
Παθοκτονία*
Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
Ο λόγος σήμερα θα ασχοληθεί με το θέμα των παθών. Ένα θέμα που θα πρέπει πάντοτε να μας απασχολεί. Να εργαστούμε επισταμένα για την εκρίζωση ή μεταποίηση των παθών και την εμφύτευση και καλλιέργεια στην καρδιά των αρετών. Αυτό είναι το κύριο έργο της εργασίας των πράγματι πνευματικών ανθρώπων, για να γεμίσει η ζωή αληθινή χαρά και ειρήνη. Η παρουσία των δαιμονοκίνητων παθών δυσχεραίνει τη ζωή και την κάνει άχαρη, μουντή, κουραστική και ανιαρή.
Κατά τον λεξικογράφο Σουίδα, το πάθος οδηγεί σε φθορά. Πάσχει το σώμα και συναλγεί η ψυχή. Πάθος είναι η παράλογη και αφύσικη κίνηση της ψυχής, ορμή πλεοναστική, που προκαλεί λύπη, φόβο, επιθυμία και παράλογη ηδονή, απ’ όπου προέρχεται η φιλαργυρία, η μέθη, η ακολασία και τα συνοδεύουν ο φθόνος και η ζήλια, που προσφέρουν σύγχυση και ταραχή. Ο τρόπος αυτός κάνει τον άνθρωπο να νομίζει ότι είναι επιγείως αθάνατος, τον σκοτίζει και τον καταταλαιπωρεί.