Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι,

"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. 5, 3).

Είναι απ' τις λίγες φράσεις του Ευαγγελίου που τόσο πολύ παρεξηγήθηκαν και έγιναν αφορμή να εισπράξει η Εκκλησία πολλαπλές κατηγορίες με το εξής πάνω - κάτω περιεχόμενο: η Εκκλησία προτιμά - δήθεν - τους λιγότερο έξυπνους, για να μπορεί να τους χειραγωγεί υποσχόμενη μια μελλοντική βασιλεία και μακαριότητα. Και αυτή η ανυπόστατη κατηγόρια εκτοξεύεται για έναν και μόνο λόγο: δώσαμε στον όρο "πτωχός τω πνεύματι" ένα λάθος περιεχόμενο.

Ποιός είναι άραγε πτωχός τω πνεύματι στην πραγματικότητα και ποιά η διάσταση που δίνει η Εκκλησία στην πνευματική πτωχεία; Σίγουρα πολύ διαφορετική απ' αυτή που νομίζουμε. Πτωχός στο πνεύμα δεν είναι ο ανεγκέφαλος ή ο ελλιπής σε γνώσεις ή ο,τιδήποτε άλλο μειωτικό της νοημοσύνης μπορούμε να φανταστούμε. Πτωχός τω πνεύματι μπορεί να είναι ο πανέξυπνος, που όμως αισθάνεται μηδαμινός μπροστά στη σοφία του Θεού. Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που δεν φοβάται να σταθεί μπρος στα λάθη του και να τα σηκώσει.

Αυτός που αρνήθηκε να ζήσει σαν τους "έξυπνους" και να γίνει "επιτυχημένος" για να εισπράξει το μπράβο των βολεμένων. Αυτός που αρνήθηκε τη δόξα των ανθρώπων. Είναι αυτός που πήρε την απόφαση να ζήσει για μία Αγάπη θυσιάζοντας πολλές άλλες. Πτωχός τω πνεύματι ήταν ο Γλαύκος, ο ομηρικός ήρωας, που δέχτηκε ν' ανταλλάξει τα χρυσά του όπλα με τα χάλκινα του Διομήδη για χάρη της φιλίας τους. Πτωχοί τω πνεύματι είναι πολλοί απ' αυτούς που ο κόσμος θεωρεί ανόητους, γιατί δεν συμβιβάστηκαν με δικά του μέτρα και σταθμά, γιατί απλά του πήγαν κόντρα. Αυτός που έβαλε το Εσύ πάνω από το Εγώ.

Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που είδε στα μάτια των άλλων τον εαυτό του, γιατί είχε κατεβάσει τον εαυτό του πιο κάτω απ' όλους τους άλλους. Είναι αυτός που παλεύει για ένα όνειρο, ακόμα κι αν αυτό είναι ανέφικτο. Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που δάκρυσε, όταν δάκρυσες και γέλασε όταν γέλασες και σώπασε όταν έσφαλες. Αυτός που ήθελε να σου δώσει τα πάντα, αλλ' ένιωθε πως δεν έχει τίποτα δικό του και ζήτησε από το Θεό να σου δώσει τον Παράδεισο.

Αυτός που δέχεται τους κολαφισμούς της κοινωνίας, γιατί της έθιξε την "αξιοπρέπεια" με το να είναι αποτυχημένος κατ' αυτή ή απλά διαφορετικός. Γιατί περίμενε την αγάπη και την κατανόηση και πήρε την απόρριψη και την καταδίκη. Είναι όντως πτωχός τω πνεύματι, γιατί οι συνθήκες τον ταπεινώνουν. Και πνευματική πτωχεία είναι η ταπείνωση όσο έξυπνοι κι αν είμαστε, όσο ευφυείς και κατακτητές του σύμπαντος. Ας σκεφτούμε πως πτωχοί τω πνεύματι είναι όλοι οι άγιοι που παραδόθηκαν άνευ όρων στα χέρια του Θεού και ακολούθησαν τα ίχνη Του.

Ας σκεφτούμε πως πτωχός τω πνεύματι ήταν πρώτος Εκείνος ο Βασιλιάς που δέχτηκε να σταυρωθεί απ' τους υπηκόους Του, ο Δημιουργός που αφέθηκε στα χέρια των δημιουργημάτων Του. Και τότε ίσως προτιμήσουμε αυτή την "πτωχεία" απ' τον εγωισμό, το μίσος, την αμαρτία και τα τόσα άλλα φτωχά "πλούτη" του κόσμου...

imd.gr