ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, οδήγησε σε κάποιες α­ξιωματικές αρχές, ως σταθερές της πορείας μας μέσα σ' αυτήν. Η πρώτη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα κά­θε αναγκαστικός αναπροσανατολισμός της εθνικής μας πολιτικής σ' όλη την ιστορική μας διάρκεια. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, η δική μας δηλαδή παρου­σία μέσα στην Ευρώπη. Η δεύτερη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρώτιστα πολιτικό ή οικονομικό, αλλά πνευματικό και πολιτιστικό. Διό­τι το αμείλικτο ερώτημα είναι, ποιον άνθρωπο και ποια κοινωνία μπορεί να παραγάγει η Ενωμένη Ευ­ρώπη, και τελικά ποιον πολιτισμό.

Ο Αόρατος Πόλεμος - Λόγος ΙΘ - Πως πρέπει να πολεμά κανείς κατά των σαρκικών παθών

Εναντίον των σαρκικών παθών θα πολεμάς, αδελφέ, με ξεχωριστό τρόπο από τους άλλους. Και για να γνωρίζης να πολεμάς με τάξι, πρέπει να σκέφτεσαι ότι υπάρχουν τρεις χρόνοι και τρεις πόλεμοι. πριν από τον πειρασμό, στον καιρό του πειρασμού και αφού περάσει ο πειρασμός.

Αγίου Ισαάκ του Σύρου - Λόγοι Ασκητικοί

Εἶναι δύσκολο νὰ ἀνατεθοῦν ὑψηλὰ ἔργα σὲ κάποιον ποὺ εἶναι ἀκόμη ἀρχάριος καὶ νήπιος στὴν ἡλικία. «Ἀλλοίμονό σου, πόλις, ποὺ ἔχεις νεαρὸ βασιλέα». Ὅποιος ὑποτάξη τὸν ἑαυτὸ του στὸν Θεό, πλησιάζει νὰ ὑποτάξη στὸν ἑαυτὸ του τὰ πάντα. Σ᾽ αὐτόν ποὺ ἐγνώρισε τὸν ἑαυτὸ του δίδεται ἡ γνῶσις τῶν πάντων. Διότι ἡ γνῶσις ἑαυτοῦ εἶναι πλήρωμα τῆς γνώσεως τῶν ὅλων. Μὲ τὴν ὑποταγὴ τῆς ψυχῆς σου θὰ ὑποταγοὺν σὲ σένα τὰ πάντα. Ὅσον καιρὸ βασιλεύει ἡ ταπείνωσις στὴν διαγωγή σου, σοῦ εἶναι ὑποτεταγμένη ἡ ψυχή σου καὶ μαζὶ μὲ αὐτὴν θὰ σοῦ εἶναι ὑποτεταγμένα τὰ πάντα. Διότι τότε γεννᾶται στὴν καρδιά σου ἡ ἀπὸ τὸν Θεὸ εἰρήνη. Ὅσον καιρὸ ὅμως εὑρίσκεσαι ἔξω ἀπὸ αὐτήν, θὰ καταδιωχθῆς, ὄχι μόνο ἀπὸ τὰ πάθη, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὰ συναπαντήματα.

Λόγος ΙΣΤ, 5, σελ. 261-262
Φιλοκαλία των Νηπτικών και Ασκητικών
Ισαἀκ του Σύρου ῏Λόγοι Ασκητικοί (Α΄-ΚΣΤ΄)
Πατερικαί Εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»
 
http://pateress.blogspot.com/2010/01/blog-post_5195.html

Λόγοι αντιρρητικοί κατά εικονομάχων - Αγ. Θεόδωρος ο Στουδίτης


Ας μας επιτραπεί να αναρτήσουμε μερικά αποσπάσματα, από τους αντιρρητικούς λόγους κατά εικονομαχών του Αγ. Θεοδώρου του Στουδίτη, προς πνευματική ωφέλεια των αναγνωστών, σε αυτούς του δύσκολους καιρούς της νέας εικονομαχίας.


Αυτές τι παραγράφους, ας τις διαβάσουν ιδιαίτερα και με μεγάλη προσοχή όλοι εκείνοι που νομίζουν πως το αξίωμα τους (το οποίο δεν το κέρδισαν αλλά το έκλεψαν παραπλανώντας τον λαό) και η εξουσία που αυτό τους δίνει είναι αρκετά, ώστε να χρησιμοποιούν τα εκκλησιαστικά σύμβολα, σαν να ήταν τα παιχνίδια τους ή σαν να ήταν κάποια άλλα πολιτικά σύμβολα που τώρα πλέον ανήκουν στο παρελθόν και πρέπει επιτέλους τάχα να απομακρυνθούν από τους χώρους των σχολείων και των δημόσιων υπηρεσιών και όπου αλλού τους ενοχλούν. Δεν ξέρουν ότι η εξουσία τους είναι περιορισμένη και ότι η συμπεριφορά αυτή χαρακτηρίζεται ως αιρετική από την Εκκλησία μας;

Ο ΟΣΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ



Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, γεννήθηκε τὸ ἔτος 949 μ.Χ. στὴ Γαλάτη τῆς Παφλαγονίας ἀπὸ γονεῖς εὐσεβεῖς καὶ εὔπορους, τὸν Βασίλειο καὶ τὴν Θεοφανῶ. Ὁ θεῖος του Βασίλειος, ὁ ὁποῖος κατεῖχε ὑψηλὴ θέση στὸν αὐτοκρατορικὸ οἶκο τῆς Κωνσταντινουπόλεως, προσέλαβε νωρὶς τὸν ἀνεψιό του κοντά του, ὅπου, ὅπως ἦταν φυσικό, ἔτυχε καλῆς παιδείας. Ὅμως ὁ Ὅσιος δὲν ἔδινε προσοχὴ καὶ δὲν ἔδειχνε ἐνδιαφέρον γιὰ μάθηση.

Βιογραφικά στοιχεία του γέροντα Ευσέβιου Γιαννακάκη


Ο π. Ευσέβιος, κατά κόσμον Αντώνιος Γιαννακάκης, γεννήθηκε το 1910 στο Γεωργίτσι της Σπάρτης και οι πολύτεκνοι ευλαβείς και ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.
Ο Αντώνης ήταν παιδί υπάκουο, «χαριτωμένο», με σπλαχνική καρδιά. Εγκρατής, ειλικρινής, καλοπροαίρετος, με θείο ζήλο, που τον έκανε όταν χρειαζόταν μαχητικό υπερασπιστή της πίστεως. Αγαπούσε πολύ την εκκλησία και τις ακολουθίες της. Μια Κυριακή που πήγαινε στην εκκλησία -θα ήταν τότε δέκα έως ένδεκα ετών- συνάντησε έναν άγνωστο νέο, επιβλητικό και ασκητικό, που με σοβαρότητα και αγάπη τον συμβούλεψε ερμηνεύοντας του τι σημαίνει κοσμική και τι ηθική ζωή. Ο Αντώνης όταν μπήκε στην εκκλησία βλέποντας την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου έκπληκτος κατάλαβε ότι ο νέος που τον συνάντησε ήταν αυτός.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Β': ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ ΦΥΣΙΚΟΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΝ



ΠΡΟΤΡΕΠΟΜΕΝΟΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΝΤΑ ΕΝ ΓΡΑΜΜΑΣΙΝ ΕΝΔΗΜΗΣΑΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ, ΟΙΚΟΥΝΤΑ ΕΝ ΤΩ ΚΟΣΜΩ ΚΑΙ ΔΙΨΩΝΤΑ ΘΕΑΣΑΣΘΑΙ ΑΥΤΟΝ
Ούχ ως αυτός νομίζεις, ημείς δυνατοί εσμέν, ω μακάριε, και ίσως ου γινώσκεις την ασθένειάν μου. Ευχερής ουν σοι η απώλεια μου, και δια τούτο αιτείς παρ' εμού αεί, ως υπό της φύσεως κατακαιόμενος κατά την συνήθειαν αυτής, όπερ ουκ έδει ημάς μεριμνήσαι και σε εράν. Τούτο μη αίτησης παρ' εμού μόνον το αναπαύον την σάρκα και το φρόνημα αυτής, ω αδελφέ, αλλά την σωτηρίαν της ψυχής μου περιποίησαι. Προς μικρόν χρόνον, και παρερχόμεθα εκ του αιώνος τούτου.

ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α΄:ΓΡΑΦΕΙΣΑ ΠΡΟΣ ΤΙΝΑ ΑΔΕΛΦΟΝ ΑΓΑΠΩΝΤΑ ΤΗΝ ΗΣΥΧΙΑΝ



Διότι γνωρίζω σε αγαπώντα την ησυχίαν και συμπλέκει σε ο διάβολος εν πολλοίς, προφάσει του αγαθού, ότι γνωρίζει το θέλημα της διανοίας σου, έως αν διασκέ­δαση σε και εμποδίση εκ της αρετής της περιεκτικής των πολλών τρόπων των αγαθών, ώ αδελφέ αγαθέ, ώσπερ μέλος προς το ομόζυγον αυτού αντιλαβέσθαι του πόθου σου του αγαθού εν τω λόγω της ωφελείας, εμερίμνησα ποιήσαι α παρά των σο­φών ανδρών εν τη αρετή και από των γραφών και παρά των πατέρων και εκ της πείρας εκτησάμην αυτά

Άγιος Διάδοχος Φωτικής: Λόγος ασκητικός χωρισμένος σε 100 πρακτικά κεφάλαια πνευματικής γνώσεως και διακρίσεως

1. Ἀπό κάθε πνευματική θεωρία, ἀδελφοί, πρέπει να προηγεῖται ἡ πίστη, ἡ ἐλπίδα καί ἡ ἀγάπη· προπάντων ὅμως ἡ ἀγἀπη. Ἡ πίστη καί ἡ ἐλπίδα διδάσκουν τόν ἄνθρωπο νά καταφρονεῖ τά ὁρατά ὑλικά ἀγαθά. Ἐνῶ ἡ ἀγἀπη ἑνώνει τήν ψυχή μέ τίς ἀρετές τοῦ Θεοῦ, ἀναζητῶντας τόν Ἀόρατο μέ τήν νοερή αἴσθηση.

Άγιος Διάδοχος Φωτικής: Όροι


1. Όρος της πίστεως είναι η απαθής σκέψη και κατανόηση του Θεού.


2. Όρος της ελπίδας είναι η αναχώρηση του νου προς τα ελπιζόμενα αγαθά.


3. Όρος της υπομονής είναι το να βλέπει κανείς με τα νοητά μάτια τόν αόρατο Θεό σαν ορατό μπροστά του, έχοντας αδιάλειπτη εγκαρτέρηση.


4. Όρος της αφιλαργυρίας είναι το να θέλει κανείς να μην έχει, όπως άλλοι επιθυμούν να έχουν.


5. Όρος της πνευματικής γνώσεως είναι το να αγνοεί κανείς τον εαυτό του, με το να βρίσκεται σε έκσταση στο Θεό.


6. Όρος της ταπεινοφροσύνης είναι το να φροντίζει να λησμονεί κανείς όλα τα καλά έργα του.


7. Όρος της αοργησίας είναι το να έχει κανείς μια μεγάλη επιθυμία να μην οργίζεται.


