Νόμιζα ότι είχα δει όλα τα αξιόλογα της μεγάλης μονής της Μολδαβίας, πού με φιλοξένησε. Τον κυρίως ναό, τα παρεκκλήσια, τϊς εικόνες, το μουσείο, τη βιβλιοθήκη, τα εργαστήρια, τα κελλιά, τα περιβόλια. Άλλα ή ηγουμένη με κάλεσε να μου δείξει κάτι ακόμη. Μπήκαμε στον κυρίως ναό και ανεβήκαμε μια σκαλίτσα, πού ήταν σχεδόν αόρατη, στην μια άκρη του πρόναου. «Αυτά δεν τα δείχνουμε στους τουρίστες», μου είπε ή ηγουμένη. Στό πατάρι πού φθάσαμε υπήρχαν μόνο ντουλάπες και κασέλλες. "Ανοιξε μία από αυτές. Με κατάνυξη σχεδόν έβγαλε από μέσα καλοδιπλωμένα σε άσπρα ύφασματα ένα-δύο-τρία και άλλα πολλά καλύμματα. Έτσι μου φάνηκαν στο πρώτο αντίκρυσμα. «Είναι οί φορεσιές της Παναγίας μας», είπε με συγκίνηση ή ηγουμένη. Δεν κατάλαβα. "Ανοιξε μία. Ήταν τρεϊς φαρδιές, περίπου μισό μέτρο ή κάθε μία, λουρίδες κεντημένου υφάσματος.
Μ' αυτά ντύνεται το μεγάλο προσκυνητάρι της Παναγίας, πού δεσπόζει μέσα σε πολλούς ναούς. Στίς πόλεις αυτά τα προσκυνητάρια είναι συνήθως ξυλόγλυπτα ή μαρμάρινα. Στή χώρα μέσα όμως και στα μοναστήρια προτιμούν να τα ντύνουν. «Γυναίκα εϊναι ή Παναγία. "Αν ζοϋσε ανάμεσα μας θα πηγαίναμε δ,τι πιο όμορφο να φορέσει. Τώρα αισθανόμαστε πολλή χαρά να ντύνουμε το προσκυνητάρι πού κρατάει την εϊκόνα της».
Τί να πρωτοθαυμάσεις; Υφάσματα, μετάξια, βελούδα, δαντέλλες, τα υλικά πού τα στόλιζαν, χρυσοκλωστές, πούλιες, χάνδρές, σιρίτια. Τα σχέδια, το ένα πιο όμορφο από το άλλο.Κάθε στολή κι άλλο χρώμα. Ανάλογα με την Εποχή του εκκλησιαστικού έτους χρησιμοποιείται το καθένα. Και δεν τα φτιάχνουν μόνο οί μοναχές. Κι άλλες γυναίκες χωρικές, από τις γειτονικές πόλεις, σαν δέηση η σάν ευχαριστία, κεντούν και προσφέρουν σε ναούς παρόμοιες φορεσιές της Παναγίας. Τί καλύτερη έκφραση αλήθεια ολοζώντανου δεσμού μητέρας και θυγατέρων
Μαρίας Σπυροπούλου
http://proskynitis.blogspot.com/2011/06/blog-post_08.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου