- Αν τα χρόνια μας ζητήσουν κάτι παραπάνω και δεν έχεις πνευματική κατάσταση αλλά μόνο διάθεση, θα μπορέσεις να σταθείς;
Πως δεν θα μπορέσεις; Ο Θεός την διάθεση του ανθρώπου βλέπει και βοηθάει. Ύστερα, συχνά, σε δύσκολες στιγμές, και άνθρωποι που δεν φαίνονται για παλικάρια, δείχνουν μεγάλη παλικαριά.
Να, θυμάμαι, στον στρατό ήταν ένα υπολοχαγός που ποτέ δεν είχε δείξει ούτε θυσία ούτε παλικαριά. Μια φορά που κινδυνεύαμε να μας πιάσουν οι αντάρτες, είχε σταθεί σε ένα εξωκκλήσι και με ένα αυτόματο τους καθήλωσε, μέχρι να οπισθοχωρήσουμε, και σωθήκαμε. Στάθηκε εκεί και έριχνε με το πολυβόλο, πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά, και δεν τους άφηνε να περάσουν. Στο τέλος έφυγε, για να μην τον δούμε. Και ύστερα, ούτε καν είπε «εγώ τους καθυστέρησα και μπορέσατε να σωθείτε…», για να καμαρώσει κ.λπ.
Λέγαμε όλοι «ένα αυτόματο μας έσωσε», έλεγε και αυτός: «Ένα αυτόματο μας έσωσε». Κι τελικά είδαμε ότι ο τάδε ήταν στην μονάδα, ο τάδε ήταν, εκείνος μόνον απουσίαζε και εξακριβώσαμε ότι αυτός ήταν. Αν τον έπιαναν οι αντάρτες, ξέρεις τι θα τραβούσε; Θα έβγαζαν όλο το άχτι τους επάνω του. Δεν θα του το χάριζαν, Σου λέει: «Εσύ μας έκανες τόση ζημιά. Έλα εδώ, να σου βγάλουμε τα νύχια με την πένσα».
Κοσμικός άνθρωπος και να κάνη τέτοια θυσία! Θυσιάστηκε, γιατί αυτός κινδύνευσε περισσότερο από όλους μας. Εσείς βάζετε τον εαυτό σας σε τέτοια θυσία; Εκείνος ούτε Πατερικά διάβαζε, ούτε από πνευματικά ήξερε…
Τον γνώριζα, είχε μια απλότητα, μια τιμιότητα . Και ήταν άλλοι που έβρισκαν κανένα σκοτωμένο αντάρτη, του έκοβαν το κεφάλι και το γύριζαν στο χωριό και έκαναν τον παλικαρά! Για αυτό δεν φθάνει να έχει κανείς μόνον παλικαριά, πρέπει να έχει και το πνεύμα της θυσίας, για να έχει αντίκρισμα η παλικαριά.
Από το βιβλίο «Πνευματική Αφύπνιση» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Β’
Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ
Πως δεν θα μπορέσεις; Ο Θεός την διάθεση του ανθρώπου βλέπει και βοηθάει. Ύστερα, συχνά, σε δύσκολες στιγμές, και άνθρωποι που δεν φαίνονται για παλικάρια, δείχνουν μεγάλη παλικαριά.
Να, θυμάμαι, στον στρατό ήταν ένα υπολοχαγός που ποτέ δεν είχε δείξει ούτε θυσία ούτε παλικαριά. Μια φορά που κινδυνεύαμε να μας πιάσουν οι αντάρτες, είχε σταθεί σε ένα εξωκκλήσι και με ένα αυτόματο τους καθήλωσε, μέχρι να οπισθοχωρήσουμε, και σωθήκαμε. Στάθηκε εκεί και έριχνε με το πολυβόλο, πάνω-κάτω, αριστερά-δεξιά, και δεν τους άφηνε να περάσουν. Στο τέλος έφυγε, για να μην τον δούμε. Και ύστερα, ούτε καν είπε «εγώ τους καθυστέρησα και μπορέσατε να σωθείτε…», για να καμαρώσει κ.λπ.
Λέγαμε όλοι «ένα αυτόματο μας έσωσε», έλεγε και αυτός: «Ένα αυτόματο μας έσωσε». Κι τελικά είδαμε ότι ο τάδε ήταν στην μονάδα, ο τάδε ήταν, εκείνος μόνον απουσίαζε και εξακριβώσαμε ότι αυτός ήταν. Αν τον έπιαναν οι αντάρτες, ξέρεις τι θα τραβούσε; Θα έβγαζαν όλο το άχτι τους επάνω του. Δεν θα του το χάριζαν, Σου λέει: «Εσύ μας έκανες τόση ζημιά. Έλα εδώ, να σου βγάλουμε τα νύχια με την πένσα».
Κοσμικός άνθρωπος και να κάνη τέτοια θυσία! Θυσιάστηκε, γιατί αυτός κινδύνευσε περισσότερο από όλους μας. Εσείς βάζετε τον εαυτό σας σε τέτοια θυσία; Εκείνος ούτε Πατερικά διάβαζε, ούτε από πνευματικά ήξερε…
Τον γνώριζα, είχε μια απλότητα, μια τιμιότητα . Και ήταν άλλοι που έβρισκαν κανένα σκοτωμένο αντάρτη, του έκοβαν το κεφάλι και το γύριζαν στο χωριό και έκαναν τον παλικαρά! Για αυτό δεν φθάνει να έχει κανείς μόνον παλικαριά, πρέπει να έχει και το πνεύμα της θυσίας, για να έχει αντίκρισμα η παλικαριά.
Από το βιβλίο «Πνευματική Αφύπνιση» Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι Β’
Πηγή: Αγιορείτικο Βήμα και ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΧΑΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου