Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

O Ντοστογιέφσκι και η ηθική

Σεβ. Μητρ. Περγάμου Ιωάννη Ζηζιούλα

«Δεν μπορώ να πω πως ο Ντοστογιέφσκι ήταν καλός η ευτυχισμένος άνθρωπος... Ήταν κακός, διεφθαρμένος και γεμάτος ζήλεια. Όλη του τη ζωή ήταν θύμα του πάθους, που θα τον είχε κάνει γελοίο και δυστυχισμένο, αν ήταν λιγότερο έξυπνος και λιγότερο κακός. Στην Ελβετία, μπροστά στα μάτια μου, φέρθηκε τόσο άσχημα στον υπηρέτη του, που ο άνθρωπος επαναστάτησε και του είπε: «μα κι εγώ είμαι άνθρωπος». Θυμάμαι πόση εντύπωση μου έκαναν αυτά τα λόγια... Ειπωμένα σε κάποιον που πάντα δίδασκε το αίσθημα της ανθρωπιάς στην υπόλοιπη ανθρωπότητα».

Για τον εξομολογούμενο

1. Ἡ ἐξομολόγηση ἀποτελεῖ μυστήριο τῆς ᾽Εκκλησίας. Ὅπως εἶναι τό βάπτισμα, τό χρίσμα, ἡ Θεία Εὐχαριστία, τό ἴδιο συμβαίνει καί ἐδῶ. Εἶναι σά μιά βρύση πού ὅταν ἀνοίγει, προσφέρει τή χάρη τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν, μέ τήν ἔννοια ὅτι ὁδηγεῖ τόν πιστό στό σημεῖο ἐκεῖνο ὥστε νά δεχθεῖ τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Χριστοῦ, πού αὐτό κυρίως εἶναι ῾῾εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον᾽᾽. Ὁ ἐξομολογούμενος ἄρα ἔρχεται σέ ἄμεση σχέση μέ τόν ἴδιο τόν Χριστό. Σ᾽ ᾽Εκεῖνον στήν πραγματικότητα ἐξομολογεῖται, γι᾽ αὐτό καί δέν ἔχει νόημα νά μήν εἶναι εἰλικρινής. Ἡ ἐξομολόγηση εἶναι βρύση, τήν κάνουλα ὅμως πού ἀνοίγει τή βρύση τήν ἔχει στά χέρια του ὁ ἐξομολογούμενος. ῎Ετσι στό μυστήριο αὐτό δέν παίζει ρόλο τόσο ο ἐξομολόγος ὅσο ὁ ἐξομολογούμενος.

Τὰ ἔξω καὶ τὰ ἔσω






Ἅγιος Αὐγουστῖνος



«Ὁ διψῶν ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω».

Ὅποιος διψάει, ἄς τρέξει. Πῶς θά τρέξει; Ὄχι μέ τά πόδια. Ὄχι μέ κάποια μετακίνηση ἐξωτερική, σωματική. Ἀλλά μέ μιά κίνηση ἐσωτερική· μέ μιά κίνηση τοῦ ἔσω ἀνθρώπου. Ἀλλιῶς κάνομε μιά μετακίνηση μέ τό σῶμα· καί ἀλλιῶς μέ τήν καρδιά.

Μετακινεῖται σωματικά ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση ἀλλάζει θέση. Μετακινεῖται ψυχικά, ἐκεῖνος πού μέ μιά κίνηση τῆς καρδιᾶς, ἀλλάζει ἐσωτερική διάθεση. Τό βλέπεις λοιπόν; Ἄν κάτι ἄλλο ἀγαποῦσες μέχρι τώρα, καί ἄλλο ἀγαπᾶς τώρα, δέν εἶσαι πιά ἐκεῖ πού ἤσουν· ἔχεις ἀλλάξει θέση καί διάθεση.
* * *

Ἔχομε δίψα ἐξωτερική· καί δίψα ἐσωτερική. Ἡ δίψα ἡ ἐξωτερική φαίνεται· ἡ ἐσωτερική δέν φαίνεται. Ναί· δέν φαίνεται· ἀλλά ἔχει πολύ πιό μεγάλη ἀξία ἀπό ἐκείνη πού φαίνεται. Γιατί γενικά ὁ ἔσω ἄνθρωπος ἔχει πολύ πιό μεγάλη ἀξία ἀπό τόν ἔξω.

Θέλεις παράδειγμα;

Λέμε γιά κάποιον: «Αὐτός ζεῖ ἄσχημα». Τό λέμε γιά ἐκεῖνον, πού ἀδιαφορώντας γιά τίς ἐπιταγές τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, κάνει ὅ,τι τοῦ ζητάει ὁ ἔξω ἄνθρωπος, τό σῶμα!

Καί πάλι λέμε: «Αὐτός ζεῖ καλά». Καί ἐννοῦμε, ὅτι ὑπακούοντας στίς ἐπιταγές τοῦ ἔσω ἀνθρώπου, παραμερίζει ἀπό τήν ζωή του μερικές ἀπαιτήσεις τοῦ ἔξω ἀνθρώπου.

Θά εἰπεῖ κανείς: Καί λοιπόν, θά στερηθῶ ἐγώ κάθε χαρά καί κάθε ἡδονή, πού εἶναι τόσο γλυκειά, γιά ἕνα τίποτε;

Πού βρίσκεται σήμερα το κεφάλι του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου; (για πρώτη φορά στα ελληνικά)


Το αυθεντικό κεφάλι του αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή στην Αμιένη.

Μετάφραση: Ραφαήλ Παπανικολάου
Η κεφαλή του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου κλάπηκε από την Κωνσταντινούπολη κατά την άλωσή της από τους Σταυροφόρους το 1204, και από το 1206 βρίσκεται στην πόλη Amiens (Αμιένη) της βόρειας Γαλλίας, στον περίφημο καθεδρικό της ναό, ο οποίος χτίστηκε ακριβώς για να στεγάσει το άγιο αυτό λείψανο και μάλιστα συγκαταλέγεται στα μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της UNESCO. 
Τα παρακάτω αποτελούν μετάφραση ενός δημοσιεύματος του ιστολογίου Full of Grace and Truth, όπου παρατίθενται δύο αποσπάσματα από ένα αφιέρωμα του υπέροχου περιοδικού “Road to Emmaus” (Δρόμος προς Εμμαούς). Σας προτείνουμε να ρίξετε μια ματιά μέχρι το τέλος του δημοσιεύματος. Γίνεται λόγος και για τις αποδείξεις της γνησιότητας της τιμίας κάρας.

Οράματα εκτός Εκκλησίας

 


ΟΡΑΜΑΤΑ ΕΚΤΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ
υπό μοναχού Gorazd
 
Απ’ τη μονογραφία «Το Βατικανό κι η Ρωσία» και «Οράματα Εκτός Εκκλησίας: Μια Ματιά στις Πνευματικές και Πολιτικές Τάσεις του Ρωμαιοκαθολικισμού»
(Τζόρντανβιλ, Ν.Υ. - Μοναστήρι Αγίας Τριάδας 1990)
ΑΓΓΛΙΚΑ ΕΔΩ
 
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Μπαρλάς Γερ. Κωνσταντίνος
Αιτωλοακαρνανία, Ιανουάριος 2008 μ.Χ.

Εισαγωγή "Νεκρού": Το post αυτό σίγουρα θα δώσει μεγάλη χαρά σ' όποιον ψάχνει για κρούσματα "μισαλλοδοξίας" & "φανατισμού" στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Όμως δεν πρόκειται για τίποτα τέτοιο. Είναι σίγουρο πως ο Θεός, η Παναγία και οι άγιοι εμφανίζονται και κάνουν θαύματα
και σε αλλόδοξους (αιρετικούς) και σε αλλόθρησκους. Όμως δεν είναι ΟΛΕΣ οι σχετικές εμπειρίες αληθινές και αυθεντικές. Ομοίως, και στην Ορθοδοξία δεν είναι ΟΛΕΣ οι εμπειρίες θαυμάτων και οραμάτων αυθεντικές. Αυτό το ξέρουν, το διδάσκουν και το προσέχουν οι ορθόδοξοι άγιοι Πατέρες - αντίθετα, οι διδάσκαλοι στο χώρο του αιρετικού χριστιανισμού (αν έχετε αλλεργία στον όρο "αίρεση", sorry - τον χρησιμοποιώ ιστορικά, ΟΧΙ απαξιωτικά) και στις άλλες θρησκείες δε γνωρίζουν καθόλου αυτή τη διάκριση. Δεν ξέρουν δηλαδή ότι υπάρχουν πνευματικές εμπειρίες που μοιάζουν με θείες αλλά είναι πλανημένες. Και αυτό γίνεται αφορμή για σοβαρά προβλήματα.

Η ερμηνεία της εικόνας της Ανάστασης


Η εικόνα της Αναστάσεως στην ορθόδοξη Εκκλησία έχει δύο τύπους: Ο ένας είναι η κάθοδος του Χριστού στον Άδη, ο δεύτερος εικονογραφικός τύπος είναι εκείνος που εικονίζει άλλοτε τον Πέτρο και τον Ιωάννη στο κενό Μνημείο και άλλοτε τον άγγελο που «επί τον λίθο καθήμενος» εμφανίστηκε στις Μυροφόρες.Αργότερα η εικόνα της Αναστάσεως του τύπου αυτού πλουτίστηκε με τις σκηνές της εμφάνισης του Χριστού στη Μαρία Μαγδαληνή (το «Μη μου άπτου») και στις δύο Μαρίες (το «Χαίρε των Μυροφόρων»). Ο Λεωνίδας Ουσπένσκη γράφει σχετικά: «Οι δύο αυτές συνθέσεις χρησιμοποιούνται στην Ορθόδοξη Εκκλησία ως εικόνες της Αναστάσεως. Στην παραδοσιακή ορθόδοξη αγιογραφία η πραγματική στιγμή της Ανάστασης του Χριστού ουδέποτε απεικονίστηκε. Τόσο τα Ευαγγέλια, όσο και η Παράδοση της Εκκλησίας, σιγούν για τη στιγμή αυτή και δε λένε πως ο Χριστός αναστήθηκε, πράγμα που δεν κάνουν για την Έγερση του Λαζάρου. Ούτε η εικόνα δείχνει αυτό.

Γιατί έχει ο σατανάς τόση δύναμι να πολεμά τον άνθρωπο


Γέροντας Κλεόπας Ηλιέ
Γιατί έχει ο σατανάς τόση δύναμι να πολεμά τον άνθρωπο και γιατί παραχωρεί ο Θεός να πειράζεται και να εξαπατάται από την αμαρτία το πλάσμα Του;

— Ο σατανάς δεν έχει την δύναμι και την άδεια να κυριεύη, να ξεγελά ή να εξαναγκάζη την θέλησι του άνθρωπου για την αμαρτία. Αυτός μόνο τον πειράζει με κάθε είδους τεχνάσματα, φαντασίες, εν­θυμήσεις, με τις αισθήσεις, με τις φυσικές αδυναμίες, με την ηδονή του κόσμου, με τους λογισμούς κ.λ.π. Ο σατανάς ουδέποτε φανε­ρώνει στον άνθρωπο το πρόσωπό του, δεν αποκαλύπτεται κατευ­θείαν σαν εχθρός στον άνθρωπο.
Αλλά τον πολεμά κρυφά ή φανερά ή με τους κακούς ανθρώπους, χρησιμοποιώντας κάθε είδους τεχνά­σματα πονηρά, ώστε να μην αποκαλυφθή ο ίδιος, διότι ο σκοπός του είναι η πτώσις μας στην αμαρτία και η απώλειά μας. Αυτός ονο­μάζεται πειρασμός και πατήρ του ψεύδους διότι με τους πειρασμούς και τις ψεύτικες παγίδες του θέλει να μας οδηγήση στην αμαρτία. Ο σατανάς ακόμη εκβιάζει την θέλησί μας, υποδαυλίζει τα πάθη και τις σαρκικές ορέξεις της ψυχής και του σώματος, δημιουργεί αφορμές για την εκτέλεσι αμαρτιών, μας στριφογυρίζει πάντοτε τον νου στις πτώσεις μας, αλλά δεν έχει την θέλησι και άδεια από τον Θεό να μας πιέση για την διάπραξι της αμαρτίας, διότι τότε δεν θα είχαμε καμμιά ένοχη, ούτε τιμωρία και κανείς δεν θα λυτρωνόταν από τις παγίδες του.

Σε μια εποχή αναζήτησης & σύγχυσης...



«Ποτέ δεν έχει υπάρξει», έγραφε ο π. Σεραφείμ, «τέτοια εποχή ψεύτικων διδασκάλων, όπως συμβαίνει στον θλιβερό εικοστό αιώνα, τον τόσο πλούσιο σε υλικές απολαύσεις και τόσο φτωχό σε νου και ψυχή. Κάθε διανοητική σύλληψη, ακόμη και ή πιο παράλογη, ακόμη και εκείνη πού απορριπτόταν μέχρι τώρα με καθολική συμφωνία όλων των εκπολιτισμένων λαών, έχει τώρα τη δική της ιδεολογική πλατφόρμα και τον δικό της «δάσκαλο».

Πιστεύω Κύριε ...

Ο Χριστός είναι στο κέντρο της ανθρώπινης ιστορίας….. Η ζωή όλων περιστρέφεται γύρω από τον Ναζωραίο. Όπως είπε και ο γέρων Συµεών, προς την Παρθένο όταν τον έπαιρνε στις αγκάλες του, «Αυτός θα είναι σηµείον αντιλεγόµενον». Όλοι οι άνθρωποι όµως δεν τον προσεγγίζουν µε τον ίδιο τρόπο.

Ο Στάρετς Γαβριήλ μιλά για τους έσχατους καιρούς...




Δίδασκε ο στάρετς : "Στους εσχάτους καιρούς τους ανθρώπους θα τους σώσουν η αγάπη, η ταπείνωση και η καλοσύνη. Η καλοσύνη ανοίγει τις πύλες του Παραδείσου, η ταπείνωση οδηγεί μέσα σ' αυτόν, αλλά η αγάπη εμφανίζει τον Θεό".
Όλους όσους πήγαιναν σ΄αυτόν για ευλογία, τους παρακαλούσε κλαίγοντας: < Νά κάνετε το καλό για να σας σώσει η καλοσύνη σας. Η γη κατά το ήμισυ έγινε Άδης. Ο Αντίχριστος στέκεται στην πόρτα και δεν τη χτυπά απλώς, αλλά ορμά μέσα. Εσείς θα τον δείτε τον Αντίχριστο. Θα προσπαθήσει να βασιλεύσει σε όλον τον πλανήτη. Παντού θα γίνονται διωγμοί... Μη μένετε χώρια. Κρατηθείτε μαζί, δέκα- δεκαπέντε μαζί. Βοηθείτε ο ένας τον άλλο.

Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;

Γιατί υπάρχει τόσος πόνος στον κόσμο;
του μακαριστού Γέροντος Κλεόπα
— Λέγει ο δίκαιος Ιώβ: «Αλλά άνθρωπος γεννάται κόπω» (Ιώβ 5,7). Ο Απόστολος Παύλος λέγει ότι όλα τα έργα γίνονται με κόπο και πόνο (Ρωμ.8,21). Ο πόνος στον κόσμο είναι καρπός της πτώσεως του ανθρώπου από τον παράδεισο (Πράξ. 3,16). Είναι καρπός της αμαρτίας (Ψαλμ.7,14-16).

Η Αγιότητα και η αναμαρτησία της Θεοτόκου (και πλάνες ως προς την Παναγία)



Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης
Απομαγνητοφωνημένο κείμενο ομιλιών κατά την ακολουθία των Χαιρετισμών (Α' και Β' Παρασκευή 26-2-1999 και 5-3-1999) στον Ι. Ν. Αγίου Αντωνίου Θεσσαλονίκης. Απομαγνητοφώνησε ο Πρόδρομος Βασματζίδης. Πηγή: το υπέροχο site της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος.

*****

Μας αξιώνει, ο Θεός και εφέτος να ακούσουμε
τον θαυμάσιον αυτόν ύμνον που ονομάστηκε "Ακάθιστος Ύμνος", το υπέροχο αυτό φιλολογικό και λογοτεχνικό δημιούργημα, στου οποίου την δομή και τη σύνθεση αναφερθήκαμε τα προηγούμενα χρόνια. Είναι ένα έξοχο λογοτεχνικό κατασκεύασμα, το οποίο θαυμάζουν όλοι οι ειδικοί. Η Εκκλησία μας με πολλή σοφία και σύνεση έθεσε αυτήν την ακολουθία μέσα στην Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή, ώστε μαζί με τις κατανυκτικές λειτουργίες των Προηγιασμένων, τα μεγάλα απόδειπνα κ.ά. να υπάρχει και αυτή η ανοιξιάτικη νότα. Αυτή η χαρούμενη νότα με τα πολλά χαίρε, για να γεμίσει τις καρδιές μας από χαρά, σαν ένα προανάκρουσμα της Αναστάσεως.

Ἁγία Ματρώνα τῆς Μόσχας: Νουθεσίες γενικοῦ χαρακτήρα.

 Δίδασκε ν μν κατακρίνει κανες τν πλησίον του.  Γιατί ν κατακρίνουμε τος λλους;- λεγε. Ν σκέφτεσαι πι πολ τν αυτό σου. κάθε προβατάκι θ κρεμασθε π΄τ δικιά του ορίτσα. Μ τς ξένες ορίτσες τί δουλει χεις;. λεγε ν μπιστεύεται κανες στ θέλημα το Θεο. Ν ζε μ προσευχ . Νουθετοσε ν πομένει κανες τς θλίψεις. Ν κάνει συχν τ σταυρό του, ν σφραγίζει πίσης μ τν Τίμιο Σταυρ κα τ πράγματα γύρω του. Συνιστοσε συχν Μετάληψη τν χράντων Μυστηρίων . λεγε: Ν θωρακίζεται κανες μ τν Τίμιο Σταυρ , μ προσευχ , μ γιασμό, μ συχν Θεία Μετάληψη…Ν χετε μπροστ στς εκόνες ναμμένα κανδήλια. πίσης δίδασκε ν γαπάει κανες τος γέρους κα σθενες. μα νθρωποι γερο , ρρωστοι κενοι πο χάσανε τ μυαλ τος σς λένε κάτι δυσάρεστο προσβλητικό, μν τος κοτε, λλ πλς ν τος βοηθτε. Μ λη τν πιμέλεια πρέπει ν βοηθ κανες τος ρρώστους κα ν τος συγχωράει ,τι κα ν το πον , , τί κα ν κάνουν.
Ματρώνα λεγε ν μ δίνει κανες σημασία στ νειρα:  Μν τ προσέχεις, γίνονται καὶ...

Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Λόγω τεχνικού προβλήματος στο http://www.youtube.com/user/2010Xaralampos , κανένα βίντεο που έχει αναρτηθεί από το κανάλι μου δεν λειτουργεί.
Σιγά σιγά θα προσπαθήσω να τα ξανα ανεβάσω αλλά με πάρα πολύ αργό ρυθμό.
Ζητώ συγνώμη και την κατανόηση σας.

Της ζωής το ξεδίψασμα ...

Να'χα τ'αθάνατο νερό ψυχή καινούργια να 'χα να σού'δινα να ξύπναγες για μια στιγμή μονάχα (Γιάννης Ρίτσος)
Η συνάντηση αυτή είναι ιδιαίτερα μεγάλης σημασίας όχι μόνο για την ταλαιπωρημένη γυναίκα. Ο Χριστός συναντάται με όλο τον ξεπεσμένο κόσμο, ακόμη και τον σημερινό. Δεν ξεσυνερίζεται, δεν απορρίπτει και αποδιώχνει κανένα. Θέλει να επικοινωνήσει με όλους, ακόμη και τους πιο παρακατιανούς. Ο Χριστός, το είπε, κυρίως ήλθε για τους αμαρτωλούς. Αρκεί να τον δεχθούν, να του ανοίξουν τα φύλλα της κλειστής καρδιάς τους. Δεν ζητά κάτι το πολύ. Λίγο νερό. Κάτι ελάχιστο, για να γίνει αφορμή εξόδου από το κλουβί της αυτοφυλάκισής μας. Η Σαμαρείτιδα στην αρχή είναι αρκετά επιφυλακτική. Είναι δέσμια λαθεμένων απόψεων, φανατικών ιδεών, χρόνιων προκαταλήψεων και ως εκ τούτου εγκλωβισμένη, παγιδευμένη, μπλοκαρισμένη και καχύποπτη. Αδυνατεί να δώσει, κατά την παράδοσή της, νερό σ’ έναν Ιουδαίο, σ’ έναν εχθρό. Ο Χριστός δεν είναι αλήθεια πως διψά πολύ για νερό. Διψά για απελευθέρωση της ταλαιπωρημένης συνομιλήτριάς του.

Η Μεσοπεντηκοστή

Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της. Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής. Και όμως κάποτε αυτή η εορτή ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντος ς’ του Σοφού (11 Μαΐου 903). Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτορας το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μω­κίου. όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία. Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλιάς και πατριάρχης εισέρχονταν επισήμως στον ναό.
Η θεία λειτουργία ετελείτο με την συνήθη στις μεγάλες εορτές βυζαντινή μεγαλοπρέπεια. Μετά από αυτήν ο αυτοκράτορας παρέθετε πρόγευμα, στο οποίο παρεκάθητο και ο πατριάρχης. Και πάλι ο βασιλιάς υπό τις επευφημίες του πλήθους «Εις πολλούς και αγαθούς χρόνους ο Θεός αγάγοι την βασιλείαν υμών» και με πολλούς ενδιάμεσους σταθμούς επέστρεφε στο ιερό παλάτι.

Ένας συγχρονος Νεομάρτυρας-π.Ιωάννης της Σάντα Κρουζ




       Ο Άγιος Νεομάρτυρας πατήρ Ιωάννης της Σάντα Κρούζ γεννήθηκε το 1937 στο χωριό Αποίκια της νή­σου Άνδρου και λεγόταν Καρασταμάτης. Σε ηλικία 20 ε­τών πηγαίνει στην Αμερική και δημιουργεί οικογένεια. Χειροτονείται ιερέας και για 10 χρόνια εργάζεται με ιεραποστολικό ζήλο στην Αλάσκα και αφού διακόνησε την Εκκλησία σε πολλούς Ναούς ήρθε στην Σάντα Κρουζ στον Ναό του Προφήτη Ηλία το 1981 που τον τε­λειοποίησε και τον εγκαινίασε και γίνεται κέντρο ορθόδοξης ομολογίας σε όλη την περιοχή όπου οι άνθρωποι ήταν απομακρυσμένοι από τον Θεό και την Εκκλησία.

Σε μία γυναίκα, που ταλαιπωρείται από βαριά θλίψη… (Επιστολή του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς).



Γράφεις ότι σε ταλαιπωρεί κάποια ακατανίκητη και ανεξήγητη θλίψη. Σωματικά είσαι υγιής, το σπίτι γεμάτο, αλλά η καρδιά άδεια. Για την ακρίβεια η καρδιά σου είναι γεμάτη από σκοτεινή θλίψη.


Π
ρόσεχε καλά γιατί αυτό είναι επικίνδυνη ασθένεια της ψυχής. Μπορεί να νεκρώσει πλήρως την ψυχή. Τέτοια θλίψη η εκκλησία μας την βλέπει ως θανάσιμο αμάρτημα. Αφού κατά τον λόγο του αποστόλου υπάρχουν δύο είδη θλίψης: «Η γαρ κατά Θεόν λύπη μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται· η δε του κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται» (Β΄ Κορινθ. 7,10). Εσύ οφθαλμοφανώς υποφέρεις από το δεύτερο είδος θλίψης.

Μετεωρισμός, από τις εμπειρίες του Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστή



01.jpg
Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής
Ο μεγαλύτερος πόλεμος που γίνεται σε κάθε αγωνιζόμενο Χριστιανό είναι ο μετεωρισμός. Παίρνει ο διάβολος το νου μας και τον περιτριγυρίζει όπου αυτός θέλει και ενσπείρει στην καρδία μας, πονηρούς λογισμούς και μολύνει την ψυχήν μας. Από εδώ αρχίζει η ασθένεια της ψυχής. Οι μάταιοι λογισμοί είναι η μεγαλύτερη ταλαιπωρία του συγχρόνου ανθρώπου.

Υποθήκες Αληθινής Ζωής

ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΑΓΙΩΝ
Διδάγματα Μεγ. Βασιλείου
* Άνθρωπος που δεν δέχεται συμβουλή είναι εχθρός του εαυτού του.

* Ο ασυμβούλευτος άνθρωπος, είναι ακυβέρνητο πλοίο.

* Είναι ντροπή, τις βλαβερές τροφές να τις αποφεύγουμε και τα βιβλία, που τρέφουν την ψυχή μας, να μην τα διαλέγουμε.
* Όχι μόνο η φωνή ή το βλέμμα δείχνει το είδος της ψυχής, όπως στον καθρέφτη, αλλά κι ο στολισμός του ανθρώπου και το γέλιο, και το βήμα του ποδιού αναγγέλλει γι' αυτόν.

Αγ. Ἰωάννου Χρυσοστόμου: Γιά τή λύπη καί τήν ἀθυμία


κεῖνοι πού κατηγοροῦνται δέν πρέπει νά καταλαμβάνονται ἀπό φόβο καί ἀγωνία. Ἀντίθετα, ἀπό αὐτά τά συναισθήματα πρέπει νά διακατέχονται ὅσοι κατηγοροῦν τούς ἄλλους. Γιατί δέν πρόκειται νά δώσουν οἱ πρῶτοι λόγο γιά ὅσες κατηγορίες τούς φόρτωσαν, ἀλλά θά δώσουν λόγο ὅσοι κατηγοροῦν. Αὐτοί θά λογοδοτήσουν γιά ὅλες τίς κατηγορίες πού ξεστόμισαν γιά τούς συνανθρώπους τους.


Γεροντικό - Εἶμαι στά χέρια τοῦ Θεοῦ


Tόν καιρό πού οἱ Λογγοβάρδοι λυμαίνονταν τίς ἐπαρχίες τῆς Βορείου Ἰταλίας, ἔπιασαν αἰχμάλωτο ἕνα Διάκονο κι εἶχαν ἀποφασίσει νά τόν βασανίσουν.

Ὁ Σάγκτουλος, ἕνας Χριστιανός Λογγοβάρδος, πού οἱ συμπατριῶται του τόν σέβονταν σάν ἅγιο, γιά τήν πολλή εὐλάβεια καί τή μεγάλη ἀρετή του, ἔκανε πολλά διαβήματα στούς ἀρχηγούς, γιά νά σώση τή ζωή τοῦ αἰχμαλώτου. Μά δέν κατώρθωσε τίποτε ἄλλο, ἐκτός ἀπό τή χάρη νά μείνη αὐτός φρουρός κοντά στόν μελλοθάνατο, τήν τελευταία νύκτα. 

- Μεῖνε, τόν προειδοποίησε ὁ Ἀρχηγός, ἀλλ᾽ ἄν ξεφύγη, νά ξέρης πώς θά βασανιστῆς ἐσύ στή θέσι του.

Ὁ Σάγκτουλος συμφώνησε κι ἔτσι κάθησε φρουρός. Τά μεσάνυχτα ὅμως, ὅταν ὅλο τό στρατόπεδο ἦταν βυθισμένο στόν ὕπνο, ξύπνησε τόν Διάκονο καί τοῦ εἶπε νά σηκωθῆ νά φύγη, ὅσο μποροῦσε πιό γρήγορα. Τοῦ εἶχε ἕτοιμο κι ἕνα γοργό ἄλογο.

- Ἀδύνατον, ἀδελφέ μου, ἔλεγε ὁ μελλοθάνατος.
Ἄν ἐγώ γλιτώσω, ἐσύ εἶναι ἀδύνατο νά γλιτώσης ἀπό τά χέρια τους. Πῶς λοιπόν νά γίνω αἰτία νά πεθάνης μ᾽ ἕνα τόσο σκληρό θάνατο;

- Μή σέ μέλει γιά μένα, ἔλεγε ἀπό τήν ἄλλη μεριά ὁ Σάγκτουλος. Ὁ Θεός θά μέ σκεπάση. Ἔτσι τόν ἔπεισε νά φύγη.
Τήν ἄλλη ἡμέρα, οἱ Λογγοβάρδοι ζήτησαν τόν αἰχμάλωτο.

- Ἔφυγε, τούς εἶπε μέ ἀπάθεια ὁ φρουρός του.

Αγιοπατερικά περί αρετής και απογνώσεως



Να ωθούμε τον εαυτό μας στην αρετή
«Εκείνος  που θέλει να σωθεί πρέπει, ακόμη καί με τη βία, να ωθεί τον εαυτό του προς το καλό καί ας μη θέ­λει ή καρδιά. Γιατί λέει ό άψευδής Κύριος: "Ή βασιλεία των  ουρανών βιάζεται καί βιασταί άρπάζουσιν αύτην'" καί πάλι: " Αγωνίζεσθε είσελθείν δια της στενής πύλης". Πρέπει, λοιπόν, καί χωρίς να θέλουμε, να ωθούμε τον εαυτό μας στην αρετή: δηλαδή στην αγάπη, ενώ δεν έχουμε αγάπη,στην πραότη­τα, ενώ αυτή μας λείπει, στο να έχουμε συμπαθή καί φιλανθρωπη καρδιά, να ανεχόμαστε τίς προσβο­λές  καί  τον  παραμερισμό  καί  να έγκαρτεροϋμε, ενώ ακόμη δεν έχουμε αυτή τη συνήθεια, στην προσευχή, αν καί δεν έχουμε ακόμη πνευματική προ­σευχή. Αν ό Θεός δει ότι αγωνιζόμαστε έτσι καί ωθούμε με τη βία τον εαυτό μας προς το καλό, έστω κι αν ή καρδιά μας αντιστέκεται, τότε θα μας γεμί­σει με όλους τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος». 
ΑΓ. ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΑΙΓΥΠΤΙΟΣ 


Ρώσος ιερέας βοηθά πόρνες να βελτιώσουν τη ζωή τους


Ο Ηγούμενος Yevstafy (Zhakov), εφημέριος της Εκκλησίας της Γεννήσεως του Ιωάννη του Βαπτιστή στο ΦρούριοOreshek της Shlisselburg, στην περιφέρεια του Λένινγκραντ, φροντίζει τους ανθρώπους του δρόμου.
Συνάντησε ένα κορίτσι στον δρόμο. Σταμάτησε το αυτοκίνητο του ιερέα και θέλησε να προσφέρει τις υπηρεσίες της. Σε αντάλλαγμα, ο πατέρας Yevstafy προσέφερε την βοήθειά του, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας ‘Moskovsky Komsomolets’ την Τρίτη.

Πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης (+16 Μαΐου 1988)




Ο "Πρωτόπαπας του Λαού"

Ο πατήρ Γεώργιος Πυρουνάκης υπήρξε θεολόγος και στη συνέχεια κληρικός, συγκεκριμένα πρωτοπρεσβύτερος.

Γεννήθηκε στη Μήλο το 1910 από γονείς Σφακιανούς. Οι γονείς του διώχθηκαν από την Κρήτη ύστερα από ένα αποτυχημένο πραξικόπημα που έγινε εναντίον των Οθωμανών και κατέφυγαν στη Μήλο. Από τη Μήλο μετακινήθηκαν πολύ γρήγορα στον Πειραιά, όπου ο Πυρουνάκης τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο. Υπήρξε συμμαθητής με σπουδαίες προσωπικότητες, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης και ο Νίκος Καββαδίας. Το 1928 εισήχθη στη Θεολογική Σχολή και ξεκίνησε να κηρύττει ακόμη από τα φοιτητικά του χρόνια.


Η προσφορά του ως θεολόγου

Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης προς τους Προτεστάντες


Ο Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης για την τιμή της Θεοτόκου 
και τις βλασφημίες των Αιρετικών

«Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί είναι σαν μια οικογένεια. Είναι τα τέκνα του Θεού. Και σε μία καλή οικογένεια, τα μέλη της τρέφουν μεγάλο σέβας προς τη Μητέρα (τη Θε­οτόκο), καθώς επίσης τα μικρότερα αδέλφια σέβονται τα μεγαλύτερα και προσπαθούν να τα μιμηθούν. Ταλαίπω­ροι αιρετικοί!

Να βάλω το λαδάκι στα νηστικά παιδιά μου ή στο εικονοστάσι;Μια συγκινητική ιστορία



Ήταν παραμονή του Ευαγγελισμού, 24 Μαρτίου του 1942, και ήμασταν στη Δράμα, στην ιδιαιτέρα μου πατρίδα, Ή ξένη κατοχή ήταν Βουλγάρικη. Οι στερήσεις, οι αρρώστιες και ή πείνα είχαν πάρει τρο­μακτικές διαστάσεις και ο Θάνατος θέριζε κάθε μέρα μικρούς και με­γάλους και ιδιαιτέρως τα παιδιά.

Από το Μέγα Γεροντικό


Διηγήθηκε κάποιος ότι τρεις φιλόπονοι άνθρωποι, φίλοι μεταξύ τους, έγιναν μοναχοί.
Ο πρώτος διάλεξε σαν έργο του να ειρηνεύει τους ανθρώπους, που είχαν εχθρικές σχέσεις μεταξύ τους,  σύμφωνα με τον Ευαγγελικό λόγο: “Μακάριοι οι ειρηνοποιοί”.
Ο δεύτερος να επισκέπτεται τους αρρώστους και ο τρίτος έφυγε για να ησυχάσει στην έρημο.
Ο πρώτος λοιπόν, αν και κόπιασε για να σταματήσει τις διαμάχες των ανθρώπων, δεν μπόρεσε να τους θεραπεύσει όλους και, επειδή έπεσε σε ακηδία, πήγε σ΄ αυτόν που υπηρετούσε τους αρρώστους και τον βρήκε κι αυτόν να παραμελεί το έργο του, καθώς δεν επαρκούσε να εφαρμόσει πλήρως την εντολή.



Σ
υμφώνησαν λοιπόν και οι δύο και πήγαν να δουν τον ερημίτη.
Του εξέθεσαν τη θλίψη τους και τον παρακάλεσαν να τους πει τι κατόρθωσε αυτός.
Εκείνος, αφού έμεινε αμίλητος για λίγο, έριξε κατόπιν νερό στη λεκάνη και τους λέει: 

Προσέξτε το νερό.
Ήταν βέβαια ταραγμένο.
Μετά από λίγο τους λέει πάλι:

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Ντοκυμαντέρ του CBS News για το Άγιο Όρος



ο Γέροντας Εφραίμ ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου σε τηλεοπτική συνέντευξη (video)


Δείτε και ακούστε τη συνέντευξη που έδωσε ο Γέροντας Εφραίμ ηγούμενος της Μονής Βατοπαιδίου στον δημοσιογράφο Χρύσανθο Τσουρούλλη. Η συνέντευξη μεταδόθηκε την Μεγάλη Τετάρτη 20 Απριλίου 2011 στις 10:00 το βράδυ,
από την εκπομπή 60 λεπτά του Τηλεοπτικού Σταθμού Sigma της Κύπρου.

Κυριακή 15 Μαΐου 2011

Κυριε Άνθρωπο Εσένα έχ...



Σε ένα δωμάτιο με μυρωδιές πόνου και αγωνίας σε σκέφτομαι , με έναν μικρό Εσταυρωμένο κάτω από τα σκεπάσματα, σφιγμένο δυνατά στις αδύναμες γροθιές σου
Παλεύεις με τον ίδιο τον Θεό και προσεύχεσαι να σε νικήσει
Πονάς στα βουβά και αποζητάς μόνο έναν άνθρωπο να κουβαλήσει έστω μια κραυγή σου στον έξω κόσμο
Δεν σου ξέφυγε ποτέ η λέξη «γιατί» μέσα από τα στεγνά σου χείλημόνο το Δόξα τω Θεώ σε ακούω να λες πιότερο αληθινά από τον καθένα , και εγώ το μόνο που μπορώ να κάνω είναι υποκριτικά να συμφωνώ μαζί σουνα συμφωνώ και να ξορκίζω εκείνο το γιατί που κάποια στιγμή στα σίγουρα θα με συναντήσει
Αποζητάς έναν άνθρωπο να έχεις να μοιράζεσαι το φορτίο
Δεν αντέχω να νοιώθω ότι και σήμερα δεν βρέθηκε ούτε ένας να σε ξεκουράσει ….Εσύ όμως γνωρίζεις καλά ότι δίπλα στην προβατική κολυμβήθρα του ελέους στέκεται Εκείνος...

Ρώτησαν τι είναι ταπείνωση!




normal_Skiti%20T.Prodromou-Roumanoi%20monaxoi.jpg
Ρώτησαν τον αββά Ησαία τι είναι ταπείνωση, κι εκείνος είπε:  

-Ταπείνωση είναι να θεωρούμε τον εαυτό μας πιο αμαρτωλό απ΄ όλουςτους ανθρώπους και να εξουθενώνουμε τον εαυτό μας ότι τίποτε καλό δεν κάναμε ενώπιον του Θεού.


Και η εργασία της ταπείνωσης είναι η εξής: 

Να σιωπούμε, να μη ψηφίζουμετον εαυτό μας σε καμιά περίπτωση, να μην είμαστε φιλόνικοι, να είμαστεέτοιμοι για υποταγή, με το βλέμμα χαμηλωμένο, τον θάνατο να έχουμε πρό οφθαλμών, να μην χρησιμοποιούμε το ψέμα και τον αργό λόγο.