8. Όρος της αγνότητας είναι η παντοτινή αίσθηση ότι είναι κανείς ενωμένος με το Θεό.


9. Όρος της αγάπης είναι το να αισθάνεται κανείς ότι μεγαλώνει η αγάπη του προς εκείνους που τον υβρίζουν.


10. Όρος της τέλειας αλλοιώσεως που αισθάνεται κανείς από την ηδονή της αγάπης του στο Θεό, είναι το να νομίζει χαρά τη φρίκη του θανάτου. 
 
http://filokaliakainipsis.blogspot.com/2011/04/blog-post_135.html

Άγιος Αντώνιος ο Μέγας: Συμβουλές για το ήθος των ανθρώπων και την ενάρετη ζωή σε 170 κεφάλαια



1. Οι άνθρωποι λέγονται λογικοί καταχρηστικά. Δεν είναι λογικοί εκείνοι που έμαθαν τους λόγους και τα βιβλία των αρχαίων σοφών, αλλά όσοι έχουν λογική ψυχή και μπορούν να διακρίνουν ποιο είναι το καλό και ποιο είναι το κακό. και έτσι αποφεύγουν τα κακά και ψυχοβλαβή, μελετούν όμως σοβαρά τα καλά και ψυχωφελή και τα πράττουν με μεγάλη ευχαριστία προς το Θεό. Μόνο αυτοί πρέπει αληθινά να λέγονται λογικοί άνθρωποι.

Η κρίση ως διέξοδος






Γιώργου Μπάρλα 
Θεολόγου-Φιλολόγου 
(Απόσπασμα απο το βιβλίο του "ΦΥΛΑΚΑΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ", που μόλις κυκλοφορήθηκε απο τις εκδόσεις "ΑΡΧΟΝΤΑΡΙΚΙ" )
Μπορεί να είναι κανείς αισιόδοξος εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, την ώρα που ένα πέπλο μελαγχολίας και κατάθλιψης έχει σκεπάσει τη χώρα; Αλλά από πού προέρχεται αυτή η μελαγχολία; Μα, κατεξοχήν, από το γεγονός ότι τα χρόνια της ανεμελιάς φαίνεται πως πέρασαν ανεπιστρεπτί και από το ότι η ανασφάλεια καταλαμβάνει τη θέση μιας ακλόνητης σιγουριάς που δεν ξέρουμε καλά καλά από πού πήγαζε. Κι αυτό διότι ούτε οι παραγωγικές δυνάμεις της χώρας ούτε ο κόπος και ο μόχθος των εργαζομένων ούτε η δυναμική της παιδείας μας προδιέθεταν για μια παρατεταμένη υλική ευδαιμονία, που, θάλεγε κανείς, ότι και πολύ κράτησε...

Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Η Αθωνίτισσα Παναγία Π.ΜΩΥΣΗΣ

Ὁ Ὅσιος Νίκων ὁ «Μετανοεῖτε»

Καταγόταν ἀπὸ τὸν Πολεμωνιακὸ Πόντο καὶ ἦταν γιὸς μεγιστάνα. Νέος ἀκόμα ἄφησε τὸ πατρικό του σπίτι καὶ μόνασε. Ἐπειδὴ δὲ, τὸν διέκρινε ἱερὸς ζῆλος καὶ μεγάλο χάρισμα διδακτικότητας, γύρισε ὅλη τὴν Ἀνατολὴ σὰν ἀπεσταλμένος τῆς Μονῆς του κηρύττοντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐπαναλάμβανε τὴν φωνή, ποὺ ἀντήχησε πρῶτα στὴν ἔρημο τῆς Ἰουδαίας καὶ κοντὰ στὶς ὄχθες τοῦ Ἰορδάνη: «Μετανοεῖτε».

Ὁ Ὅσιος Ἀλύπιος ὁ Κιονίτης



Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.
Οἱ γονεῖς του ἔδωσαν στὸν Ἀλύπιο χριστιανικὴ ἀνατροφή, ποὺ στὸ πρόσωπό του ἐπέφερε καρποὺς ἐκατονταπλασίονας. Εἶχε μεγάλη περιουσία, τὴν ὁποία δαπάνησε στοὺς φτωχοὺς καὶ πάσχοντες τῆς περιοχῆς του. Διότι εὐχαρίστησή του ἦταν νὰ ἐκπληρώνει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς χριστιανοὺς νὰ εἶναι «συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαχνοι, φιλόφρονες». Δηλαδὴ νὰ συμπαθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν στὶς λύπες τῶν ἀδελφῶν τους, νὰ ἀγαποῦν σὰν ἀδελφοὺς τοὺς συνανθρώπους τους, νὰ ἔχουν πονετικὴ καὶ τρυφερὴ καρδιὰ καὶ νὰ εἶναι περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς.

ΓΙΑΤΙ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΠΡΟΣ ΑΝΑΤΟΛΑΣ;

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Α. Ἐπειδὴ ἔχουμε διπλὴ φύσι, προσφέρουμε διπλὴ προσκύνησι

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός (1) μᾶς διδάσκει, ὅτι δὲν προσκυνοῦμε πρὸς ἀνατολὰς ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχε, ἀλλὰ ἐπειδὴ ἡ φύσις μας εἶναι σύνθετος, δηλαδὴ ὁρατὴ καὶ ἀόρατος, νοητὴ καὶ αἰσθητή, προσφέρουμε στὸν Δημιουργὸ διπλὴ καὶ τὴν προσκύνησι: ἡ ψυχὴ εἶναι στραμμένη νοερὰ πρὸς τὸν Θεὸ καὶ ταυτόχρονα τὸ σῶμα προσκυνεῖ πρὸς ἀνατολάς.

Αὐτὸς ὁ διπλὸς τρόπος, νοητὸς καὶ αἰσθητός, τῆς ἀναφορᾶς μας πρὸς τὸν Κύριο φαίνεται καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις: ψάλλουμε μὲ τὸν νοῦ μας, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ μὲ τὰ σωματικὰ χείλη μας• βαπτιζόμεθα καὶ στὸ ὕδωρ καὶ στὸ Ἅγιο Πνεῦμα, δηλαδὴ ἐνούμεθα μὲ τὸν Κύριό μας μὲ δύο τρόπους: μετέχοντες στὰ Ἱερὰ Μυστήρια καὶ στὴν Χάρι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Β. Ὁ Χριστὸς μας ὀνομάζεται «Ἀνατολὴ»

Αν το σπίτι πιάσει φωτιά, μην του φωνάξεις

Ακόμα κι ένα απλό ενδιαφέρον για κάποιο αντικείμενο μπορεί να κεντρίσει την ενεργητικότητα. Στην περίπτωση, ωστόσο, του απλού ενδιαφέροντος, είναι πιθανό να μην κινητοποιηθεί αμέσως η ψυχή, αλλά να μεταθέσει την έναρξη της προσπάθειας σε μελλοντικό χρόνο. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, η αναβολή αυτή να παραταθεί για πολύ. Από τη στιγμή, όμως, που η ψυχή θα αντιληφθεί ότι ένα αντικείμενο η έργο είναι επιτακτικά αναγκαίο και εξαιρετικά επείγον, ανυπέρθετα παίρνει την απόφαση για την απόκτηση ή την εκτέλεσή του.
Να ένα παράδειγμα: Κάποιος άνθρωπος, νωθρός και τεμπέλης, κάθεται στο δωμάτιο του. «Αν το σπίτι πιάσει φωτιά, μην του φωνάξεις. Άφησέ τον μονάχα να δει τη φωτιά, και θα πεταχτεί αμέσως έξω». Αυτό ακριβώς πρέπει να κάνουμε κι εμείς: Να νικάμε τη νωθρότητα και την αναποφασιστικότητά μας με τη μνήμη της άσβεστης φωτιάς, που μας περιμένει, να παρακινούμε τον εαυτό μας σε αγώνα με την υπόμνηση του κινδύνου της αιώνιας καταστροφής μας. Όσο περισσότερο συνειδητοποιούμε αυτή την πραγματικότητα, τόσο ζωηρότερα εκδηλώνεται η ψυχική μας ενεργητικότητα, ωθώντας μας σε δράση.

Μία διδακτική ιστορία

Διδαχή του Γέροντος Βαρλαάμ στον Ιωάσαφ: σε κάποια πόλη οι πολίτες είχαν έθιμο να επιλέγουν για βασιλιά τους έναν άγνωστο που δεν ήξερε τους νόμους και τα έθιμά τους. Αφού τον έστεφαν βασιλιά, τον έντυναν με πανέμορφα ρούχα, τον έτρεφαν αφειδώς και τον περιέβαλαν με κάθε πολυτέλεια. Ωστόσο μόλις περνούσε ένας χρόνος από τη στέψη του , τον εκθρόνιζαν, του έπαιρναν πίσω τα ρούχα και όλες τις ανέσεις που του έδωσαν και τον οδηγούσαν τελείως γυμνό σε κάποιο απομακρυσμένο νησί, όπου μπορούσε να πεθάνει από τις κακουχίες και τη δυστυχία. Ύστερα, οι πολίτες αυτής της πόλεως διάλεγαν άλλον ξένο για βασιλιά τους, μόνο για ένα χρόνο πάλι, κατόπιν διάλεγαν έναν τρίτο ξένο, ύστερα έναν τέταρτο, πέμπτο, έκτο κ.ο.κ.
Κάποτε συνέβη να επιλέξουν έναν πολύ σοφό και προσεκτικό άνθρωπο για βασιλιά τους. Αυτός πληροφορήθηκε από τους υπηρέτες του το τι είχε συμβεί στους προηγούμενους βασιλείς , μετά την ετήσια θητεία τους. Έτσι, λοιπόν, στη διάρκεια της δικής του θητείας συγκέντρωνε επιμελώς προμήθειες τροφίμων και αγαθών και τα έστελνε καθημερινά σ’ εκείνο το νησί.

ΠΩΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙΣ ΤΗ ΝΥΧΤΑ…

Το βράδυ, με το τέλος όλων των έργων της ημέρας, ευχαρίστησε τον Θεό για όλες τις ευεργεσίες πού έλαβες κατά τη διάρκεια της ημέρας, δηλαδή: επειδή παρέμεινες ζωντανός, κι ακόμη για τις πνευματικές και σωματικές σου δυνάμεις, για την υγεία σου, για την τροφή, το ποτό, για όλους τους ψυχοσωτήριους λογισμούς, για όλες τις άγιες επιθυμίες, για το γήινο και το ουράνιο φως, για τη βοήθεια και προστασία Του, δηλαδή για κάθε ευεργεσία Του.

Το Πανίσχυρο Όπλο


Ρώτησαν τὸν Ἀββᾶ Λογγίνο:
- Ποιὰ ἀρετὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες;

Η ψυχρότητα στην προσευχή

...

