Καστορίας Σεραφείμ: "Αν ο «παπάς» δεν είναι τουλάχιστον ευγενής τότε είναι χαμένη όλη η διακονία του"

Η Ιερατική Σύναξη του Αυγούστου τελέσθηκε εχθές Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καστοριάς. 


Στη Σύναξη, τόσο Σεβασμιώτατος όσο και ο Πρωτοσύγκελλος Αρχιμ. Αθανάσιος, μίλησαν και εξήγησαν στους Κληρικούς της Μητροπόλης διάφορα εκκλησιαστικά και διοικητικά ζητήματα.


Επίσης, ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την προτρεπτική εγκύκλιο που δόθηκε σε όλους τους Εφημερίους, αναφερόμενος στην αρετή της ευγένειας.

Και συγκεκριμένα, τι είναι η ευγένεια, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ευγενή και μάλιστα του ευγενή Κληρικού, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως "Αν ο «παπάς» δεν είναι τουλάχιστον ευγενής, τότε είναι χαμένη όλη η διακονία του". 


Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ:

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΚΑΙ Ο ΑΣΕΒΗΣ ΓΙΑΤΡΟΣ

Η πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος και εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία και να φέρει αμέσως τ' αποτελέσματα.
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Η κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ο ίδιος τα χάνει.
Άκου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί! Στα χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, και προσεύχεται.

π. Ι. Ρωμανίδης: Για την Εκκλησία είτε ο άθεος μαρξισμὸς είτε η δεξιά μασωνία είναι το ίδιο πράγμα.

 Στην διαδικασία της καθάρσεως, του φωτισμού και της θεώσεως έχουμε μπροστά μας μία επιστήμη. Αυτό το πράγμα όμως μπορεί να πολιτικοποιηθεί;

Δηλαδή μπορεί οι Ορθόδοξοι να πουν πχ. ότι μόνο οι Αριστεροί μπορούν να έχουν νοερά προσευχή; Ή ότι εκείνος που έχει νοερά προσευχή είναι υποχρεωμένος να είναι Αριστερός η Δεξιός;

Όχι, βέβαια.

Οπότε έχομε μία επιστήμη, που λέγεται Ορθοδοξία, η οποία δεν μπορεί ποτέ να συσχετισθεί με την Πολιτική. Διότι ο αγαπών τον συνάνθρωπό του μεριμνά για τον συνάνθρωπό του, οποιοσδήποτε και αν είναι αυτός ως προς τις πεποιθήσεις του. Εκείνο που απασχολεί τον Ορθόδοξο Χριστιανό στα ιδεολογικά θέματα είναι πρώτα- πρώτα το εάν η Εκκλησία έχει την ελευθερία να κάνει το έργο Της, που είναι το να θεραπεύει τους αρρώστους Της.

Μια αντιπρόταση για ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!

Καλοκαίρι! Ἡ πιό καυτή ἐποχή τοῦ χρόνου! Συνυφασμένο στή σκέψη καί τίς προσδοκίες τῶν περισσοτέρων καί πιό πολύ τῶν νέων με τίς διακοπές. Ἄδειασμα ἀπό τό βάρος τῶν μαθημάτων, τῶν ἀλλεπάλληλων ἐξεταστικῶν, τῆς ἐργασίας καί τῆς ὅποιας χειμερινῆς ἔγνοιας.

Καλοκαίρι! Συνδυασμένο μέ τό ταξίδι. Μέ μια χούφτα ἁλμύρα στό σῶμα καί μιά χαλάρωση στήν ψυχή μας. Ἀφορμή νά γευθοῦμε την ὀμορφιά τῆς θάλασσας ἤ τήν ἀρχοντιά τοῦ βουνοῦ. Νά ἀλλάξουμε παραστάσεις καί νά πάρουμε δυνάμεις γιά τόν ἐπερχόμενο χειμώνα.

Ο π.Δοσίθεος για την ψαλτική τέχνη

Ο π. Δοσίθεος ομιλεί με θέμα «Η Ψαλτική κατά τον ιερό Χρυσόστομο και η εποχή μας», στα πλαίσια του εορτασμού της μνήμης του Οσίου Ιωάννου του Κουκουζέλους, προστάτη αγίου του Παγκρητίου Συλλόγου Φίλων Βυζαντινής Μουσικής. Η εκδήλωση έλαβε χώρα στις 14/10/07, στο πνευματικό κέντρο του Αγίου Μηνά στο Ηράκλειο Κρήτης.

Δείτε την ομιλία 

Πως πρέπει να διορθώνουμε τον αδελφό μας, αν αμαρτάνει απέναντι μας

Άγιος Γεννάδιος ο Σχολάριος

Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Εάν ο αδελφός σου κάνει κάποιαν αμαρτίαν απέναντί σου ή απέναντι εις τον θείον νόμον από πονηρίαν δηλαδή, από πρόθεσιν και χωρίς μετάνοιαν, καθώς είναι άγνωστον εάν με γνώσιν ή άγνοιαν κάνει μίαν τέτοιαν αμαρτίαν, προς ωφέλειαν εκείνου, εάν από άγνοιαν είναι πονηρός ή για την δικήν σου πάλιν ασφάλειαν, επειδή έσυ δεν αναμειγνύεσαι με τους πονηρούς και δεν απολαμβάνεις την κακίαν τους ή φαίνεται, κάνε έτσι.

Η χειρότερη οικογένεια: Ζήλια-φθόνος-μίσος-εκδίκηση.

Κρατήσου μακριά από την χειρότερη οικογένεια που μπορεί να γνωρίσεις ποτέ, η μητέρα ζήλια, ο πατέρας φθόνος και το φοβερό παιδί τους, το μίσος. Καλύτερα να μη τους γνωρίσεις ποτέ, αλλά κι αν ακόμη συναντηθείς μαζί τους φυλάξου αμέσως με τον καλύτερο τρόπο, αγνόησέ τους και απομακρύνσου το ταχύτερο δυνατόν. Μην μπλέξεις μ’ αυτήν την οικογένεια που μόνο πόνο, λύπη και δυστυχία μπορούν να σου φέρουν.

Τα είδη του πολέμου των λογισμών.

Περί των ειδών του πολέμου των λογισμών, και ότι πρέπει με πολύ κόπο να αντιστεκόμαστε στα πάθη μας.

Οι Άγιοι Πατέρες είπαν για τον νοητό πόλεμο ότι το πρώτο στάδιο είναι η προσβολή του λογισμού, κατόπιν ο συνδυασμός, μετά η συγκατάθεση, ύστερα η αιχμαλωσία και τέλος το πάθος.

Η προσβολή, έγραψαν οι Πατέρες, Ιωάννης της Κλίμακος, Φιλόθεος Σιναΐτης και πολλοί άλλοι, είναι έ­νας απλός λογισμός η παρουσία στον νου μιας εντυπώσεως, η οποία εισέρχεται στην καρδιά και εκδηλώνεται στον νου. Γρηγόριος ο Σιναΐτης λέγει ότι η προσβολή εί­ναι μία ενθύμηση, την οποία κάνει ο εχθρός λέγοντας: «Κάνε αυτό ή εκείνο», όπως ακριβώς εμφανίσθηκε στον Κύριο και τον προέτρεπε: «Ειπέ ίνα οι λίθοι ούτοι άρτοι γένωνται» (Ματθ. 4, 3), και γενικά οποιαδήποτε σκέψη που γίνεται στον ανθρώπινο νου από τον διάβολο.

Με στεναχωρούν οι παρατηρήσεις...

  ΕΡΩΤΗΣΗ : Ὅταν μοῦ κάνουν παρατηρήσεις, στενοχωροῦμαι, καί κάποτε ἀντιδρῶ ἄσχημα στούς ἄλλους, ἀκόμη κι ἄν ἔχουν δίκιο. Ἔτσι δημιουργοῦνται προβλήματα στίς σχέσεις μας. Τί νά κάνω, γιά νά ξεπερνῶ μέ ψυχραιμία αὐτές τίς καταστάσεις;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ : Μία ἀκόμη συνέπεια τῆς προπατορικῆς ἁμαρτίας εἶναι νά μή δέχεται ὁ φυσικός ἄνθρωπος (δηλαδή ὁ μή ἀναγεννημένος ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα) νά ἀναγνωρίσει τά λάθη του. Τό εἴδαμε αὐτό στόν Αδάμ. Στήν ἐρώτηση τοῦ Θεοῦ, γιατί παρέβης τήν ἐντολή μου, ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδάμ στόν Θεό ἦταν: Δέν φταίω ἐγώ! Ἡ Εὔα, πού ἐσύ μοῦ ἔβαλες δίπλα μου, αὐτή μἐ παρακίνησε. (Ἄρα, ἐκτός ἀπό τήν Εὔα, φταῖς κι ἐσύ, μόνον ἐγώ δέν φταίω !). Ἀλλά καί ἡ Εὔα δικαιολογήθηκε ὅτι ἐκείνη δέν φταίει, τό φίδι τήν ἐξαπάτησε. (Γεν.3,9-13). Τό ἴδιο δέν βλέπουμε καί σήμερα σέ μικρούς καί μεγάλους; Ὅταν κάνουν μιά ζημιά ἤ κάτι ἄλλο ἄσχημο, ρίχνουν στούς ἄλλους τήν εὐθύνη. Ὁ ἐγωισμός μας δέν μᾶς ἀφήνει νά ἀναγνωρίσουμε τά σφάλματά μας. Καταντοῦμε σέ τέτοιο παραλογισμό, πού θεωροῦμε ὅτι μόνον οἱ ἄλλοι κάνουν λάθη, ἐμεῖς ...ποτέ! Αὐτή εἶναι καί ἡ αἰτία ποὐ ἀντιδροῦμε, ὄχι σπάνια καί μέ φωνές, γιά νά δικαιολογηθοῦμε, ὅταν κάποιος μᾶς κάνει κάποια παρατήρηση ἤ ὑπόδειξη.

Πῶς λοιπόν μποροῦμε νά ἀντιμετωπίσουμε αὐτή τήν κατάσταση, ὥστε οἱ παρατηρήσεις ὄχι μόνον νά μή μᾶς στενοχωροῦν, ἀλλά καί νά μᾶς ὠφελοῦν, καί νά τίς δεχόμαστε μέ εὐχαρίστηση;

Η εξομολόγηση ενός μοναχού...

«Από την αρχή της μοναχικής μου ζωής ζούσα μια ήσυχη, καλή ζωή. Οι ακολουθίες στο Μοναστήρι και η Μυστηριακή ζωή με θέρμαιναν, με ανέπαυαν. Αυτό μέχρι την ώρα που γεννήθηκε μέσα μου κάτι άλλο, μέχρι την ώρα που αναπτύχθηκε η εσωτερική ζωή.

Ξαφνικά αισθάνθηκα ένα κάψιμο εσωτερικό, ένα κάψιμο θείας αγάπης. Η φυσική και καλή ζωή που ζούσα μέχρι τότε, φαινόταν τώρα πολύ σκοτεινή, χωρίς νόημα και περιεχόμενο. Άρχισα να βρίσκω τον χώρο της καρδιάς, το κέντρο της υπάρξεως, τον ευλογημένο εκείνο χώρο που ανακαλύπτεται με την εν Χάριτι άσκηση και μέσα στον οποίο αποκαλύπτεται ο Ίδιος ο Θεός.

ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΗΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ; του Μητροπολ. Πισιδίας Σωτηρίου

 Ἀκούω ὅτι πρέπει νά ἐξομολογούμαστε. Ἀλλά δέν καταλαβαίνω νά ἔχω κάνει κάποια μεγάλη ἁμαρτία. Τί νά πῶ στήν Ἐξομολόγηση;

Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους (Γέροντας Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης

Είμαστε ευτυχισμένοι, όταν αγαπήσουμε όλους τους ανθρώπους μυστικά. Θα νιώθουμε τότε ότι όλοι μας αγαπούν. Κανείς δεν μπορεί να φθάσει στον Θεό, αν δεν περάσει απ’ τους ανθρώπους. …Ν’ αγαπάμε, να θυσιαζόμαστε για όλους ανιδιοτελώς, χωρίς να ζητάμε ανταπόδοση. Τότε ισορροπεί ο άνθρωπος. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μυστήριο της Εκκλησίας μας. Να γίνομε όλοι ένα εν Θεώ.

Η αγάπη στον αδελφό μας προετοιμάζει ν’ αγαπήσομε περισσότερο τον Χριστό.

“Εσύ, μπαμπά, γιατί δεν κοινώνησες;”

Πολλά χρόνια στην Εκκλησία. Από τότε που θυμάται τον εαυτό του. Από μικρό στα χέρια και την αγκαλιά και μετά με το σχολείο στις Κυριακές και τις γιορτές. Παπαδάκι στο Ιερό τα τελευταία χρόνια του Δημοτικού και τα πρώτα του Γυμνασίου.

Κάποιοι πρόλαβαν και την… μακαρία εκείνη εποχή που ο εκκλησιασμός ήταν υποχρεωτική εκδήλωση σχολικής δραστηριότητας! Τότε που «παίρναν» απουσίες όσοι κοιμόντουσαν ή το σκάγαν καθ’ οδόν! Τότε που ήταν η Εκκλησία στοιχείο κοινωνικής ευπρέπειας και τάξεως! Μερικοί ακόμα τα θυμούνται με νοσταλγία! Υπήρχε… τάξη, σεβασμός, γινόταν το… σωστό, τώρα όλα… διαλύθηκαν, λένε!.

Εξομολόγηση - εξομολόγος - εξομολογούμενος (Μοναχού Μωυσέως Αγιορείτου)

Η εξομολόγηση είναι θεοπαράδοτη εντολή και αποτελεί ένα των μυστηρίων της Εκκλησίας μας. Η εξομολόγηση δεν είναι μία τυπική, από συνήθεια «για το καλό» και λόγω των επικείμενων εορτών, βεβιασμένη και πρόχειρη πράξη από ένα και μόνο καθήκον ή υποχρέωση και προς ψυχολογική εκτόνωση.

Η εξομολόγηση θα πρέπει νάναι συνδυασμένη πάντοτε με τη μετάνοια. Μας έλεγε Αγιορείτης Γέροντας: Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν! (Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης). 

Η μετάνοια είναι μία ελεύθερη, καλλιεργημένη, εσωτερική διεργασία επιμελημένη, συντριβής και λύπης, για την απομάκρυνση από τον Θεό διά της αμαρτίας.

Η αρετή θέλει κόπο

Ανηφορίζοντας από τη Γεσθημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ’ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν μία μέρα: 

«Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;»

 

Και ο Γέροντας απάντησε: