Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (στα ελληνικά) ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ

Η ελληνική έκδοση της ρωσικής ταινίας κινουμένων σχεδίων "Τα Χριστούγεννα", από τον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου 40 Εκκλησιών, της Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης.

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Πέντε τρόποι μετανοίας

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης
https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0OsV5e75V5mV58sUuwxFKVRbBe2kLB9nm-27MVTwt5If24A7HFtW99NeglmG_jiMAJ-jvt1i9o_XK-_mwsfBc5KGwyGrAlfjK3RmElKdMRFt59TsEubWn5NOBv5kousIBCsYlcWvj-GI/s1600/416897-380399-01.jpg 


  Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος πρακτικά μας δείχνει πέντε δρόμους της μετανοίας. Μας λέγει:


Πρώτος δρόμος μετανοίας είναι ν' αυτοκαταδικάζεσαι για τις αμαρτίες σου. Ο Κύριος εκτιμά ιδιαίτερα αυτή σου την πράξη. Αυτός που μόνος του καταδίκασε τ' αμαρτήματά του πολύ δύσκολα θα τα επαναλάβει.

Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου 2011

Ο φιλάργυρος µαζεύει, γιά νά τά βρουν οι άλλοι




 Γέροντα, είναι δυό αδελφάκια· τό µικρό δίνει, ενώ τό µεγάλο δεν δίνει.- Νά µάθουν οι γονείς καί στο µεγάλο νά γλυκαίνεται άπό τό νά δίνη. Αν τόµεγάλο δούλεψη πάνω σ' αυτό, θά εχη µεγαλύτερο µισθό άπό τό µικρό πού άπότην φύση του δίνει, καί θά γίνη καλύτερο.- Γέροντα, πώς θά απαλλαγή κανείς άπό την στενότητα της καρδιάς, άπότην δυσκολία πού έχει νά δίνη;-Τί, είσαι τσιγγούνα; Θά σε πετάξω εξω! Καί στην διακονία, λ.χ. όταν είσαι στοάρχονταρίκι, νά πάρης µιά γενική ευλογία, γιά νά µπορής νά δίνης. Βλέπεις και
Θεός πόσο άφθονα δίνει σε όλους τις ευλογίες Του; Αν δεν συνηθίση νά δίνηκανείς, µαθαίνει στην τσιγγουνιά καί δυσκολεύεται µετά νά δώση. Ό φιλάργυρος είναι «κουµπαράς»· µαζεύει αυτός, γιά νά τά βρουν οίάλλοι.

Ο Άγιος του Ιπποκράτειου



Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης (1910 - 19.6.1995)


Ο π. Ευσέβιος, κατά κόσμον Αντώνιος Γιαννακάκης, γεννήθηκε το 1910 στο Γεωργίτσι της Σπάρτης και οι πολύτεκνοι ευλαβείς και ευσεβείς γονείς του τον ανέθρεψαν εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου.

Ο Αντώνης ήταν παιδί υπάκουο, «χαριτωμένο», με σπλαχνική καρδιά. Εγκρατής, ειλικρινής, καλοπροαίρετος, με θείο ζήλο, που τον έκανε όταν χρειαζόταν μαχητικό υπερασπιστή της πίστεως. Αγαπούσε πολύ την εκκλησία και τις ακολουθίες της. Μια Κυριακή που πήγαινε στην εκκλησία -θα ήταν τότε δέκα έως ένδεκα ετών- συνάντησε έναν άγνωστο νέο, επιβλητικό και ασκητικό, που με σοβαρότητα και αγάπη τον συμβούλεψε ερμηνεύοντας του τι σημαίνει κοσμική και τι ηθική ζωή. Ο Αντώνης όταν μπήκε στην εκκλησία βλέποντας την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου έκπληκτος κατάλαβε ότι ο νέος που τον συνάντησε ήταν αυτός. Η αγαθή ψυχή του αλλοιώθηκε ακόμη περισσότερο από τη θεία Χάρη, που τον επεσκίαζε.

Θάνατος:η πύλη για την αιωνιότητα


Με την ανάσταση του Χριστού, με την κάθοδό Του στον Άδη, ο θάνατος έφθασε στο τέλος του. 
Υπάρχει ο χωρισμός πάνω στη γη και ο πόνος του χωρισμού, αλλά με το θάνατο δεν υπάρχει χωρισμός από τον Θεό. 
Αντίθετα, ο θάνατος είναι η στιγμή και ο τρόπος με τον οποίο, όσο κι αν ήμασταν χωρισμένοι από τον Θεό, όσο κι αν ήμασταν ατελώς ενωμένοι ή εναρμονισμένοι μαζί Του, παρουσιαζόμαστε μπροστά Του.
Ο Θεός είναι ο σωτήρας του κόσμου. Δεν μας λέει συνεχώς, «Ου γαρ ήλθον ίνα κρίνω τον κόσμο, αλλ' ίνα σώσω τον κόσμον»; 
Στεκόμαστε λοιπόν μπροστά σ' Αυτόν, που είναι η σωτηρία.
Έτσι, ο θάνατος διαθέτει μια περιπλοκότητα -θα μπορούσαμε ίσως να πούμε έναν διφορούμενο χαρακτήρα-, αλλά δεν έχουμε το δικαίωμα, αν είμαστε λαός του Χριστού, να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να παραβλέψει τη γέννηση του κεκοιμημένου στην αιωνιότητα, επειδή είμαστε τόσο πληγωμένοι από την απώλεια και από τη γήινη μοναξιά μας.

Πέτρος ο απλός και απονήρευτος


Όταν ήδη συνάντησα τους δύο ανωτέρω αδελφούς μου διηγήθηκε ο Γέροντας το εξής:
«M’ επεσκέφθη πρόσφατα ο Πέτρος και ζήτησε να εξομολογηθή. Μα έκαμε τόσον καθαρή, τόσον ειλικρινή εξομολόγησιν, που δεν μου ξανάτυχε. Μεταξύ άλλων μου λέγει με όλην του την ειλικρίνειαν:
-       Εγώ Γέροντα είμαι ο πιο αμαρτωλός, αλλά είμαι και γεμάτος  αρρώστιες και τέλος πάντων είμαι ένας άχρηστος άνθρωπος. Θέλω να γίνω μοναχός, αλλά μ’ αυτά τα χάλια αισθάνομαι ανάξιος.

Ο δίκαιος έχει τον Θεό με το μέρος του (Γερ. Παϊσίου)



Όλοι οι άνθρωποι δεν χωράνε σ’ αυτόν τον κόσμο σήμερα. Αν κάποιος θέλει να ζήσει τίμια και πνευματικά, δεν χωράει μέσα στον κόσμο.
- Γέροντα, γιατί δεν χωράει;
- Όταν είναι κανείς ευαίσθητος και βρεθεί σε ένα σκληρό περιβάλλον και του κάνουν την ζωή μαύρη, πώς να αντέξει; Ή πρέπει να βρίζει κ.λπ. ή να φύγει. Αλλά και να φύγει δεν μπορεί, γιατί χρειάζεται να ζήσει. Του λέει το αφεντικό: «Σου έχω εμπιστοσύνη, γιατί δεν κλέβεις, πρέπει όμως να βάζεις και σάπια ανάμεσα στα καλά. Μέσα στις καλές μπάλες τριφύλλι πρέπει να βάλεις και λίγες χωνεμένες»! Τον βάζει και διευθυντή, για να τον κρατήσει· πρέπει όμως να κάνει και έτσι, γιατί αλλιώς θα τον πετάξει από την δουλειά. Μετά ο καημένος δεν κοιμάται, αρχίζει τα χάπια. Ξέρετε τί τραβάνε οι καημένοι άνθρωποι; Τί δυσκολίες, τί εκβιασμούς συναντούν πολλοί στις δουλειές τους από τούς προϊσταμένους; Τους κάνουν την ζωή μαύρη. Να παρατήσουν την δουλειά; Έχουν οικογένεια. Να καθίσουν; Βάσανα. Μπρος βαθύ και πίσω ρέμα· και τα δυό στενά. Πάει να σκάση κανείς. Κάνει υπομονή, παλεύει.

Ή ευλάβεια συγκινεί τον Θεό




«Προσφέρουμε στον Θεό το πιο καθαρό » Μιά φορά σκανδαλίσθηκα εδώ στον Ναό σας. Είδα να καίτε στην Άγια Τράπεζα μιά τόσο κοντή λαμπάδα! Έγώ δεν αφήνω οΰτε στο μανουάλι πού εχω μπροστά στό τέμπλο τόσο μικρή λαμπάδα· το θεωρώ περιφρόνηση.
- Λένε όμως, Γέροντα, ότι τό κερί πρέπει να καίγεται μέχρι κάτω.
- Ναί, νά καίγεται μέχρι κάτω, άλλα που; Αυτό έχει σημασία. Άλλο είναι νά καίγεται μέχρι κάτω στά μανουάλια όπου ανάβει κεριά ό κόσμος και άλλο στην Αγία Τράπεζα ή στην Αγία Πρόθεση.
Δεν κάνει μέσα στό Ιερό νά καίη μισή λαμπάδα· εΐναι περιφρόνηση.
Ακόμη και στον πολυέλαιο, έστω καί αν φθάνουν οι λαμπάδες γιά όλη τήν Ακολουθία, πάλι νά τις αλλάζετε, όταν είναι πολύ μικρές.
Καί στην Θεία Λειτουργία, στην Μικρή καί στην Μεγάλη Είσοδο, πάντα νά χρησιμοποιήτε μεγάλη λαμπάδα, γιατί συμβολίζει τόν Τίμιο Πρόδρομο. Άλλου σβήνουν τά κανδήλια, γιά νά κάνουν οικονομία!

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

Αθως 1927, από τον Ρόμπερτ Μπάιρον


BAYRON ROBERT ( 1905-1941 )
Βρετανός ταξιδιωτικός συγγραφέας και ιστορικός τέχνης.
Γεννήθηκε το 1905 και σπούδασε στο Eton and Merton College, Oxford. Πέθανε το 1941, κατά τη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, όταν το πλοίο, με το οποίο μετέβαινε στην Αίγυπτο, τορπιλίστηκε από γερμανικό υποβρύχιο.
Σε ηλικία 22 ετών ταξίδεψε με τους φίλους του για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Με αφορμή την επίσκεψή του στο Αγιον Όρος, έγραψε το βιβλίο "The Station" το οποίο αναφέρεται στους θησαυρούς και τους μοναχούς του Αθω.
Τις φωτογραφίες, που ακολουθούν, τις έβγαλε ο ίδιος ο Μπάιρον το 1927.

008a.bmp

Ο Άγιος Ελευθέριος και η μητέρα του Ανθία. (15 Δεκεμβρίου)


Ο Άγιος Ελευθέριος και η μητέρα του Ανθία έζησαν τον 2ο μ. Χ. αιώνα, στα χρόνια του Αδριανού, 118-139. Ήταν από τη Ρώμη, Έλληνας στην καταγωγή, καθώς κι η μητέρα του. Τότε οι Ρωμαίοι είχαν υποταχθεί στο πνεύμα των Ελλήνων. Στον πολιτισμό των Ελλήνων. Στη γλώσσα των Ελλήνων. Κι έχουμε πολλούς, πάρα πολλούς εκεί Ρωμαίους Έλληνες. Κι οι πάπες οι πρώτοι ήταν Έλληνες, Αθηναίοι. Και η μητέρα του ήταν χήρα, τον έφερε στην Εκκλησία, έγινε αναγνώστης, έγινε διάκονος, πρεσβύτερος και επίσκοπος.

Ιερά Μονή Βατοπεδίου, 1947



006.bmp
Οι φωτογραφίες είναι από   http://www.athosmemory.com

http://agioritikesmnimes.pblogs.gr

Βασίλι Γκρηγκόριεβιτς Μπάρσκι




Ερώτημα καίριο, πρωταρχικό.
Μπορεί ένας μη ειδικός, να ασχοληθεί, ερασιτεχνικά θα έλεγα, με θέματα ειδικών επιστημών και αντίστοιχων εμπειριών;
Επειδή λοιπόν σκοπεύω να το κάνω σπεύδω να δώσω κάποια εξήγηση. Όπως και από τον τίτλο του Σημειώματος αυτού προκύπτει σκοπεύω να μεταφέρω εδώ δυο εμπειρίες, που μου προκάλεσαν ενδιαφέρον, τόσο ώστε να τις μοιραστώ με τους επισκέπτες των Σημειωμάτων. Είναι αυτονόητο πως δεν διεκδικώ, πρωτοτυπία, επιστημονική προσέγγιση, ούτε καν ορθή ορολογία, στα όσα θα περιγράψω. Για όλα αυτά ζητώ κατανόηση.
Το πρώτο περιστατικό λοιπόν.
Ο Βασίλι Γκριγκόριεβιτς Μπάρσκι, ένας Ρώσος περιηγητής - προσκυνητής στην «χριστιανική Ανατολή» στις αρχές του 18ου αιώνα, άφησε πίσω του ένα πολύτιμο χειρόγραφο των περιηγητικών του εντυπώσεων, καθώς και μια σειρά σχεδίων και ζωγραφικών πινάκων, των τόπων που επισκέφτηκε.
Αναχώρησε από το Κίεβο το 1723, σε ηλικία 22 χρόνων και επέστρεψε πάλι στην πατρίδα του μετά από ένα ταξίδι κινδύνων, περιπετειών και αφάνταστων ταλαιπωριών, που κράτησε 24 ολόκληρα χρόνια,το 1747. Έζησε μόλις 35 ημέρες στο πατρικό του σπίτι για προφτάσει να ολοκληρώσει τις περιηγητικές του εντυπώσεις και πέθανε, χωρίς να ζήσει το παραμικρό από την αναγνώριση που του έγινε στην συνέχεια
Η περιήγησή του που άρχισε από την κεντρική Ευρώπη, την Βιέννη, συνεχίστηκε στην Βενετία, την Ρώμη, την Ελλάδα, τους Αγίους Τόπους, την Κωνσταντινούπολη και το Αγιον Όρος.
Τα όσα περιγράφει λοιπόν και τα όσα αποτύπωσε με τα ιδιόρρυθμα σχέδιά του, αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα τεράστιας αξίας, κυρίως γιατί υπήρξε σχολαστικός και λεπτομερής στις περιγραφές τόπων, πόλεων, κτιρίων, συνηθειών, προσωπικοτήτων της εποχής.
Καθώς υπήρξε και βαθύτατα θρησκευόμενος, -από ένα σημείο και μετά έγινε μοναχός-, το χειρόγραφό του «περιηγήσεις στους αγίους τόπους της ανατολής» και οι διηγήσεις του αντιμετωπίστηκαν στα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο του, ως θρησκευτικά «διαπαιδαγωγικά» κείμενα και έτσι οδήγησαν σε αναπαραγωγή τους και στην συνέχεια την έκδοσή τους με πρωτοβουλίες θρησκευτικών κυρίως αρχών, τοπικών ηγεμόνων και πριγκίπων.
Όπως γράφει ο πρώτος εκδότης των περιηγήσεων, ο Βασίλι Γκρηγκόριεβιτς Ρούμπαν, «τα ταξίδια του Μπάρσκι δεν θα ερχόταν στο φως, αν τυχαία δεν τα έβλεπε ο εκλαμπρότατος Πρίγκηψ της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας Κόμης Γκρηγκόρη Αλεξάνδροβιτς Πατιόμκιν, ο οποίος, βλέποντας την μεγάλη ωφέλεια και την χρησιμότητά του για την κοινωνία με ευλάβεια και πατριωτισμό θεώρησε το έργο άξιο εκδόσεως»
Την σκέψη αυτήν του Πατιόμκιν, «ενέκριναν και τα μέλη της Ιεράς διοικήσεως της συνόδου, οι Αγιότατοι Αρχιεπίσκοποι: Γαβριήλ του Νόβγκοροντ και Αγίας Πετρούπολης, Πλάτων Μόσχας και Καλούγκας, ο Ιννοκέντιος του Πσκωφ και Ρήγας».
Ήταν λοιπόν αναμενόμενο, αφού τέτοια διάσταση δόθηκε στα «απομνημονεύματα» και κατά την συνήθεια της εποχής, να επιχειρηθεί κατά την έκδοση ένας «εμπλουτισμός» καθώς συγκεντρώνοντας διάφορους χειρόγραφους κώδικες, που είχαν στο μεταξύ παραχθεί, συνάντησε προσθήκες και αφηγήσεις, που δεν υπήρξαν στο πρωτότυπο, αλλά και ο ίδιος ο Ρούμπαν φαίνεται πως επιχείρησε να «συγγράψει» κυριολεκτικά το κείμενο του Μπάρσκι, υπηρετώντας συχνά σκοπιμότητες και τάσεις της εποχής του.
007a.bmp
Να πως δικαιολόγησε το έργο που τελικά προέκυψε από τις επεμβάσεις του:
«Δεν είναι άπρεπο, ν αναφέρουμε τις αλλαγές που έγιναν σε μερικά μέρη, όταν τυπώνονταν αυτό το βιβλίο, σε σύγκριση με το πρωτότυπο, όποιος έχει διαβάσει το πρωτότυπο αναμφίβολα θα το προσέξει. Οι αλλαγές αυτές έγιναν, κατά το πλείστον, σε αφηγήσεις που αναφέρονται ήδη σε άλλα εκκλησιαστικά, ή λαϊκά ρωσικά βιβλία, γι αυτό και αφαιρούνται, για να μην πλήττουν οι αναγνώστες, στους οποίους οι ιστορίες αυτές είναι ήδη γνωστές. Σε πολλά όμως μέρη έγιναν προσθήκες από διάφορα ιστορικά, γεωγραφικά και ταξιδιωτικά βιβλία» ...
Αργότερα και μετά την κυκλοφορία του βιβλίου κάποιος Μητροπολίτης έγραψε σχετικά:
«Οι αναγνώστες λυπούνται που ο Ρούμπαν αφαίρεσε από το πρωτότυπο πολλές αφηγήσεις και αντί να δίνει στους αναγνώστες αυτά που έγραψε ο Μπάρσκι, τους παραπέμπει, για παράδειγμα, στη γεωγραφία του Μπίνσεγκοφ, στα μεταφρασμένα από την εγκυκλοπαίδεια άρθρα, κ. ά.» ...
Μπορεί έτσι κάποιος να αντιληφθεί την έκταση των αλλοιώσεων που επήλθαν και φυσικά έκαναν «αγνώριστο» το περιεχόμενο του χειρογράφου του Μπάρσκι.
Ο βιογράφος του Μπάρσκι Νικολάϊ Μπαρζουκώφ, ο οποίος και εξέδωσε αργότερα το αυθεντικό κείμενο των «απομνημονευμάτων», παραθέτει κάποια σχετικά παραδείγματα των επεμβάσεων του Ρούμπαν
Γράφει λοιπόν ο Μπάρσκι: «Και μου έστειλε στο λιμάνι τούρκο γενίτσαρο, που τον υπηρετούσε»
Στο δικό του κείμενο ο Ρούμπαν έγραψε
«Και έστειλε (ο πρέσβης Βεσνιακώφ) σε μένα, στην παραλία, τον ρώσο φοιτητή Βασίλη Στεφάνωφ, γιο του Ρουμπάνωφ και μαζί του ένα γενίτσαρο»..
Και παρακάτω ο Μπάρσκι:
« Αυτό δεν το βρίσκουμε και η ίδια περιγραφή είναι γραμμένη στα ελληνικά και ευρίσκεται όχι στο κείμενο, αλλά στο συμπλήρωμα».

ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ ΤΗΣ ΕΥΧΗΣ



            « Η ΕΥΧΗ» στην αρχή είναι άρτος που στηρίζει τον αθλητή, έπειτα γίνεται έλαιον που γλυκαίνει την καρδιά και τέλος γίνεται οίνος που τον «τρελαίνει» δηλ. που δημιουργεί την έκσταση και την ένωση με τον Θεό. Πιο συγκεκριμένα. Το πρώτο δώρο που δίνει στον προσευχόμενο άνθρωπο ο Χριστός, είναι η επίγνωση της αμαρτωλότητος. Παύει να πιστεύει ότι είναι «καλός» και θεωρεί τον εαυτό του « βδέλυγμα της ερημώσεως εστώτα εν τόπω αγίω». Το γεωτρύπανο της χάριτος κτυπά και διασχίζει το βάθος της ψυχής. Πόσες ακαθαρσίες δεν έχουμε μέσα μας! Βρωμάει η ψυχή μας. Τώρα από τα προηγουμένως άγνωστα με την ευχή ανακαλύπτονται και ως αποτέλεσμα είναι να θεωρεί τον εαυτό του κάτω απ’ όλους και ότι η κόλαση είναι η παντοτινή κατοικία του και αρχίζει να κλαίει. Κλαίει για το νεκρό εαυτό του. Είναι δυνατόν να κλαίει τον νεκρό που υπάρχει στο σπίτι του διπλανού του και να μην κλαίει το νεκρό που υπάρχει στο δικό του σπίτι;

Μη δέχεσθε τις επεμβάσεις στο γάμο σας (+ Γερ. Ιωσήφ Βατοπαιδινού)




Η πραγματική και αμετάβλητη αγάπη που εντέλλεται ο Θεός, μόνο στη νόμιμη συζυγία μπορεί να εφαρμοσθεί και να καρποφορήσει. Όλα γύρω μας είναι ρευστά, ασταθή και αλλάζουν συνεχώς. Τί παραμένει αμετάβλητο στην κοινωνία, στις συγγένειες και τις συνεργασίες μεταξύ των ανθρώπων; Μόνο στη νόμιμη συζυγία επικρατεί η ανιδιοτελής και γνήσια αγάπη επειδή κατά τη θεία εντολή «ους ο θεός συνέζευξε» κανείς δεν πρέπει να χωρίζει.

Ομιλία π. Χρ. Παπαθανασίου σε Ιερατική Σύναξη στο Βόλο

ieratikisynaxixx
Ένας από τους πλέον διαπρεπείς κληρικούς της Εκκλησίας της Ελλάδος ομίλησε στην 3η κατά σειρά, Γενική Ιερατική Σύναξη Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος, που πραγματοποιήθηκε στο Συνεδριακό Κέντρο Θεσσαλίας την Τρίτη 13 Δεκεμβρίου.
Πρόκειται για τον Αρχιμ. Χρυσόστομο Παπαθανασίου Δρα Θεολογίας και Νομικής, Ιεροκήρυκα του Καθεδρικού Ναού των Αθηνών και Δ/ντή του Ιδιαιτέρου Γραφείου του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Ιερωνύμου του Β΄. Ο π. Χρυσόστομος μίλησε με θέμα «Η Ενανθρώπιση του Θεού και η αυτοθέωση του ανθρώπου:
Το κήρυγμα της Εκκλησίας περί της εν Χριστώ Σωτηρίας έναντι του κηρύγματος της πανθρησκείας για αυτοσωτηρία και αυτολύτρωση» Ο ομιλητής αναφέρθηκε στην προσπάθεια που καταβάλλεται στην εποχή μας, σε παγκόσμιο επίπεδο, για τη δημιουργία μιας Πανθρησκείας και την διαμόρφωση νόθας συνείδησης περί κάποιας θρησκευτικής ενότητας μεταξύ των ανθρώπων, η οποία συνοδεύεται από αγώνα για την εκμηδένιση της Χριστιανικής πίστης.

Πως λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι



- Γέροντα, ποιοι νόμοι λέγονται πνευματικοί;
– Θα σου εξηγήσω: Όπως στην φύση υπάρχουν οι φυσικοί νόμοι, έτσι και στην πνευματική ζωή υπάρχουν οι πνευματικοί νόμοι. Ας πούμε, όταν πετάη κανείς ένα βαρύαντικείμενο ψηλά, με όσο περισσότερη ορμή και όσο πιο ψηλά το πετάξη, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα πέση κάτω και θα συντριβή. Αυτός είναι φυσικός νόμος.
Στην πνευματική ζωή, όσο περισσότερο υψώνεται κανείς με την υπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θα είναι και η πνευματική του πτώση και ανάλογα με το ύψος της υπερηφανείας του θα συντριβή.

Με την πύρινη φλόγα

Ένας αδελφός ,εκστατικός από την ακριβή απάντησιν που του έδωσε  στο πρόβλημά του , τον ερωτά:
-      Μα πώς Γέροντα, λαμβάνεις την πληροφορία με τόσην ακρίβεια;

-      Αυτό δεν είναι για τον καθένα. Είναι δυσδιάκριτο να καταλάβης αν η απάντησις είναι από τον Θεόν. Όμως με την πύρινη φλόγα της προσευχής μπορεί ο μοναχός να σταθή όπως ο Μωυσής και να διαλεχθή με τον Δημιουργόν του. Γι’ αυτό φροντίστε όσο μπορείτε να αποκτήσετε αυτή την φλόγα.
Άλλο αδελφός του ανέφερε:

Το γράμμα της αγάπης του Πατέρα



Παιδί μου …..

Μπορεί να μην με γνωρίζεις, αλλά εγώ ξέρω τα πάντα για σένα….Ψαλμοί 139:1
Γνωρίζω πότε είσαι καθιστός και πότε όρθιος.... Ψαλμοί 139:2 Ξέρω κάθε βήμα σου… Ψαλμοί 139:3
Ακόμη και οι τρίχες του κεφαλιού σου είναι μετρημένες… Ματθαίος 10: 29-31
Γιατί φτιάχτηκες κατ’ εικόνα μου… Γένεσις 1:27  

Μέσα σ’εμένα ζεις, κινείσαι και υπάρχεις…Πράξεις 17:28
Σε γνώριζα πριν ακόμη διαμορφωθείς στην μήτρα της μητέρας σου…Ιερεμίας 1:4-5
Σε διάλεξα όταν σχεδίαζα την δημιουργία… Εφεσίους 1:11-12
Δεν ήσουν ένα λάθος…. Ψαλμοί 139:15-16
Γιατί όλες οι μέρες σου είναι γραμμένες στο βιβλίο μου…. Ψαλμοί 139:15-16
Εγώ όρισα την ακριβή ώρα της γέννησης σου και που θα ζούσες ….Πράξεις 17:26
Γιατί φοβερά και θαυμάσια πλάστηκες…. Ψαλμοί 139:14
Εγώ σε διαμόρφωσα στη μήτρα της μητέρας σου…. Ψαλμοί 139:13
Και σε έφερα στον κόσμο την ημέρα που γεννήθηκες….. Ψαλμοί 71:6
Με έχουν παρουσιάσει λάθος άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν….Ιωάννη 8:41-44
Δεν είμαι απόμακρος και θυμωμένος αλλά είμαι η απόλυτη έκφραση της αγάπης….. Α Ιωάννη 4:16

Ο κόσμος των μεγάλων μέσα από τα μάτια ενός παιδιού.



Βασίλειος Ν. Σπανός, Επεμβατικός καρδιολόγος, σύμβουλος του ΕΛΙ.ΚΑΡ.
Η μαμά γύρισε κουρασμένη από τη δουλίτσα της, έγειρε στην αγκαλιά του μπαμπά να ξεκουραστεί και βρήκα την ευκαιρία να χωθώ ανάμεσά τους, που είναι τόσο ζεστά, φτάνει να μην εμφανιστεί ο Αχιλλέας – ο Αχιλλέας είναι ο βλάκας ο μεγάλος μου αδερφός – και θέλει κι αυτός αγκαλίτσες. Μου αρέσει πολύ η αγκαλίτσα του μπαμπά και της μαμάς και δεν θέλω καθόλου να μαλώνουνε, γιατί ο μπαμπάς και η μαμά είναι κι οι δυό τους πολύ καλοί, όχι σαν τον Αχιλλέα, που σε κάνει να τσακώνεσαι κάθε τρεις και λίγο!
Μερικές φορές όμως ο μπαμπάς δεν συμφωνεί με τη μαμά και έχουμε γκρίνιες, όπως τότε που αποφασίζαμε σε ποιό σχολείο θα πάει ο αδερφός μου. Η μαμά ήθελε να πάει σε ένα μεγάλο σχολείο μακριά από το σπίτι μας και ο μπαμπάς μου της έλεγε πως και το δικό μας, αυτό που έχουμε στη γειτονιά και πηγαίνει ο φίλος μου ο Φίλιππος, είναι μία χαρά. Κάθε φορά που ο Αχιλλέας ήτανε κοντά, κοιτάζονταν με νόημα και σταματούσαν τη συζήτηση, αλλά έμενα με ξεχνούσαν και τους άκουγα να μαλώνουνε ποιό είναι το καλύτερο σχολείο για τον αδερφό μου.

Ἐπιστολὴ Ἅγ. Τύχωνος περὶ Μνησικακίας

Ἅγιος Τύχων (Ἐπίσκοπος Ζαντόνκ)

[Ἀπὸ τὶς ἐπιστολὲς τοῦ Ἅγ. Τύχωνος, ἐπισκόπου Ζαντόνκ]


Ἀξιότιμε καὶ ἀγαπητὲ κ. I. Β.

Ἔμαθα, πὼς εἶχες κάμει μήνυση ἐναντίον τοῦ Φ. Λ.,ἐπειδὴ σὲ πρόσβαλε μὲ ὡρισμένες ὑβριστικὲς λέξεις· καὶ πὼς αὐτὸς ἔχει πιὰ πρὸ πολλοῦ πεθάνει! Ἀκόμα ἔμαθα, πώς σοῦ ἔστειλε κάποιον, καὶ σοῦ ζήτησε νὰ τὸν συγχωρέσης. Μὰ σὺ, ὄχι μόνο δὲν τὸν συγχώρησες, ἀλλὰ καὶ τώρα θέλεις νὰ ἐκδικηθῆς τὸν γυιό του!
 
* * *
 
Ἂν αὐτὰ ἀληθεύουν, σὲ παρακαλῶ νὰ μὲ ἀκούσης μὲ ὑπομονή. Καὶ νὰ κάμῃς αὐτὸ ποὺ θὰ σοῦ εἰπῶ:

1. Νὰ θυμᾶσαι, ὅτι ἡ μνησικακία εἶναι ἡ πρώτη νίκη τοῦ διαβόλου ἐπάνω μας. Ὁ διάβολος δὲν χαίρεται γιὰ τίποτε ἄλλο τόσο ,ὅσο γιὰ μιὰ καρδιά, ποὺ τρέφει μέσα της κακία. Γιατί, ἐκεῖνος ποὺ κρατάει κακία, δὲν λαμβάνει συγχώρηση ἀπὸ τὸν Θεὸ· ἐπειδὴ καὶ ὁ ἴδιος δὲν συγχωρεῖ. Αὐτὸ διδάσκει ὁ Χριστός: "Ἐὰν μὴ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, οὐδὲ ὁ Πατὴρ ὑμῶν ἀφήσει τὰ παραπτώματα ὑμῶν" (Ματθ. 6,15). Καὶ πῶς θὰ προσευχηθῆς στὸν Θεὸ λέγοντας "ἄφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν", ἐὰν ἐσὺ ὁ ἴδιος δὲν συγχωρεῖς;

"Προετοιμασία για την εξομολόγηση"

Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης 
Στοχασμοί για εκείνους που ετοιμάζονται να σταθούν ενώπιον του Δημιουργού και της κοινότητας της Εκκλησίας στο φοβερό μυστήριο της ιερής εξομολόγησης, έτσι ώστε να λάβουν την ανακαίνιση ενός δεύτερου βαπτίσματος.
Εγώ, μια αμαρτωλή ψυχή, εξομολογούμαι στον Κύριο, Θεό και Σωτήρα μας Ιησού Χριστό, όλες τις μοχθηρές πράξεις που έχω διαπράξει διά έργου, λόγου ή σκέψεων από την στιγμή της βάπτισής μου μέχρι και την παρούσα ημέρα.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

Του πρ. Γεωργ. Κουγιουμτζόγλου


Κατά το Συνοδικό της Ορθοδοξίας, Άγιοι είναι οι γνήσιοι θεράποντες του Χριστού. «Άγιοι είναι οι ευσεβείς ορθόδοξοι χριστιανοί, οι όποιοι δια μεν της τελείας αγάπης τους προς τον Θεόν καί της ακριβεστέρας υπακοής των είς τον Νόμoν Του εύηρέστησαν ενώπιον Του, δια δε της δωρεάς του Άγιου Πνεύματος ήγιά-σθησαν, εθεώθησαν καί έδοξάσθησαν υπό του Θεού, και ζώντες καί μετά την κοίμησίν των... και δια της δοθείσης εις αυτούς παρρησίας πρεσβεύουν υπέρ ζώντων και κεκοιμημένων» (Επισκόπου Μελετίου, Αγιολογία).
Ή ονομασία Άγιος δίδεται κατ' αρχάς στους Μάρτυρες πού ομολόγησαν την πίστη τους στον Χριστό και γι' αυτό τους έθανάτωσαν (μαρτύρησαν). Μετά το τέλος των διωγμών ή ονομασία δίνεται και σ' αυτούς πού διακρίθηκαν για την άγια ζωή τους.

Τα μέλη της Εκκλησίας σέβονται και τιμούν τους Αγίους «εν λόγοις, εν συγγραφαίς, εν νοήμασι (με ύμνους και τροπάρια), εν θυσίαις (θ. Λειτουργίες), εν ναοίς, εν εικονίσμασι» (Συνοδικό Ζ Όίκουμενικής Συνόδoυ), επειδή αυτοί απολαμβάνουν τιμή καί δόξα στη Βασιλεία των ουρανών, έχουν παρρησία στο θρόνο του θεού και μεσιτεύουν υπέρ ημών.

Προσφέρουμε την τιμή μας στους Αγίους όλους και στην Παναγία καί στους αγίους Αγγέλους, αλλά λατρεία προσφέρουμε μόνο στον Τριαδικό Θεό, τον Πατέρα, τον Υίό καί το Αγιο Πνεύμα. Προσκυνούμε καί ασπαζόμαστε τις Άγιες εικόνες των Αγίων τιμητικά (ή προσκύνηση διαβαίνει στο πρωτότυπο, το εικονιζόμενο πρόσωπο και όχι στο υλικό της εικόνας) και του Θεού λατρευτικά (τιμητική - λατρευτική προσκύνηση).

Χιλιετηρίδα του Αγίου Όρους (ΙΙ)

Ο ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
00.jpg
Η Χιλιετηρίδα του Αγίου Όρους, γεγονός τεραστίας εθνικής και θρησκευτικής σημασίας, γιορτάστηκε με την ευκαιρία της συμπλήρωσης χιλίων χρόνων από την ίδρυση της Μεγίστης Λαύρας (963-1963)  Στις γιορτές εκείνες δεν συναντήθηκαν μόνο οι εκπρόσωποι όλων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, αλλά ανανεώθηκαν και οι δεσμοί μεταξύ Ελληνισμού και Αγίου Όρους.
Η πρώτη φάση των εορτών αρχίζει στην Κων/πολη  κατά την Κυριακή της Ορθοδοξίας (3 Μαρτίου 1963), όπου μετέβη κλιμάκιο της επιτροπής του εορτασμού της Αγιορειτικής αντιπροσωπίας και επέδωσε στον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα εικοσασφράγιστο γράμμα της Ιεράς Κοινότητας με το οποίο τον προσκαλούσε να επισκεφθεί τον Αθω. 
Κατά την ώρα της πατριαρχικής και συνοδικής θείας λειτουργίας, εκείνης της ημέρας, ο πατριάρχης εξήγγειλε στην Ορθόδοξη Οικουμένη την έναρξη των εορτών:
ΑΘΗΝΑΓΟΡΑΣ ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝ/ΠΟΛΕΩΣ ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
Παντί τω ιερώ κλήρω και τω πληρώματι της Εκκλησίας χάριν και ειρήνην παρά Θεού.
Η αγία ημών Ορθόδοξος Εκκλησία, την αδιάκοπον της παραδόσεως συνεχίζουσα σειράν, πανηγυρικώς, κατά την σήμερον Κυριακήν της Ορθοδοξίας, τιμά και γεραίρει την μνήμην των Αγίων Μαρτύρων και Ομολογητών της Πίστεως, όσοι κατά την μακραίωνα ιστορικήν αυτής ζωήν εστήριξαν και εκράτυναν την Ορθόδοξον ομολογίαν.

Η περιβόητη επιστολή και η Ιστορική της δικαίωση


Ένα αγαπημένο θέμα των συγχρόνων συκοφαντών της Εκκλησίας, είναι η περίφημη επιστολή που έστειλε το Αγιο Όρος στον Χίτλερ. Τη θεωρούν ως δείγμα δοσιλογισμού της Εκκλησίας και του Μοναχισμού, προς στον Γερμανό κατακτητή. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Τι αποκρύπτουν όλοι αυτοί που συκοφαντούν το Αγιο Όρος για δοσιλογισμό, εξ αιτίας αυτής της επιστολής;
Όπως και σε όλες τις περιπτώσεις που συκοφαντείται η Εκκλησία, από τους εχθρούς της, έτσι και σε αυτή, υπάρχουν κάποια πράγματα που οι συκοφάντες ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΥΝ, για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γράφτηκε η επιστολή, και το σκοπό που εξυπηρετούσε στη συγκεκριμένη συγκυρία.
Ας δούμε λοιπόν, και την επιστολή, αλλά και τα γεγονότα που ΚΡΥΒΟΥΝ οι πονηροί συκοφάντες της Εκκλησίας, όταν μιλούν για την επιστολή αυτή:

1. Η επιστολή του Αγίου Όρους προς τον Χίτλερ

Πριν εξετάσουμε τους λόγους που γράφθηκε, και τα ΑΛΗΘΙΝΑ γεγονότα της περιόδου αυτής, ας δούμε πρώτα την επιστολή αυτή, που έστειλε το Αγιο Όρος στον Χίτλερ, και στη συνέχεια θα αναλύσουμε τις περιστάσεις υπό τις οποίες γράφθηκε:

Το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων

 
Οι Γερμανοί μπήκαν στα Καλάβρυτα στις 9 Δεκεμβρίου 1943. Δημιούργησαν έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω από την πόλη, προκειμένου να μην μπορεί κανείς να ξεφύγει. Την έντονη ανησυχία των κατοίκων κατάφερε, παραπλανώντας τους, να κατευνάσει ο Γερμανός Διοικητής Ebersberger, ο οποίος τους διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται κανείς να πάθει τίποτε και ότι ο στόχος τους ήταν η εξόντωση των ανταρτών. Προχώρησαν αρχικά στην πυρπόληση σπιτιών που ανήκαν σε αντάρτες και αναζήτησαν την τύχη των Γερμανών τραυματιών της Μάχης της Κερπινής. Στις 12 Δεκεμβρίου οι Γερμανοί άρχισαν να ετοιμάζονται για να αποχωρήσουν την επομένη. Το πρωί τις 13ης Δεκεμβρίου, ημέρα Δευτέρα, πριν καλά καλά ξημερώσει, χτύπησαν τις καμπάνες της κεντρικής εκκλησίας και Γερμανοί αξιωματικοί και στρατιώτες διέταξαν να συγκεντρωθούν όλοι οι κάτοικοι στο Δημοτικό Σχολείο, αφού πάρουν μαζί τους μια κουβέρτα και τρόφιμα μιας ημέρας.

«Γιὰ τὴν καύση των νεκρών»



Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,


Πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες πληροφορηθήκαμε ὅτι τὸ Δημοτικὸ Συμβούλιο Μαρκοπούλου ὁμόφωνα ἀπεφάσισε τὴν λειτουργία ἀποτεφρωτηρίου σὲ δημοτικὴ ἔκταση δίπλα ἀπὸ τὸ Κοιμητήριο.

Οἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικος


Οἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικος ἔζησαν τὸν 3ου αἰώνα μ.Χ. Κατάγονταν ἀπὸ τὴν Βιθυνία καὶ κατοικοῦσαν στὴν Καισάρεια. Ἦταν γόνοι ἐπιφανῶν οἰκογενειῶν καὶ διῆγαν εὐσεβὴ καὶ ταπεινὸ βίο.
Μαρτύρησαν, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Δέκιος κήρυξε σκληρὸ διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν. Χωρὶς νὰ φοβηθεῖ τὶς ἀπειλὲς τῶν εἰδωλολατρῶν, ὁ Λεύκιος παρουσιάστηκε οἰκειοθελῶς στὸν ἔπαρχο Κουμβρίκιο, στὸν ὁποῖο καὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη του. Δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξει τὸν ἔπαρχο, ποὺ προσπαθοῦσε μὲ κάθε μέσο, νὰ περιορίσει τὴν διάδοση τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἐξοργισθεῖς ὁ Κουμβρίκιος διέταξε τὸν βασανισμὸ τοῦ Ἁγίου. 

Ἀφοῦ ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια, ὁ Λεύκιος πέθανε μὲ ἀποκεφαλισμό.

Δεν εξετάζεται ο τόπος, αλλά ο τρόπος της προσευχής

Και αν είσαι έξω, κραύγαζε και λέγε “ελέησέ με”, χωρίς να κινής τα χείλη, αλλά φωνάζοντας με την ψυχή σου˙ διότι ο Θεός μας ακούει και όταν σιωπούμε. Δεν εξετάζεται ο τόπος αλλά ο τρόπος της προσευχής. Ο Ιερεμίας βρισκόταν μέσα σε βόρβορο και προκάλεσε την προσοχή του Θεού˙ ο Δανιήλ ήταν μέσα σε λάκκο λιονταριών και κέρδισε την εύνοια του Θεού˙ ο ληστής σταυρώθηκε και δεν τον εμπόδισε ο σταυρός , αλλά του άνοιξε τον παράδεισο˙  τον εμπόδισε ο σταυρός , αλλά του άνοιξε τον παράδεισο˙ Ο Ιώβ ήταν στην κοπριά και έκανε σπλαχνικό τον Θεό˙ ο Ιωνάς  βρισκόταν στην κοιλιά του κήτους και τον άκουσε ο Θεός. Και αν είσαι σε λουτρό, να προσεύχεσαι, και αν είσαι σε δρόμο, και αν είσαι στο κρεββάτι, όπου και αν βρίσκεσαι, να προσεύχεσαι.

Τρίτη 13 Δεκεμβρίου 2011

Απελευθέρωση του Αγίου Όρους, 1912



002a.bmpΤο Aγιον Όρος απελευθερώθηκε από το Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό. Συγκεκριμένα στις 2 Νοεμβρίου 1912 κατέπλευσαν και αγκυροβόλησαν στον όρμο της Δάφνης η ναυαρχίδα του ελληνικού στόλου το θρυλικό Θωρηκτό «Αβέρωφ» μετά του Αντιτορπιλικού «Θύελλα» και των ανιχνευτικών «Ιέραξ» και «Πάνθηρ» και υπό τις χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες εκατοντάδων καμπάνων των Ιερών Μονών που αντελήφθησαν την προσόρμιση του ελληνικού στόλου, αποβιβάσθηκε άγημα ο επί κεφαλής του οποίου αξιωματικός, «εν ονόματι του Βασιλέως των Ελλήνων», επικύρωσε την αποβατική ενέργεια δια χαρακτηρίσεως του καϊμακάμη, των υπαλλήλων και της εκεί μικρής τουρκικής δύναμης «ως αιχμαλώτων πολέμου άνευ πολεμικής τινός ενέργειας», οπότε και υψώθηκε η Ελληνική Σημαία.

Χιλιετηρίδα του Αγίου Όρους (Ι)

ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΕΓΑΛΟΠΡΕΠΟΥΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΧΙΛΙΕΤΟΥΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΡΑΣΕΩΣ (963 - 1963) ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ


(Από το Βιβλίο ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, του Σιμωνοπετρίτη Μοναχού Ανδρέα, τ. Γραμματέα της Ιεράς Κοινότητος του Αγίου Όρους)



Κατά τα τέλη του έτους 1949 ανέλαβε το Πηδάλιο της κατά Ανατολάς Μιάς Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας και ανεκηρύχθη Οικουμενικός Πατριάρχης ο Αθηναγόρας ο Α΄, για να πηδαλιουχεί και κατευθύνει το τιμόνι της Μητρός Εκκλησίας, του Οικουμενικού Θρόνου, να ορθοτομεί τον λόγον της Αληθείας και να κηρύττει απανταχού της Οικουμένης την Ορθοδοξίαν και να οδηγεί το χριστεπώνυμον πλήρωμα, τα λογικά του Χριστού πρόβατα, «εις νομάς των του Αγίου Πνεύματος χαρισμάτων». Αυτός λοιπόν σαν πρωταρχική ιδέα είχε συλλάβει τον εορτασμόν αυτόν του Αγίου Όρους και τον εμήνυσε στους Αγιορείτες, με την αφιχθείσα στο Όρος Πατριαρχική Εξαρχία, αποτελούμενη από τους Σεβασμιώτατους Μητροπολίτες Προύσης Πολυκάρπου, Προικοννήσου Φιλοθέου και Περγάμου Αδαμαντίου, μαζί με τον Υπογραμματέα Οσιολογιώτατο Γεώργιο Ορφανίδη, στις 13.5.1951.

Περί υπάκοής

Παρόμοια και εκείνος ο αδελφός που τον έστειλε ο Γέροντάς του για διάφορες απαραίτητες εργασίες στον «αποκρισάριό» του στην πόλη, όταν κατάλαβε ότι η κόρη του «αποκρισάριου» ήθελε να τον παρασύρει στην αμαρτία, λέγοντας μόνο: «Θεέ μου, με τις ευχές του Γέροντά μου, γλύτωσέ με» [1], αμέσως βρέθηκε στο δρόμο που οδηγούσε  στο Γέροντά του; [2] Πόση βοήθεια παίρνει κανείς και με μόνη την επίκληση των ευχών του Γέροντά του; Για να πει: «Θεέ μου, με τις ευχές του Γέροντά μου, γλύτωσέ με», αμέσως βρέθηκε στο δρόμο. Κατανοείτε και των δυο την ταπείνωση και την ευλάβεια.

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης: Περί Μυστικής Θεολογίας - Κεφάλαιο 5



Ότι δεν συγκαταλέγεται στα νοητά ο καθ' υπεροχή αίτιος κάθε νοητού.

Ακολουθώντας πάλι ανοδική πορεία λέμε ότι η αιτία των πάντων ούτε ψυχή είναι ούτε νους, ούτε έχει φαντασία ή γνώμη ή λόγο ή νόηση.

Ούτε λόγος είναι ούτε νόηση· ούτε λέγεται ούτε νοείται.

Εορτασμός Αγίου Ευστρατίου στο Βουρβούλο της Σαντορίνης 13.12.2011


 Σήμερα γιορτάζει ο ενοριακός ναός του Βουρβούλου της Σαντορίνη όπου είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ευστράτιο.
Παράλληλα με τον εορτασμό του Αγίου γιορτάζουνε οι συν αυτώ μάστυρες καθώς και η Αγία Λουκία.

Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης: Περί Μυστικής Θεολογίας - Κεφάλαιο 4



Ότι δεν συγκαταλέγεται ανάμεσα στα αισθητά ο καθ' υπεροχήν αίτιος κάθε αισθητού.

Λέμε λοιπόν ότι η αιτία των πάντων, που είναι επάνω απ' όλα, δεν είναι ούτε χωρίς ουσία, ούτε χωρίς ζωή, ούτε άλογη, ούτε χωρίς νου. 

Οι δέκα «οφθαλμοί» του ανθρώπου. (Αγ. Ιουστίνου Πόποβιτς)





Γίνεται κατανοητό, ότι το ανθρώπινο πνεύμα δεν είναι ένα αυτόματο και νεκρό μηχάνημα, με το οποίο το Άγιο Πνεύμα ενεργεί και πράττει, αλλά ζωντανός συνεργάτης του Αγίου Πνεύματος. Με την επίδραση του Αγίου Πνεύματος όλος ο άνθρωπος μετατρέπεται σε «πράξη», «ενέργεια». Και με την βοήθεια των αγίων αρετών μετατρέπει τις «Θεοκεχαριτωμένες» δυνάμεις του Αγίου Πνεύματος σε δικές του δυνάμεις. Τις μεταφέρει σε κάθε «συστατικό» της υπάρξεώς του, τις εκχέει σ’ ολόκληρο τον εαυτό του και αυτές συμμετέχουν σε όλες τις σκέψεις του (του ανθρώπου δηλ.), σε όλα τα αισθήματά του, στις θελήσεις του, στις ενέργειές του και σε όλους τους λόγους του. Με μία λέξη, στην ολόπλευρη ζωή του.

Ο Νέλσον Μαντέλα της Ορθοδοξίας


Ο κανονικός αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης, προκαθήμενος της Ορθόδοξης Εκκλησίας των Σκοπίων και υπαγόμενος στο πατριαρχείο Σερβίας, φυλακίζεται ξανά και ξανά με στημένες κατηγορίες (όπως τονίζουν διαμαρτυρόμενες ορθόδοξες φωνές από πολλές κατευθύνσεις), μόνο και μόνο για πολιτικούς λόγους.
Το κρατίδιο των Σκοπίων (Π.Γ.Δ.Μ.) έχει δημιουργήσει μια δικιά του, αυτόνομη Ορθόδοξη Εκκλησία, τη δήθεν "Μακεδονική Εκκλησία", σχισματική και μη αναγνωρισμένη από καμιά άλλη Ορθόδοξη Εκκλησία, για να στηρίζει τις πολιτικές διεκδικήσεις του σε βάρος της Ελλάδας, αλλά και της Σερβίας (από το έδαφος της οποίας προέρχεται). Ο αρχιεπίσκοπος Ιωάννης φυσικά δεν αναγνωρίζει ως κανονική αυτή τη χριστιανική κοινότητα, γι' αυτό και βρίσκεται στο στόχαστρο του σκοπιανού κράτους (αλλά έχει και φιλελληνικές θέσεις).

Εορτασμός Αγίου Σπυριδώνου στο Εμπορείο της Σαντορίνης 12.12.2011

Ένα από τα μεγαλύτερα χωριά των Κυκλάδων είναι και το Εμπορείο της Σαντορίνης.

Το χωριό αυτό έχει πανέμορφους και διάσπαρτους ενοριακούς ναούς στη περιοχή του.

Ένας από αυτούς είναι και ναός του Αγίου Σπυριδώνου, όπου η ημέρα αυτή έχει καθορισθεί ως τοπική εορτή του Εμπορείου και κατά συνέπεια είναι και ημέρα αργίας.

 Η Εκκλησία του του Αγίου Σπυριδώνου  βρίσκεται προς την πλευρά του "Ποταμού" και κάτω από το κάστρο του χωριού.

Οι πειρασμοί του Αγίου Νεκταρίου





Ποτέ δεν έλειψαν από τον κόσμο τοχριστιανικό. Πολύ περισσότερο λίκνισαν πάντοτε τους αφοσιωμένους στο Θεόανθρώπους, οι πειρασμοί. Ο Σατανάς δεν έχει άλλη δουλειά. Ο Άγιος Νεκτάριοςτους αντίκρισε στην πιο μεγάλη έντασή τους. Είναι ανεκδιήγητα τα εμπόδια, που οεχθρός κύλισε στο δρόμο του Αγίου. Και μέσα και έξω πειρασμοί.
Μα με ένα γλυκόχαμόγελο εκείνος πάντα τους υπεδέχετο. «Προσεύχεται για μένα ο Λυτρωτής μουΙησούς», έλεγε συχνά αυτές τις ώρες. Πολλές φορές τραβώντας τους κόμπους τουκομποσκοινιού του τον άκουα να σιγολέει : «Σίμων, Σίμων, ιδού ο Σατανάςεξητήσατο υμάς του συνιάσαι ως τον σίτον· εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπηη πίστις σου· και συ ποτε επιστρέψας στήριξον τους αδελφούς σου» (Λουκά ΚΒ’31-32).

Ἐπιστολὴ γιὰ τὴ νηστεία, τὴν ἐγκράτεια καὶ τὴ δίαιτα






Γέρων Ἰωσήφ Βατοπαιδινός




11/9/88, Μονὴ Βατοπαιδίου



Σεμνοπρεπεστάτη Μ.,

ἡ Χάρις τοῦ Χριστοῦ μας μετὰ τοῦ πνεύματός σου.

Πῆρα τὸ γράμμα σου καὶ διάβασα τὸ περιεχόμενο μὲ προσοχή. Ἀξιέπαινα εἶναι ὄχι τὰ θέματα καθ’ ἑαυτὰ ποὺ προβάλλετε ὅσο ἡ καλή σας θέληση καὶ ἀπόφαση γιὰ ἀκριβεστέρα ἐν Χριστῷ ζωὴ καὶ περὶ τούτου πάντοτε εὔχομαι ἀτελείωτη προκοπή.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

Ομιλία του Γέροντα Νίκωνα στη νεολαία της Καρπάθου

Ο Γέροντας Νίκωνας , μοναχός από την Νέα Σκήτη του Αγίου Όρους πραγματοποίησε ομιλία απευθυνόμενος στην νεολαία της Καρπάθου, την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου, στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Καρπάθου.

Ιωσήφ Βρυέννιος: Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας





Περί των επιτεθέντων ημίν δεινών και τις ο τούτων σκοπός
(Σχετικά με τις συμφορές που έπεσαν πάνω μας και ποιος είναι ο σκοπός τους.)




Οι δυστυχίες που βρήκαν το γένος μας, όπως βλέπομε, είναι εν συντομία οι εξής. Οι καιροί είναι από κάθε εποχή οι πιο δύσκολοι. Πονηρές οι ημέρες, το τέλος του χρόνου, τα γηρατειά του κόσμου, το ξεψύχισμα του σύμπαντος. Η ζωή μας αυτή είναι σύντομη, λανθασμένη και γεμάτη από πικρίες, και τα κακά εκτενέστερα από τις θάλασσες. Και να, οι γείτονές μας είναι εχθροί, όσοι δείχνουν φίλοι είναι άπιστοι, οι συγκάτοικοι μας κλέφτες, οι υιοί μας ανυπάκουοι και οι απλοί συγγενείς χωρίς στοργή.
Αυτοί που καραδοκούν να επωφεληθούν από τις δυσκολίες μας είναι πολλοί, μα περισσότεροι αυτοί που μας επιβουλεύονται. Αυτοί που μας διώκουν και μας πληγώνουν είναι πολλοί και από πολλά μέρη.

Οι υπομένοντες τους πειρασμούς μάρτυρες λογίζονται.





Στην Καλύβα «Αγία Τριάς» της ίδιας Σκήτης, ασκητικά ζούσανε πέντε αδέρφια κατά σάρκα, οι όποιοι γίνανε Μοναχοί, και πήρανε τα ονόματα: Αθανάσιος, Γρηγόριος, Αρτέμιος, Φιλάρετος και Μακάριος.

Στην αρχή ζούσανε ομόφωνα με ειρήνη και αγάπη, υπακοή και σεβασμό προς το σχήμα και την Καλογερική, σύμφωνα με τις υποσχέσεις του Μοναχισμού.

Με την πάροδο όμως του χρόνου, ξεθύμανε εκείνη ή πρώτη ευλάβεια και λίγο το αδελφικό θάρρος, λίγο το θέλημα πού με τέχνη και πολλή μαστοριά βάνει ό Διάβολος, άρχισαν να κάνει ό καθένας ότι ήθελε, χωρίς να ρωτάει τον άλλον.

Έτσι μπήκε ανάμεσα τους, χωρίς να το καταλάβουν, ή ψύχρα, ακολούθησε γκρίνια και φιλονικίες, οι όποιες καταλήγανε σε σοβαρά επεισόδια, μαλώματα, φωνές, χειροδικίες και έντονα κτυπήματα τόσο, πού ό ένας έσπαγε το κεφάλι, το χέρι, το πόδι ή ότι άλλο μπορούσε του άλλου αδελφού, ώσπου να, τον υποτάξει στη δική του θέληση. Δε σεβόταν ό μικρός το μεγάλο, ούτε ό μεγάλος υπολόγιζε το μικρό αδελφό.

Η Θεία Κοινωνία

Ω,τι ανεκτίμητη δωρεά και ανεκλάλητη ευεργεσία! Ω, τι ανεξάντλητη πηγή ζωής και απερίγραπτης αγαλλιάσεως!

Δίκαια καυχιέσαι Μητέρα Σιών, Αγία Εκκλησία μας, γι’ αυτή την ουράνια δωρεά, την ανεκτίμητη και υπερθαύμαστη, που είναι ο στολισμός και η ωραιότητα σου.

Δίκαια οικοδομείς ναούς μεγαλόπρεπους και ευτρεπίζεις ιερά λαμπρότατα και ντύνεις αγίες Τράπεζες με βελούδα χρυσοκέντητα για να τιμήσεις ευλαβικά το άγιο τούτο και προσκυνητό μυστήριο, το μυστήριο πού περιέχει τον Πλάστη όλου του κόσμου.

Πώς να ευχαριστήσουμε τον Κύριο, που μας προσφέρει το Σώμα και το Αίμα Του για την άφεση των αμαρτιών μας και την κληρονομία της αιώνιας ζωής; Άφωνοι και εκστατικοί στεκόμαστε μπροστά στην άκρα ταπείνωση και τη φιλάνθρωπη συγκατάβαση Του. Και για να Του δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας, δεν έχουμε άλλο τρόπο, παρά να προετοιμαζόμαστε όπως πρέπει πριν τραφούμε με τον ουράνιο Άρτο. Γιατί ο Χριστός, ο χορηγός όλων των αγαθών και των χαρισμάτων, δίνει τη χάρη Του σ' εκείνον πού κοινωνεί ανάλογα με την πνευματική προετοιμασία του και την ψυχική κατάσταση του. Όσο μεγάλη βοήθεια και χάρη δίνει σ’ αυτούς που τρέφονται άξια με το Σώμα και Αίμα Του, τόσο, απεναντίας, αποστρέφεται και εγκαταλείπει εκείνους που τρέφονται ανάξια. Στους ευσεβείς και ενάρετους, που προσέρχονται στα άχραντα Μυστήρια μετανοημένοι, γίνεται ζωή αληθινή και αιώνια.

Ο Πειραιάς εορτάζει τον πολιούχο του Άγιο Σπυρίδωνα



Φωτογραφίες: Συνοδοιπορία/Στάθης Τσιμούρης





Εμείς πρώτοι να συγχωρούμε τους άλλους. (από το βίο του Αγ. Σπυρίδωνος)





Τίποτα δεν μπορεί να μας βοηθήσει, αν δεν είμαστε επιεικείς προς τους ανθρώπους και αν δεν συγχωρούμε τις αδυναμίες τους! Διότι πώς μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο Θεός θα μας συγχωρήσει, εάν εμείς πρώτοι δεν συγχωρούμε άλλους;

Κάποτε, ο άγιος Σπυρίδωνας πούλησε εκατό κατσίκια σε ένα ζωέμπορο σε μια τιμή που συμφώνησαν και ο άγιος είπε στον αγοραστή να του δώσει τα χρήματα. Εκείνος, γνωρίζοντας ότι ο Σπυρίδωνας ποτέ δεν μετρούσε χρήματα, του έδωσε αρκετό ποσό για ενενήντα εννέα κατσίκια και έκρυψε τα χρήματα για το ένα, το εκατοστό.

Οἱ μέγιστες δυνάμεις τῆς ἐγκράτειας, τῆς σωφροσύνης, τῆς ὑπομονῆς, τῆς ἀνεξικακίας...



Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ, Η ΑΝΕΞΙΚΑΚΙΑ, Η ΣΩΦΡΟΣΥΝΗ, Η ΥΠΟΜΟΝΗ...
«Τήν ἐγκράτεια, τήν ἀνεξικακία, τήν σωφροσύνη, τήν καρτερία, τήν ὑπομονὴ καὶ τίς παρόμοιες μέγιστες καὶ ἐνάρετες δυνάμεις μᾶς τίς ἔδωσε ὁ Θεός. Μᾶς τίς δώρησε γιά νά τίς ἔχουμε ὡς ἀντίδοτα καὶ ἀντιστάσεις στίς ἀντίστοιχες πρός αὐτές κακίες. Ἂν γυμνάζομε αὐτὲς τὶς δυνάμεις καὶ τὶς ἔχομε πάντοτε πρόχειρες, τότε θά συνειδητοποιήσουμε ὅτι δὲν μᾶς συμβαίνει πιὰ τίποτε δύσκολο ἢ θλιβερὸ ἢ ἀβάσταχτο. Διότι θά καταλαβαίνουμε (συνειδητοποιοῦμε) ὅτι ὅλα εἶναι ἀνθρώπινα καὶ τὰ νικοῦν οἱ ἀρετὲς ποὺ ἔχομε. Αὐτό δὲν τὰ σκέπτονται οἱ ἄνθρωποι πού ἔχουν ἀνόητη ψυχή. Δέν σκέφτονται ὅτι τὰ πάντα γίνονται σωστὰ καὶ ὅπως πρέπει γιὰ τὸ συμφέρον μας, γιὰ νὰ λάμψουν οἱ ἀρετές μας καὶ νὰ στεφανωθοῦμε ἀπὸ τὸ Θεό»[1] (Μέγας Ἀντώνιος).


Η διόρθωση του βίου συνίσταται στην εσωτερική μεταμόρφωση και όχι στην εξωτερική αλλαγή τρόπων . Πώς ο εχθρός προσπαθεί να μας παραπλανήσει.

Το τελευταίο γράμμα σου μ’ έκανε να χαρώ! Η σκέψη σου έχει λαμπικαριστεί και η καρδιά σου κατευθύνεται προς την αλήθεια και τη σωτηρία!
Έχεις αρχίσει να κάνεις ό,τι χρειάζεται. Ο Θεός βοηθός! Όλες οι αποφάσεις σου για τον μελλοντικό νέο τρόπο ζωής σου είναι καλές. Ωστόσο, για να μη γίνεις μονόπλευρη μέσα στον ενθουσιασμό σου , σπεύδω να σου δώσω μερικές συμβουλές.
Από δω κι εμπρός , όταν κάνεις κάτι, να δίνεις μεγαλύτερη προσοχή στην εσωτερική σου διάθεση και προαίρεση, παρά στην πράξη καθεαυτή. Προς το παρόν ας μην αλλάξουν οι εξωτερικές εκδηλώσεις σου, εκτός μόνο από εκείνες που από την ίδια τους τη φύση τους επενεργούν βλαπτικά στην καρδιά, προξενώντας ματαιοδοξία, δημιουργώντας σύγχυση λογισμών, γεννώντας ανώφελες επιθυμίες κ.λπ. Βέβαια, η μεταμόρφωσή σου πρέπει να φτάνει ως τους εξωτερικούς τρόπους και τις καθημερινές συνήθειές σου, που θ’ αλλάξουν όμως όχι τόσο ως προς τη μορφή όσο ως προς το πνεύμα με το οποίο θα γίνονται.

Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΠΟΛΙΟΎΧΟ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΚΑΙ ΦΥΛΑΚΑ ΑΓ. ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ

Με μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα άρχισε από το πρωί ο τριήμερος εορτασμός του πολιούχου και προστάτου μας Αγίου Θαυματουργού Σπυρίδωνος. Την 11η πρωινή εψάλη η καθιερωμένη παράκληση της εξόδου του ιερού Λειψάνου από την λάρνακα και η όρθια τοποθέτηση του στην νοτία θύρα του Ιερού Βήματος.
Το απόγευμα εψάλη ο Μέγας πολυαρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Νεκταρίου και συγχοροστατούντων των συμπολίτη μας Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακού και του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Αριανζού κ. Βαρθολομαίου.






http://koskinad.blogspot.com/