Φιλόσοφοι και αρχαία θρησκεία

Καθώς οι Έλληνες σταδιακά αποδέχονται το χριστιανισμό, τόσο στην «κυρίως Ελλάδα» όσο και τη Μικρά Ασία κ.α., ήδη από τον 1ο αιώνα μ.Χ. (και αυξάνονται τους άλλους 2 αιώνες, δηλαδή μέσα στους διωγμούς), απορρίπτουν φυσικά τη λατρεία των ειδωλολατρικών θεών. Η στάση τους αυτή είναι πολύ ελληνική και φιλοσοφική, μια και συμφωνεί με τη στάση των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων και άλλων ανθρώπων του πνεύματος απέναντι στην πολυθεϊστική θρησκεία.


"Η Σχολή των Αθηνών", περίφημος πίνακας του Ραφαήλ

Συλλέγουμε μερικές πολύτιμες πληροφορίες από εδώ:

Όλα σχεδόν τα μεγάλα πνεύματα της αρχαιότητας άσκησαν κριτική και αρνήθηκαν την αρχαιοελληνική ειδωλολατρία.
«Κατά τους εξ π.Χ. αιώνας προσεπάθησαν να υπερβούν την πολυθεΐαν, να διαμορφώσουν μίαν υψηλοτέραν ιδέαν περί πνευματικού Θεού, να καθάρουν την έννοιαν του θείου από όλα εκείνα τα στοιχεία τα οποία είχαν επισωρεύσει η μυθολογία, η δεισιδαιμονία και η πρωτόγονος μαγική σκέψις των μαζών» (Κ. Σπετσιέρη, «Εικόνες Ελλήνων Φιλοσόφων», Αθήνα 1964, σελ.75). «Οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι αντιτάχθησαν στην ειδωλολατρική πολυθεΐα και ηγωνίσθησαν, ώστε να καθαρθεί η έννοια του θείου από το μη θεοπρεπές στοιχείον» (Ν. Βασιλειάδη «Ο ανθρωπισμός του Χριστιανισμού» Αθήναι 1986, σελ. 48).

Ένα όνομα Χαραγμένο στο μέρος της καρδιάς...

Πολλές φορές ο νους μας κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, όπως και στις ιδιωτικές μας προσευχές, και άλλες φορές ακόμα, και στη μελέτη της Αγίας Γραφής ή άλλων ιερών βιβλίων, το μυαλό μας φεύγει και ταξιδεύει πότε εδώ και πότε εκεί. Άλλοτε είναι ένας απλός μετεωρισμός, και ο νους ωσάν αλήτης τρέχει στα σοκάκια τα διάφορα, και άλλοτε αμαρτωλός διότι κατακρίνει ή διότι δέχεται πονηρές, αισχρές και διεστραμμένες προσβολές και φαντασιώσεις. Η προσευχή μας είτε λέγεται προφορικά, είτε λέγεται από μέσα μας με το νου, και καμιά φορά με όλη μας την καρδιά αλλά εσωτερικά, πρέπει να είναι καθαρή. Αν δεν ακούμε αυτά που λέμε εμείς, αν δεν έχουμε την συναίσθηση της προσευχής, και λέγεται αυτή μόνον μηχανικά, έτσι για να λέγεται, πως έχουμε την απαίτηση αυτήν την προσευχή να την ακούσει ο Θεός; Προσευχή χαριτωμένη είναι να μην φεύγει καθόλου ο νους, από τον ζώντα παρόντα Θεόν, έχοντας πλήρη τη συναίσθηση την ψυχοσωματική και της παρουσίας Του, και της αγάπης Του και της προστασίας Του. Αυτό δε το επιτυγχάνει, το κατορθώνει ύστερα από πολύ κόπο, και πειρασμούς πολλούς η ευχή, η νοερά προσευχή, το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με». Σ’ αυτό μας ευκολύνει η μνήμη του θανάτου, της αδεκάστου κρίσεως του Θεού, κατά την Δευτέραν αυτού Παρουσίαν, και της Κολάσεως ακόμα, όπως μας τα περιγράφουν τα ιερά Ευαγγέλια, και μάλιστα η σημερινή παραβολή του πλουσίου και του Λαζάρου, όπου ο πλούσιος ευρίσκετο εις τον Άδην, δηλαδή εις την Κόλασην, για να ομολογεί ότι «οδυνώμαι εν τη φλογή ταύτη». Η καθημερινή μελέτη του Λόγου του Θεού, των βίων των Αγίων και των Συναξαριστών, όπως και των διαφόρων Γεροντικών, αυξάνουν τον ζήλον μας για καθαρή προσευχή, ζωντανή προσευχή, θερμαίνουν την καρδιά μας, και εγγράφουν σ’ αυτήν, χαράσσουν σ’ αυτήν, το Πανάγιον όνομα του Ιησού Χριστού. Πριν από πολλά χρόνια, ήμουν στο Άγιον Όρος μαζί με κάποιους λαϊκούς προσκυνητάς. Κάποιος γέροντας στο προαύλιο μας σκήτεως, απευθυνόμενος σε κάποιον από μας λαϊκόν, του λέγει: «Γιώργο, τι είναι αυτό που έχεις μέσα στο στήθος σου;» «Ποιο», ρωτάει αυτός έκπληκτος, «τι, φοράω μπουφάν, πουκάμισο, αυτό το Σταυρό μήπως;» «Όχι, όχι, αυτό που βλέπω είναι φως, βλέπω στην καρδιά σου πολύ φως» «Μα άγιε γέροντα συγχωρέστε με αλλά εγώ δε βλέπω τίποτα», απάντησε ο Γιώργος. «Εμ, πώς να το δεις, αφού τα μάτια της ψυχής σου είναι τυφλά και νους σου σκοτεινός; Και όμως έχεις φως, και μάλιστα μέσα σ’ αυτό, βλέπω χαραγμένο με χρυσά γράμματα ένα όνομα», -ένα όνομα. «Ποιο όνομα;», ρώτησε εκείνος σαστισμένος ο Γιωργάκης, «Βλέπω το όνομα του πνευματικού σου πατρός. Αυτό σημαίνει ότι τον αγαπάς και τον σέβεσαι πολύ. Και με αυτήν την πίστη, αν τυχόν γίνεις μοναχός, θα προκόψεις πολύ πνευματικά.» Όλοι μας παραμείναμε άφωνοι και βουβοί από την κατάπληξη και τον θαυμασμό. Αλλά συνέχισε εκείνος ο γέροντας. «Α, τι βλέπω ακόμα; Πίσω απ’ αυτό το όνομα βλέπω και ένα άλλο, βαθύτερα χαραγμένο, και φωτεινότερο μυρίων μεσημεριάτικων ηλίων λαμπρότερον», -μυρίων ηλίων λαμπρότερον! «Και ποιο είναι αυτό»; Πετάχτηκα εγώ τότε και ρώτησα. «Είναι το όνομα Ιησούς», - Ιησούς! «Όσο θα σέβεσαι, θα αγαπάς,» συνέχισε ο γέροντας, «και θα υπακούς τον γέροντά σου, «ως εις Θεόν, τόσο και περισσότερον θα προκόπτεις στην αρετή και θα χαριτώνεσαι από το Πανάγιον Πνεύμα. Για να σου αποκαλυφθεί όμως αυτό το φως, θα χρειαστούν ματωμένες προσπάθειες, για την πιστή τήρηση πρώτα των αγίων εντολών του Θεού, γιατί τις εντολές δεν τις τηρούμε. Θα χρειαστεί άκρα υπομονή και ταπείνωση σε όλους τους πειρασμούς της ζωής, νηστεία, αγρυπνία, εγκράτεια και καθαρή έμπονη προσευχή». Αυτά είπε ο εκείνος ο γέροντας στο Γιώργο. Τα ίδια περίπου περιγράφει και ο μακάριος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, όπως τα έχω ακούσει απ’ το στόμα του τονίζοντας ότι το πρώτο φως, είναι το φως της χάριτος του Αγίου Βαπτίσματος. Ούτε και αυτό το βλέπουμε. Βλέπουμε μόνον την εξωτερική του ενέργεια. Αν έχουμε και λίγο τα μάτια καθαρά, θα το δούμε στο νεοβαπτιζόμενο βρέφος, και ειδικότερα θα το δούμε όταν βαπτίζουμε έναν μεγάλον άνθρωπον. Αυτό το φως. Θα δούμε την ενέργεια του φωτός. Το δεύτερο φως είναι το φως του μοναχικού αγγελικού σχήματος, κατά τον γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη επαναλαμβάνω, το τρίτον είναι του πνευματικού πατρός και γέροντος, και το τέταρτον είναι το φως της θείας τελειώσεως, το άκτιστον φως του Σωτήρος Χριστού. Ας έλθομε όμως σε μας τους αμαρτωλούς, τους αγωνιζομένους εν τω κόσμω χριστιανούς, λαϊκούς και κληρικούς. Υπάρχει και για μας φως, φως σωτηρίας. Όπως φάνηκε στην περίπτωση ενός ταπεινού προσκυνητού στο Άγιον Όρος, με το όνομα Γεώργιος. Με τη συμμετοχή μας λοιπόν στα Πανάγια Μυστήρια, την ακριβή τήρηση των Ευαγγελικών εντολών, την καλλιέργεια των θειοτάτων αρετών, και την υπακοή μας, πρώτα στη φωνή της Εκκλησίας, δεύτερον στη φωνή του σεβαστού μας πνευματικού πατρός, και τρίτον στη φωνή της συνειδήσεώς μας, να είτε βέβαιοι ότι θα πετύχομε εν Χριστώ Ιησού, την μεταμόρφωσή μας. Και όχι μόνον αυτή αλλά και την θέωσή μας. Όταν μεταμορφώθηκε ο Κύριος στο όρος Θαβώρ, μας είπε ότι «έτσι και σεις, ενωμένοι μαζί μ’ εμένα, θα μεταμορφωθείτε, θα αλλοιωθείτε, θα αναγεννηθείτε, θα θεωθείτε». Θα δούμε τα χάλια μας, και τα βλέπουμε τα χάλια μας.

Μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης, Παθοκτονία






Παθοκτονία*

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Ο λόγος σήμερα θα ασχοληθεί με το θέμα των παθών. Ένα θέμα που θα πρέπει πάντοτε να μας απασχολεί. Να εργαστούμε επισταμένα για την εκρίζωση ή μεταποίηση των παθών και την εμφύτευση και καλλιέργεια στην καρδιά των αρετών. Αυτό είναι το κύριο έργο της εργασίας των πράγματι πνευματικών ανθρώπων, για να γεμίσει η ζωή αληθινή χαρά και ειρήνη. Η παρουσία των δαιμονοκίνητων παθών δυσχεραίνει τη ζωή και την κάνει άχαρη, μουντή, κουραστική και ανιαρή.
Κατά τον λεξικογράφο Σουίδα, το πάθος οδηγεί σε φθορά. Πάσχει το σώμα και συναλγεί η ψυχή. Πάθος είναι η παράλογη και αφύσικη κίνηση της ψυχής, ορμή πλεοναστική, που προκαλεί λύπη, φόβο, επιθυμία και παράλογη ηδονή, απ’ όπου προέρχεται η φιλαργυρία, η μέθη, η ακολασία και τα συνοδεύουν ο φθόνος και η ζήλια, που προσφέρουν σύγχυση και ταραχή. Ο τρόπος αυτός κάνει τον άνθρωπο να νομίζει ότι είναι επιγείως αθάνατος, τον σκοτίζει και τον καταταλαιπωρεί.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2011

ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΑΡΙΖΟΝΑ

Ένα πολύ ωραίο βίντεο με αποσπάσματα από την Ακολουθία του Επιταφίου και την Ακολουθία της Αναστάσεως στην Αριζόνα.

Τρίτη 3 Μαΐου 2011

Μητροπολίτης Μεσογαίας Νικόλαος ''Η Ανάσταση τινάζει την λογική μας στον αέρα''



Στο «Κ» της Καθημερινής μίλησε ο Σεβ. Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ. Νικόλαος, μιλώντας μεταξύ άλλων, για το αναστάσιμο μήνυμα των ημερών του Πάσχα, καθώς και για ζητήματα κοινωνικής προτεραιότητας, στα οποία η Εκκλησία μπορεί να έχει λόγο και ρόλο.
Μια συζήτηση με αφορμή την Ανάσταση και το Πάσχα με έναν ιερωμένο που διαθέτει δυο διδακτορικά: ένα στην Αστροφυσική και ένα στη Θεολογία.