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας. Αυτό, όμως, μπορεί να oφείλεται και σε απομάκρυνση της χάριτος, που συμβαίνει με θεία παραχώρηση. Και να γιατί: Όταν η ψυχή μας φλέγεται από τον πόθο του Θεού και από την καρδιά μας ξεχύνεται ολόθερμη προσευχή, δεν έχουμε παρά ελεητική επίσκεψη της χάριτος. Εμείς όμως, όταν η ευλογημένη αυτή κατάσταση παρατείνεται για πολύ, νομίζουμε ότι κατορθώσαμε κάτι σπουδαίο με το δικό μας αγώνα και κυριευόμαστε από την κενοδοξία. Για λόγους παιδαγωγικούς, λοιπόν, απομακρύνεται η χάρη και μένει η ψυχή μας μόνη της, γυμνή και αδύναμη, ανίκανη να ζήσει πνευματικά, ψυχρή και απρόθυμη να προσευχηθεί…

Αν είμαστε αδιάφοροι, δεν μας ωφελούν οι προσευχές των άλλων

Ποια ανάγκη όμως υπάρχει να μιλώ για την αδελφή του Μωυσή, αφού ο ίδιος ο Μωυσής δεν μπόρεσε να προστατέψη τον εαυτό του, αλλ’ ύστερα από αμέτρητους κόπους και ταλαιπωρίες και αγώνες σαράντα ετών, εμποδίσθηκε να πατήση στη χώρα για την οποία του είχαν δοθή πάρα πολλές υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις; Ποια ήταν η αιτία; Δεν θα ήταν ωφέλιμο να φθάση ο Μωυσής στη γη της επαγγελίας , αλλά θα ήταν επικίνδυνο και θα κατέστρεφε πολλούς από τους Ιουδαίους. Αφού λοιπόν λησμόνησαν το Θεό και στηρίχθηκαν απόλυτα στο Μωυσή και νόμιζαν ότι αυτός αποτελεί το παν γι’ αυτούς , απλά και μόνο επειδή έφυγαν μακριά από την Αίγυπτο , σε ποιο βαθμό θα έφθανε η ασέβειά τους, αν έβλεπαν ότι ο Μωυσής τους εγκαθιστά στη γη της επαγγελίας; !<--more-->Γι’ αυτό ακριβώς δε βρέθηκε πουθενά ούτε ο τάφος του.

Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας (+25 Νοεμβρίου)

Το ξίφος του Αγγέλου

Ο ένδοξος του Χρίστου Μεγαλομάρτυς Μερκούριος έζησε στους χρόνους των ασεβών βασιλέων Δεκίου, Γάλλου και Ουαλεριανού. Καταγόταν από την Ανατολή και υπηρετούσε στο στράτευμα των Μαρκησίων. Ήταν υιός υπάρχου, Σκύθου την καταγωγή, που λεγόταν Γουρδιανός. Αυτός ήταν Χριστιανός, αλλά κρυμμένος. Δεν το γνώριζε αυτό ούτε ο βασιλεύς.

Όταν έχεις ταπείνωση

253495-agios-gerontas-porfirios «…Ο Χριστός κάθεται έξω απ’ τη θύρα της ψυχής μας και κρούει για να Του ανοίξουμε, μα δεν μπαίνει μέσα. Δεν θέλει να εκβιάσει την ελευθερία, πού ο ίδιος μας έχει δώσει. Το λέει στην Αποκάλυψη: «Ιδού έστηκα επί την θύραν και κρούω_ εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, εισελεύσομαι προς αυτόν και δειπνήσω μετ’ αυτού και αυτός μετ’ εμού». Ο Χριστός είναι ευγενής. Στέκει έξω απ’ τη θύρα της ψυχής μας και χτυπάει απαλά. Αν του ανοίξουμε, θα έλθει μέσα μας και θα μας δώσει τα πάντα, τον εαυτό Του, μυστικά, αθόρυβα.
Τον Χριστό δεν θα μπορέσομε να Τον γνωρίσουμε, αν Εκείνος δεν μας γνωρίσει. Δεν μπορώ να τα εξηγήσω ακριβώς αυτά, είναι μυστήρια.
Ακούστε τον Απόστολο Παύλο:

Γέροντας Πορφύριος: Η αγιότητα των γονέων είναι η καλύτερη εν Κυρίω αγωγή

Να βλέπομε τον Θεό στο πρόσωπο των παιδιών και να δώσομε την αγάπη του Θεού στα παιδιά. Να μάθουν και τα παιδιά να προσεύχονται. Για να προσεύχονται τα παιδιά, πρέπει να έχουν αίμα προσευχομένων γονέων. Εδώ πέφτουν έξω μερικοί και λένε: «Εφόσον οι γονείς προσεύχονται, είναι ευσεβείς, μελετούν την Αγία Γραφή και τα παιδιά τα ανάθρεψαν »εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου», επόμενο είναι να γίνουν καλά παιδιά». Ορίστε, όμως, που βλέπομε αντίθετα αποτελέσματα λόγω της καταπιέσεως... Δεν είναι αρκετό να είναι οι γονείς ευσεβείς. Πρέπει να μην καταπιέζουν τα παιδιά, για να τα κάνουν καλά με τη βία. Είναι δυνατό να διώξομε τα παιδιά απ’ τον Χριστό, όταν ακολουθούμε τα της θρησκείας με εγωισμό. Τα παιδιά δεν θέλουν καταπίεση. Μην τα εξαναγκάζετε να σας ακολουθήσουν στην εκκλησία. Μπορείτε να πείτε: «Όποιος θέλει, μπορεί...

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2011

π. ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ-ΖΩΗ ΜΕ ΝΟΗΜΑ ΚΑΙ ΣΚΟΠΟ

Στην εορτή της Αγίας Αικατερίνης


Το μαρτύριο της πίστεως, είτε του αίματος είτε της συνειδήσεως, δεν είναι, απλώς πράξη ηρωισμού, αλλά πράξη πίστεως και ελπίδας. Οι άγιοι δεν είναι ήρωες, αλλά μάρτυρες της αναστάσεως. Τόσο λιγότερο μπορούμε να καταλάβουμε αυτό, όσο λιγότερο το ζούμε, όσο περισσότερο χωρίζομε το μαρτύριο και την ομολογία από το πάθος και την ανάσταση του Χριστού. Έξω από αυτή τη θεία πραγματικότητα δεν υπάρχει δικαίωση του βίου και της ζωής των ανθρώπων, όσοι κι αν είναι οι αγώνες τους, όσα κι αν είναι τα κατορθώματά τους. Και η υπέρτατη πράξη του μαρτυρίου, μετά τη θεία Λειτουργία, δεν βρίσκει δικαίωση παρά μόνο στο πάθος και την ανάσταση του Ιησού Χριστού. Επειδή είναι η ανάσταση, γι’ αυτό ο κόπος και ο θάνατος των δικαίων «ουκ έστι κενός εν Κυρίω». Δεν θα χαθεί ο κόπος των δικαίων, γιατί ο σταυρός δεν είναι το τέλος, γιατί ο θάνατος των αγίων δεν είναι τελευτή, αλλά τελείωση.

Η ουσία της απογνώσεως. (Γέροντος Σωφρονίου)

Τελώντας την Λειτουργία προσεύχομαι βεβαίως για όλο τον κόσμο και δεν αμφιβάλλω ότι, ωσότου προσφέρεται στον κόσμο αυτό η θυσία αυτή της αγάπης, ο κόσμος θα διατηρηθεί στην ύπαρξή του. Όταν όμως θα παύσει να προσφέρεται η θυσία αυτή, τότε αναπόφευκτα ο κόσμος θα κατακαεί στο πυρ του γενικού μίσους. Ναι, ακόμη και ως σήμερα δεν βλέπουμε στους αιώνες που πέρασαν τέτοια εποχή, κατά την οποία ο Χριστιανισμός έγινε σοβαρά δεκτός από τις ανθρώπινες μάζες. Μπορούμε ακριβέστερα να πούμε ότι η απουσία της αγάπης του Χριστού από τις ψυχές εκείνων που με τη βία επάνω στους πιο αδύνατους άρπαξαν την εξουσία, οδήγησε στις φοβερές παραμορφώσεις όλης της ζωής της ανθρωπότητας, και εξαιτίας αυτού έγινε αδύνατη σε όλους η σαφής αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Στην τύφλωση από το μίσος οι άνθρωποι χάνουν τελείως την αίσθηση αυτή, και τότε γι’ αυτούς “πεθαίνει ο Θεός”. Για την επιβεβαίωση της σκέψεώς μου έστρεψα από πολλού ήδη την προσοχή μου στο ότι και τα τέσσαρα Ευαγγέλια αρχίζουν με αναφορά στην προφητεία του Ησαΐου:

«Ετοιμάσατε την οδόν Κυρίου… Πάσα φάραγξ (δηλαδή υποβάθμιση και άσκηση βίας επάνω στους ανθρώπους) πληρωθήσεται και παν όρος (δηλαδή βίαιη κυριαρχία επάνω στους αδελφούς) ταπεινωθήσεται… και αι τραχείαι εις οδούς λείας, και (μόνο τότε) όψεται πάσα σαρξ το σωτήριον του Θεού».

[...] Αν βρεις, να διαβάσεις τον υπέροχο εικοστό τέταρτο λόγο του οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου… Ο άγιος αυτός, σε συμφωνία με όλους εκείνους που προηγήθηκαν από αυτόν και με εκείνους που ήρθαν στον κόσμο μετά από αυτόν, λέει ότι «ο Θεός για τη ζωή στον κόσμο αυτό δημιούργησε πατέρα και υιό και όχι δούλο και μισθωτό… Η δουλεία προήλθε από την μεταξύ των ανθρώπων έχθρα, εξαιτίας της οποίας άρχισαν να πολεμούν ο ένας εναντίον του άλλου και ο ένας να υποδουλώνει τον άλλον. Και η εξαγορά των ανθρώπων εξαιτίας της φτώχιας και των ελλείψεων, που άρχισαν να κυριεύουν τους πιο αδυνάτους λόγω της απληστίας και της πλεονεξίας των ισχυρότερων… Χωρίς βία και φτώχια κανένας δεν θα γινόταν δούλος ή μισθωτός…».

Η δικαιολογία δεν φέρνει "ανάπαυση".



Όποιος δικαιολογεί τον εαυτό του, ανάπαυση δέν βρίσκει. Δέν έχει παρηγοριά. Αυτόν πού δικαιώνει τον εαυτό του, ό εαυτός του τον δικαιώνει; Ό εαυτός του, ή συνείδηση του, δέν τον δικαιώνουν, και δέν έχει ανάπαυση. Αυτό δείχνει ότι φταίει.

Πέρα από το Φαγητό, το ποτό και τον Ύπνο

«Ο τρόπος της άσκησής μου είναι αυστηρός: το καλοκαίρι νηστεύω κάθε μέρα, ενώ τον χειμώνα τρώγω κάθε δεύτερη μέρα. Δεν τρώγω δε τίποτε άλλο, με τη χάρη του Θεού, παρά μόνο ψωμί και αλάτι. Δεν χρησιμοποιώ επίσης ούτε λάδι ούτε κρασί. Ακόμη τη νύχτα αγρυπνώ , όπως διδάχθηκα , αφιερώνοντας τη μισή και πολλές φορές ολόκληρη τη νύχτα για προσευχή και μελέτη των λόγων του Θεού» , Αββάς Παλάμων ( Δ, 100-101 ) .

Ο αρχέγονος άνθρωπος , τόσο την ύπαρξη όσο και τη ζωή του την έπαιρνε από τον Θεό και Δημιουργό του. Ο αρχέγονος άνθρωπος δεν είχε ανάγκη τροφής και ποτού για να διατηρήσει την ύπαρξη και τη ζωή του. Την ύπαρξη και τη ζωή του διατηρούσε κυρίως ο Θεός, με τον Οποίο βρισκόταν σε άμεση και στενή σχέση και επι-κοινωνία. Η τροφή και το ποτό είχαν εντελώς δευτερεύουσα σημασία για τη διατήρηση της ζωής του ανθρώπου.
Η Πτώση, ως διακοπή της σχέσης του ανθρώπου με τον Θεό, σήμανε ταυτόχρονα τη φθορά και το θάνατο του ανθρώπου. Διότι, εκτός του Θεού κανένας άλλος παράγων και κανένα πράγμα δεν μπορούσε να διατηρήσει την ανθρώπινη ζωή.
Μετά λοιπόν την Πτώση, η ζωή του ανθρώπου άρχισε να εξαρτάται αποκλειστικά από το φαγητό και το ποτό. Τα φαγητό και το ποτό, ως κτιστά στοιχεία, δεν έχουν από τη φύση τους τη δυνατότητα να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Εκείνο, το οποίο του προσφέρουν είναι μόνο η επιβίωση, μια αναστολή του θανάτου. Ο μεταπτωτικός άνθρωπος ,για να επιβιώσει έχει ανάγκη της τροφής και του ποτού. Η στέρηση ή διακοπή της διατροφής σημαίνει θάνατο.
Ο Μοναχός όμως επιδιώκει όχι απλώς την επιβίωση, την πρόσκαιρη αναστολή του θανάτου, αλλά την ανάκτηση της αιώνιας ζωής. Προς το σκοπό αυτό, δίδει εντελώς δευτερεύουσα σημασία στην τροφοληπτική λειτουργία, ενώ συγκεντρώνει όλο το ενδιαφέρον του και τις προσπάθειές του στην επανασύνδεσή του με τον Θεό, την Πηγή της ζωής. Ο Μοναχός νηστεύει όχι γιατί αποδίδει αρνητική (διαρχική) σημασία στο φαγητό και το ποτό, αλλά διότι πιστεύει ότι αυτά δεν του εξασφαλίζουν παρά μόνο την επιβίωση και όχι τη ζωή.
Το ίδιο και ο ύπνος. Ο ύπνος δεν αποτελεί αμαρτία . Ο Θεός έδωσε τον ύπνο για την ανάπαυση του μεταπτωτικού ανθρώπου. Ο ύπνος του αρχεγόνου ανθρώπου ήταν μία «έκστασις» ( Γεν. β΄21 ), μια κατάσταση δηλαδή της ψυχοσωματικής ύπαρξης , κατά την οποία δεν διεκόπτετο η επικοινωνίας της με τον Θεό. Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα, ότι σε αυτή την κατάσταση της έκστασης του ύπνου, ο Θεός δημιούργησε την Εύα, «λαβών μίαν εκ των πλευρών» του Αδάμ. Ο ύπνος, όχι δεν διέκοπτε την επι-κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό, αλλά του έδινε τη δυνατότητα μιας αμεσότερης σχέσης μαζί του, όπως ακριβώς το εκφράζει ο λόγος του Θεού στο Άσμα Ασμάτων: «Εγώ καθεύδω και η καρδία μου αγρυπνεί» ( ε΄2 ) .
Όμως, για τον μεταπτωτικό άνθρωπο, ο ύπνος έγινε ένας μικρός θάνατος, που διακόπτει την επικοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό. Ο Θεός, βέβαια, μπορεί να επικοινωνεί με τον άνθρωπο και κατά την διάρκεια του ύπνου ( πρβλ. Μτθ. α΄20, β΄12-13,19 ). Ο άνθρωπος όμως όταν κοιμάται δεν μπορεί να επι-κοινωνεί με τον Θεό.
Γι’ αυτό και ο Μοναχός, μαζί με το φαγητό και το ποτό αρνείται ή περιορίζει και τον ύπνο στο 1/3 της νύχτας. Ο Μοναχός χρησιμοποιεί το ½ ή και τα 2/3 της νύχτας για προσευχή και μελέτη, για επικοινωνία δηλαδή με τον Θεό. Το ίδιο στοχεύει και η ολονύκτια Αγρυπνία της Εκκλησίας. Είναι μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να νικηθεί η μεταπτωτική φύση, να αποτινάξει ο άνθρωπος τον λήθαργο και τον θάνατο του ύπνου, που διακόπτει την επικοινωνία του με τον Θεό, την Πηγή της Χαράς και της Ευτυχίας του.

Από το βιβλίο: «+ Μητροπολίτου Αχελώου
ΕΥΘΥΜΙΟΥ (Κ. ΣΤΥΛΙΟΥ)
ΟΙ ΑΕΤΟΙ
Ορθόδοξο Θεολογικό Αγιολόγιο»
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΣΤΕΓΗ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

http://talantoblog.blogspot.com/2011/11/blog-post_24.html

Με την υπομονή σώζεται η οικογένεια.

-Τι κάνει η αδελφή σου; Πως τα πάει με τον σύζυγό της;

- Γέροντα, μαθαίνω ότι έχει δυσκολίες, αλλά κάνει υπομονή και, όταν χρειάζεται, τραβάει μπροστά.

- Έτσι είναι. Όταν δύο βόδια είναι στον ζυγό και το ένα είναι λίγο αδύνατο ή τεμπέλικο, τότε το άλλο βάζει περισσότερη δύναμη και τραβάει, σβαρνίζει κατά κάποιον τρόπο και το άλλο. Είδες; Κοσμικοί άνθρωποι και κάνουν δουλειά στον εαυτό τους. Εσείς εδώ είστε αρχοντοπούλες. Σκέψου μια μητέρα να έχει τέσσερα παιδιά και το ένα να είναι καθυστερημένο, το άλλο να έχει ψυχοπάθεια, το άλλο μεσογειακή αναιμία, το άλλο να γυρνάει τα μεσάνυχτα.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ Δ. ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ, Ορθόδοξη προσέγγιση της κοινωνίας

1. Οι δυνατές μορφές συνυπάρξεως των ανθρώπων μέσα σε μια «κοινωνία» είναι: Πρώτα η μορφή της μάζας (μαζική συνύπαρξη). Λέγοντας εδώ μάζα, εννοούμε ένα σύνολο ατόμων, που δεν συνδέονται με (μόνιμα) εσωτερικά ενοποιητικά στοιχεία. Τονίζουμε την έννοια του «εσωτερικού», γιατί είναι δυνατόν ένα εθνικό λ.χ. σύνολο να παρουσιάζει ορισμένα κοινά ενωτικά στοιχεία (π.χ. γλώσσα, κοινή καταγωγή, ήθη, έθιμα κ.λπ.). Παρ' όλα αυτά δεν αποφεύγονται οι συγκρούσεις μεταξύ των μελών του, γιατί ενώ τόσα τα ενώνουν, είναι εύκολο να τα διαιρέσουν οι κομματικές τοποθετήσεις, τα οικονομικά συμφέροντα και οι συμφεροντολογικές διενέξεις. Το φαινόμενο του «εμφυλίου πολέμου», για την αποφυγή του οποίου εύχεται αδιάκοπα η Εκκλησία, είναι στο σημείο αυτό πολύ ενδεικτικό. Αποδεικνύεται δηλαδή στο τέλος, ότι τα θεωρούμενα ως συνδετικά και ενοποιητικά στοιχεία (ακόμη και η θρησκεία) μένουν εντελώς εξωτερικά και ανενέργητα. Την κατάσταση αυτή περιγράφει θεόπνευστα ο Μ. Βασίλειος: «Γεγενήμεθα -λέγει- καθ' εαυτόν έκαστος, ώσπερ η ψάμμος, ου συνημμένοι αλλήλοις, αλλ’ έκαστος καθ' εαυτόν, διηρημένοι» (ΕΠ. 31, 1419).

Μεγάλη ἡ ὠφέλεια ἀπὸ τὰ Σαρανταλείτουργα

Δανιήλ Κατουνακιώτης (Ἱερομόναχος, (1846-1929)).

(Το αξιοπρόσεκτο γεγονός που ακολουθεί σε ελαφρά διασκευή της γλώσσης το αναφέρει ο διακριτικότατος ασκητής Δανιήλ Κατουνακιώτης σε επιστολή του προς τον Αλέξανδρον Μωραϊτίδην. Έχει δε ως εξής:)
Ένας γνωστός του και ενάρετος οικογενιάρχης από την Σμύρνη, που τον έλεγαν Δημήτριο, αφού κατάλαβε το τέλος του κάλεσε τον υιόν του Γεώργιο, ο μόνος ευσεβής, διότι τα άλλα τρία του παιδιά και η γυναίκα του ζούσαν με κοσμικότητα, και του απεκάλυψε όσα ακολουθούν, και τα οποία ο υιός του ο πιστός φανέρωσε εις τον π. Δανιήλ.

Θεέ μου, κάνε με να καταλαβαίνω...

Όλα αυτά τα αγαθά που έχομε κάθε μέρα γύρω μας και τα νομίζομε τίποτα, ένα ζεστό κρεβάτι, ένα καθαρό φαγητό, νερό να πλυθούμε, ρούχα να φορέσαμε, φιλική συντροφιά, τους δικούς μας - Θεέ μου, κάνε με να καταλαβαίνω καθημερινά την αξία τους, να καταλαβαίνω το πόσο εύκολα μπορούν όλα αυτά να γίνουν άφαντα μέσα σε μια μέρα από μπροστά μου και να μεταμορφωθώ σε ένα βρωμερό, πειναλέο, κουρελιασμένο ανθρώπινο πλάσμα, πού άλλα ανθρώπινα (αυτό είναι το απίστευ­το) πλάσματα το σπρώχνουν με τον υποκόπανο ή με κλοτσιές μέσα σε μπουντρούμια ή συρματοπλεγμένα στρατόπεδα, με μια ψωριασμένη κουβέρτα, ωσότου αρρωστήσει, σακατευτεί, ξεψυχήσει, παλαβώσει ή άποσκελετωθεί της πείνας...

Θεέ μου, κάνε με να καταλαβαίνω καθη­μερινά και να τιμάω αυτά τα λίγα, ή πολλά, πού τα έχω σήμερα, ένα καθαρό κρεβάτι, μια γωνιά ζεστή, το ψωμί, το κρασί, το τραπέζι ετούτο με το χαρτί και το μολύβι... Θεέ μου, κάνε με.

Ζήσιμος Λορεντζάτος - Σύμμεικτο 558

trelogiannis

Εξομολόγηση, εξομολόγος, εξομολογούμενος (Μωϋσέως Μοναχού Αγιορείτου)

Η εξομολόγηση είναι θεοπαράδοτη εντολή και αποτελεί ένα των μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Η εξομολόγηση δεν είναι μία τυπική, από συνήθεια «για το καλό» και λόγω των επικείμενων εορτών, βεβιασμένη και πρόχειρη πράξη από ένα και μόνο καθήκον ή υποχρέωση και προς ψυχολογική εκτόνωση. Η εξομολόγηση θα πρέπει να είναι συνδυασμένη πάντοτε με τη μετάνοια. Μας έλεγε Αγιορείτης Γέροντας: Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν! (Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης).

Η δύναμη της προσευχή στις δυσκολίες

αγωνία απελπισία
Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει…. ήταν αρχές Δεκέμβρη 2007. Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό. Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στεναχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση.