Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011

«Πίστευε και μη ερεύνα» και Εκκλησιαστική Πίστη: Ερμηνείες και παρερμηνείες Μέρος 2ο

Επειδή τα στοιχεία που φέραμε στο φως στο πρώτο άρθρο μας για το "Πίστευε και μη Ερεύνα" θορύβησαν ορισμένους αντιχριστιανούς που με παρερμηνείες προσπαθούν να κατηγορήσουν την Εκκλησία ως δήθεν "σκοταδιστική" και τους χάλασαν τη "συνταγή", καταβλήθηκε προσπάθεια από κάποιο αντιχριστιανικό μπλογκ να αλλοιωθούν τα λόγια του πρώτου μας άρθρου, και να δοθούν δήθεν περισσότερα στοιχεία. Υποτίθεται ότι αυτά τα στοιχεία και η αλλοίωση τών λόγων μας επιβεβαίωναν το αντιχριστιανικό δόγμα ότι η Εκκλησία εισήγαγε το "Πίστευε και μη Ερεύνα", και ότι πιστεύει σε αυτό. Κι εμείς λοιπόν με τη σειρά μας, στο δεύτερο αυτό άρθρο θα αποδείξουμε πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι το αντιχριστιανικό δόγμα: "πίστευε και μη ερεύνα", υπήρχε ΗΔΗ στην αρχαία Ελλάδα, και διδασκόταν από επιφανείς αρχαίους Έλληνες Σοφούς!
Εισαγωγή
Με αφορμή ένα άρθρο που αναρτήθηκε πρόσφατα σε κάποιο blog, θεωρήσαμε χρήσιμο να επανέλθουμε για μία ακόμη φορά σε αυτό το ζήτημα φιλολογικής ταλαιπωρίας, το οποίο όπως θα δούμε δεν είναι παρά ένα ανούσιο παιχνίδι με τις λέξεις, ένα ιδεολογικό πυροτέχνημα για επιφανειακές συζητήσεις.

"Πίστευε και μη ερεύνα". Είναι Χριστιανικό δόγμα; Μέρος 1ο

Συχνά ακούμε τη φράση: "Πίστευε και μη ερεύνα". Όμως συνήθως δεν γνωρίζουμε ποιος την πρωτοείπε, και αν πράγματι είναι αυτό ένα Χριστιανικό δόγμα!
Η παραδοξότητα της φράσης
Η φράση αυτή, πράγματι είναι ένα μυστήριο. Και ο λόγος είναι ο εξής: Αυτοί που τη λένε, αν είναι Χριστιανοί, είναι άνθρωποι είτε αγράμματοι, είτε άσχετοι με τη Χριστιανική πίστη. Αν πάλι τη λέει μη Χριστιανός, (άπιστος ή Προτεστάντης), την αποδίδει στους Χριστιανούς ως μομφή σκοταδισμού. Θέλει να λέει δηλαδή, ότι οι Χριστιανοί πιστεύουν τυφλά σε όσα τους λένε, χωρίς έρευνα, και ότι αυτός είναι ο τρόπος τους. Όμως κανένας από αυτούς δεν ξέρει να μας πει, από πού προκύπτει αυτή η φράση, και αν πράγματι ποτέ οι Χριστιανοί πίστευαν σε κάτι τέτοιο!
Από την άλλη μεριά, όταν ακούμε αυτή τη φράση από Χριστιανούς που γνωρίζουν την πίστη τους, τη λένε μόνο για να μεμφθούν άλλους, ή για να αρνηθούν ότι αυτό είναι ένα Χριστιανικό δόγμα.
Είναι λοιπόν μια φράση τύπου: "ράδιο αρβύλα" που λένε και οι φαντάροι. Τη λένε πολλοί, όμως όλοι τους έχουν μεσάνυχτα για την προέλευσή της, και για την αξιοπιστία της!

Τι είναι η ψυχή

Σε αυτή την μελέτη θα δούμε  τι είναι ψυχή. Το θέμα αυτό πιστεύουμε ότι είναι σπουδαιότατο και απαραίτητο για την γνώση της εσωτερικής καθάρσεως και θεραπείας της ψυχής, αλλά και για την επίτευξη αυτής της ιεράς εργασίας. Πρόκειται περί αναδημοσίευσης τμήματος από το βιβλίο "Ορθόδοξη Ψυχοθεραπεία" του Σεβ. Ι. Βλάχου. Κεφάλαιο Γ'
Η λέξη ψυχή «είναι από τις πιο δύσκολες και στη Βίβλο και στη χριστιανική γραμματεία»[1]. Η ψυχή είναι πολυσήμαντη μέσα στην Αγία Γραφή και την πατερική γραμματεία. Φανερώνει πολλά πράγματα. Όπως σημειώνει ο καθηγητής Χρηστός Γιανναράς, «οι Εβδομήκοντα μεταφραστές της Π.Δ. μετέφεραν στα ελληνικά με την λέξη ψυχή το εβραϊκό nephesch που είναι ένας πολυσήμαντος όρος. Ψυχή ονομάζεται κάθε τι έμβιο, κάθε ζώο, συνηθέστατα όμως μέσα στην Γραφή πρόκειται για τον άνθρωπο. Δηλώνει τον τρόπο με τον οποίο η ζωή εκδηλώνεται στον άνθρωπο. Δεν αναφέρεται σε ένα μόνο τμήμα της ανθρώπινης ύπαρξης – το πνευματικό, σε αντίθεση προς το υλικό – αλλά σημαίνει τον ολόκληρο άνθρωπο, ως ενιαία ζωντανή υπόσταση. Η ψυχή δεν κατοικεί απλώς στο σώμα, αλλά εκφράζεται με το σώμα, που κι αυτό, όπως και η σάρκα ή η καρδία αντιστοιχεί στο εγώ μας, στον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιούμε την ζωή. Ψυχή είναι ένας άνθρωπος, είναι κάποιος...»[2]. Η ψυχή δεν είναι η αιτία της ζωής, αλλά είναι κυρίως ο φορέας της ζωής[3].
Ψυχή είναι η ζωή που υπάρχει σε κάθε κτίσμα, όπως στα φυτά και τα ζώα, ψυχή είναι και η ζωή που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο, είναι και ο κάθε άνθρωπος που έχει ζωή, ψυχή είναι και η ζωή που εκφράζεται μέσα από το πνευματικό στοιχείο της υπάρξεώς μας, είναι αυτό το πνευματικό στοιχείο της υπάρξεώς μας. Επειδή είναι πολυσήμαντος ο όρος ψυχή, γι’ αυτό και σε πολλά σημεία δεν είναι ξεκαθαρισμένα τα πράγματα.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΑΠΗ:Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού

Οσίου Μαξίμου του Ομολογητού(απο enoriaka.gr)
Η ΑΓΑΠΗ 
Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φωτίζει την ψυχή με τη γνώση του Θεού.
Αγάπη είναι μια αγαθή διάθεση της ψυχής, που κάνει τον άνθρωπο να μην προτιμάει τίποτ' άλλο περισσότερο από το να γνωρίσει το Θεό. Είναι αδύνατον όμως ν' αποκτήσει σταθερά μέσα του αυτή την αγάπη, όποιος έχει εμπαθή προσκόλληση σε κάτι από τα γήινα.

Οι "μονοθεϊστικές" θρησκείες: Έχουμε τον ίδιο Θεό με τους μη Χριστιανούς;

«Οι Εβραίοι και οι Ισλαμικοί λαοί, και οι Χριστιανοί… αυτές οι τρεις εκφράσεις του ίδιου μονοθεϊσμού, μιλούν με τις αυθεντικότερες και αρχαιότερες, κι ακόμα με τις τολμηρότερες και πειστικότερες φωνές. Γιατί να μην είναι δυνατό, το όνομα του ίδιου Θεού, αντί να προκαλεί αδιάλλακτη εναντιότητα, να οδηγεί μάλλον σε αμοιβαίο σεβασμό, κατανόηση και ειρηνική συνύπαρξη: Δεν θα έπρεπε η αναφορά στον ίδιο Θεό, στον ίδιο Πατέρα, χωρίς προκαταλήψεις στη θεολογική συζήτηση, να μας οδηγήσει μάλλον να ανακαλύψουμε μια μέρα αυτό που είναι τόσο προφανές, αλλά και τόσο δύσκολο – ότι είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Πατέρα κι ότι γι’ αυτό είμαστε όλοι αδέλφια;» -Πάπας Παύλος ο 6ος, La Croix, 11 Αυγ. 1970
Την Πέμπτη 2 Απριλίου 1970, μια μεγάλη θρησκευτική εκδήλωση έλαβε χώρα στη Γενεύη. Μέσα στο πλαίσιο εργασιών της δεύτερης Συνδιάσκεψης του «Συνδέσμου Ενωμένων Θρησκειών», οι αντιπρόσωποι δέκα μεγάλων θρησκειών είχαν προσκληθεί να συγκεντρωθούν στον καθεδρικό ναό του αγίου Πέτρου. Αυτή η «κοινή προσευχή» βασιζόταν στο ακόλουθο κίνητρο: «Οι πιστοί όλων αυτών των θρησκειών είχαν προσκληθεί να συνυπάρξουν στη λατρεία του ίδιου Θεού!» Ας δούμε αν αυτός ο ισχυρισμός είναι έγκυρος στο φως της Αγίας Γραφής.

Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι,

"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστί η βασιλεία των ουρανών" (Ματθ. 5, 3).

Είναι απ' τις λίγες φράσεις του Ευαγγελίου που τόσο πολύ παρεξηγήθηκαν και έγιναν αφορμή να εισπράξει η Εκκλησία πολλαπλές κατηγορίες με το εξής πάνω - κάτω περιεχόμενο: η Εκκλησία προτιμά - δήθεν - τους λιγότερο έξυπνους, για να μπορεί να τους χειραγωγεί υποσχόμενη μια μελλοντική βασιλεία και μακαριότητα. Και αυτή η ανυπόστατη κατηγόρια εκτοξεύεται για έναν και μόνο λόγο: δώσαμε στον όρο "πτωχός τω πνεύματι" ένα λάθος περιεχόμενο.

Ποιός είναι άραγε πτωχός τω πνεύματι στην πραγματικότητα και ποιά η διάσταση που δίνει η Εκκλησία στην πνευματική πτωχεία; Σίγουρα πολύ διαφορετική απ' αυτή που νομίζουμε. Πτωχός στο πνεύμα δεν είναι ο ανεγκέφαλος ή ο ελλιπής σε γνώσεις ή ο,τιδήποτε άλλο μειωτικό της νοημοσύνης μπορούμε να φανταστούμε. Πτωχός τω πνεύματι μπορεί να είναι ο πανέξυπνος, που όμως αισθάνεται μηδαμινός μπροστά στη σοφία του Θεού. Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που δεν φοβάται να σταθεί μπρος στα λάθη του και να τα σηκώσει.

Αυτός που αρνήθηκε να ζήσει σαν τους "έξυπνους" και να γίνει "επιτυχημένος" για να εισπράξει το μπράβο των βολεμένων. Αυτός που αρνήθηκε τη δόξα των ανθρώπων. Είναι αυτός που πήρε την απόφαση να ζήσει για μία Αγάπη θυσιάζοντας πολλές άλλες. Πτωχός τω πνεύματι ήταν ο Γλαύκος, ο ομηρικός ήρωας, που δέχτηκε ν' ανταλλάξει τα χρυσά του όπλα με τα χάλκινα του Διομήδη για χάρη της φιλίας τους. Πτωχοί τω πνεύματι είναι πολλοί απ' αυτούς που ο κόσμος θεωρεί ανόητους, γιατί δεν συμβιβάστηκαν με δικά του μέτρα και σταθμά, γιατί απλά του πήγαν κόντρα. Αυτός που έβαλε το Εσύ πάνω από το Εγώ.

Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που είδε στα μάτια των άλλων τον εαυτό του, γιατί είχε κατεβάσει τον εαυτό του πιο κάτω απ' όλους τους άλλους. Είναι αυτός που παλεύει για ένα όνειρο, ακόμα κι αν αυτό είναι ανέφικτο. Πτωχός τω πνεύματι είναι αυτός που δάκρυσε, όταν δάκρυσες και γέλασε όταν γέλασες και σώπασε όταν έσφαλες. Αυτός που ήθελε να σου δώσει τα πάντα, αλλ' ένιωθε πως δεν έχει τίποτα δικό του και ζήτησε από το Θεό να σου δώσει τον Παράδεισο.

Αυτός που δέχεται τους κολαφισμούς της κοινωνίας, γιατί της έθιξε την "αξιοπρέπεια" με το να είναι αποτυχημένος κατ' αυτή ή απλά διαφορετικός. Γιατί περίμενε την αγάπη και την κατανόηση και πήρε την απόρριψη και την καταδίκη. Είναι όντως πτωχός τω πνεύματι, γιατί οι συνθήκες τον ταπεινώνουν. Και πνευματική πτωχεία είναι η ταπείνωση όσο έξυπνοι κι αν είμαστε, όσο ευφυείς και κατακτητές του σύμπαντος. Ας σκεφτούμε πως πτωχοί τω πνεύματι είναι όλοι οι άγιοι που παραδόθηκαν άνευ όρων στα χέρια του Θεού και ακολούθησαν τα ίχνη Του.

Ας σκεφτούμε πως πτωχός τω πνεύματι ήταν πρώτος Εκείνος ο Βασιλιάς που δέχτηκε να σταυρωθεί απ' τους υπηκόους Του, ο Δημιουργός που αφέθηκε στα χέρια των δημιουργημάτων Του. Και τότε ίσως προτιμήσουμε αυτή την "πτωχεία" απ' τον εγωισμό, το μίσος, την αμαρτία και τα τόσα άλλα φτωχά "πλούτη" του κόσμου...

imd.gr

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Μπορεῖ ἕνας ὀρθόδοξος νά κάμει πολιτικό γάμο;





Ἀρχιμ. Νίκων Κουτσίδης.

Ἄς ἰδοῦμε, πῶς ἀπάντησε στό ἐρώτημα, ἕνας μεγάλος πολιτικός τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος, ὁ Ἐλευθέριος Βενιζέλος, τό 1930:

Γιατί να πάμε στην εκκλησία;

Η λέξη «εκκλησία» δε σημαίνει «σπίτι του Θεού», αλλά «συγκέντρωση ανθρώπων». Εκκλησία είναι το σύνολο των χριστιανών όλου του κόσμου, μόνο που σ᾽ αυτό πρέπει να προσθέσουμε τους αγγέλους, τους αγίους, τις ψυχές των νεκρών (που είναι ζωντανές στον κόσμο που έχει ετοιμάσει ο Θεός γι᾽ αυτές) και τον Ίδιο τον Τριαδικό Θεό, δηλαδή τον Πατέρα, τον Υιό και το Άγιο Πνεύμα.
Το κτήριο, όπου τελείται η θεία λειτουργία και οι άλλες χριστιανικές τελετές, ονομάζεται ναός. Επειδή όμως η εκκλησία (οι χριστιανοί) συγκεντρώνεται στο ναό, γι᾽ αυτό έχει καθιερωθεί, στην καθημερινή μας ομιλία, να λέμε «εκκλησία» και να εννοούμε το ναό.

Μάθε λοιπόν, ότι το να στέκεσαι όρθιος και να μην πέφτεις 
στα πάθη, δεν οφείλεται στη δική σου αρετή, αλλά στη χάρη 
του Θεού, που σε βαστάζει στα χέρια του, για να μη φοβηθείς. 
Αυτά να σκέφτεσαι τον καιρό της πνευματικής χαράς σου, και
όταν αρχίζεις να υψηλοφρονείς, είπε ο άγιος αυτός πατέρας 
μας, κλάψε και δάκρυσε και να θυμάσαι συνεχώς τα πρότερα 
παραπτώματα σου, στα όποια έπεσες με την παραχώρηση του
Θεού. Κάνε έτσι, για να αποκτήσεις ταπείνωση και να γλιτώσεις 
από την πτώση. Όμως και πάνω στις πτώσεις σου, μην απελπισθείς, 
αλλά με ταπεινούς λογισμούς εξιλέωσε το Θεό και άφησε τον να
συγχωρήσει τα αμαρτήματα σου.
Όσιος Ισαάκ ο Σύρος
www.saint.g

Δευτέρα 17 Ιανουαρίου 2011

Για την Θεία Κοινωνία

Στον Ιερό ναό του Τιμίου Σταυρού της Λαύρας του αγίου Αλεξάνδρου Νέφσκι, στην Πετρούπολη της Ρωσίας, συνέβη κάποτε το ακόλουθο συγκλονιστικό περιστατικό:
Στη διάρκεια μιας θείας λειτουργίας, ο λειτουργός αρχιερέας Στέφανος, αφού διάβασε την ευχή«Πιστεύω, Κύριε, και ομολογώ...» σήκωσε το κάλυμμα του αγίου ποτηριού κι έμεινε σαν αποσβολωμένος.

Μια πρώην άθεος βρίσκει το Θεό

Πρόκειται για την συγγραφέα και στρατευμένη άθεο Ευγενία Γκίνζμπουργκ. Η Ευγενία, πιστό και μαχητικό μέλος του Κόμματος, συνελήφθει ωστόσο το 1937, κατα τις σταλινικές εκκαθαρίσεις. Ήταν τότε 37 ετών. Έμεινε 2 χρόνια έγκλειστη στις φυλακές του Ιεροσλάβ και κατόπιν πέρασε άλλα δεκαπέντε χρόνια εξόριστη στη Σιβηρία. Μεγαλωμένη στο μαρξιστικό κλίμα, ποτισμένη απο μικρή με τον μαρξισμό - λενινισμό, πίστευε οτι η φιλοσοφία αυτή είναι η μόνη ικανή να λύσει τα προβλήματα της ζωής. Αλλά τα θλιβερά γεγονότα και η τραγικότητα της ζωής την έφεραν αντιμέτωπη με πλήθος υπαρξιακών προβλημάτων και ιδιαίτερα με το πρόβλημα του θανάτου. Ο μαρξισμός δεν έδινε καμία απάντηση σ΄αυτό το γεγονός, το μόνο βέβαιο μέσα στην αβεβαιότητα της ζωής.

Η ψαλτική να είναι απλή


Η βυζαντινή μουσική δεν επιδέχεται στολίδια και επίδειξη. 
Όταν κάποιος ψέλνει ανεπιτήδευτα, χωρίς επιδείξεις, έχει 
μια φυσική ομορφιά και μοιάζει σαν μια γυναίκα που 
ο Θεός της έχει δώσει φυσική ομορφιά. Όταν, όμως, 
προσπαθεί να προκαλέσει ακουστική εντύπωση με διάφορα 
τεχνάσματα, περίτεχνα ισοκρατήματα, τότε μοιάζει σαν μια 
γυναίκα άσχημη, η οποία με κραγιόν, δαχτυλίδια, σκουλαρίκια 
και ένα σωρό άλλα, προσπαθεί να δείξει ότι είναι όμορφη. Όμως, 
μ’ αυτόν τον τρόπο, το μόνο που πετυχαίνει είναι να κάνει τον άλλο να αηδιάζει
Γέροντας Παΐσιος
                www.saint.gr

Πέμπτη 13 Ιανουαρίου 2011

Πώς να κόψετε το τσιγάρο

     Για να κόψεις το τσιγάρο πρέπει πρώτα από όλα να βρεις για ποιο λόγο να το κόψεις. Ένας είναι ο αντικειμενικός λόγος που πρέπει να το κόψεις. Ούτε επειδή ξοδεύεις πολλά χρήματα καπνίζοντας, ούτε επειδή είναι επιβλαβές για την υγεία σου, αλλά επειδή είναι επιβλαβές και το προκαλείς εσύ αυτό το κακό στον εαυτό σου. Υπάρχει η πιθανότητα να πάθεις καρκίνο. Και να πάθεις καρκίνο που έχεις προκαλέσει εσύ. Γιατί καρκίνο μπορεί να πάθεις και από τις κεραίες κινητής τηλεφωνίας, χωρίς εσύ να κάνεις χρήση κινητού. Σημασία έχει ότι μπορεί εσύ ο ίδιος να προκαλέσεις το βιολογικό σου θάνατο. Δεν είναι σίγουρο ότι θα πάθεις καρκίνο, αλλά και μόνο αυτή η πιθανότητα που υπάρχει, σημαίνει ότι παίζεις κορώνα-γράμματα τη ζωή σου.

Ὁ λόγος καὶ ἡ πολιτεία τῶν Πατέρων (Φιλοκαλικὰ θέματα)

Ὁ Λόγος καὶ ἡ Πολιτεία τῶν Πατέρων (Φιλοκαλικὰ θέματα)
τοῦ Ἀρχιμ. Τιμοθέου (Τζιαβάρα)
ἀποσπάσματα

ἀπὸ τὸ ὁμώνυμο βιβλίον (σελ. 246), ἐκδόσεως Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Θεοδοσίου Ναυπλίου (2004),
211 00 Ναύπλιον, τηλ. 27520-44240.
ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ Η ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ
μόνη ἐλπίδα μας, λοιπόν, εἶναι οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας καὶ οἱ Γέροντες τῆς ἐρήμου, κυρίως οἱ δεύτεροι, διότι αὐτοὶ βιώνουν μὲ ἀκρίβεια τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ καὶ ἔχουν πολλὴ παρρησία κατὰ τὴν προσευχή τους στὸν Κύριο. Αὐτοὶ χύνουν τὸ αἷμα τῆς ψυχῆς τους γιὰ ὅλο τὸν κόσμο. Νὰ γιατὶ ὁ σημερινὸς κόσμος ἐξακολουθεῖ νὰ ζεῖ. Γιατὶ προσεύχονται γιὰ μᾶς οἱ Πατέρες, οἱ Γέροντες στὴν ἔρημο, κι ἂς λένε οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου μὲ τὸ σκοτισμένο νοῦ τους ὅτι οἱ μοναχοὶ δὲν προσφέρουν τίποτε στὸν κόσμο. Προσφέρουν τὴ «σύσταση τοῦ κόσμου», τὴ ζωὴ τοῦ κόσμου.

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011

Ένα μυστήριο που μας κυνηγάει από παιδιά...

Γιατί γιαγιάδες & παπάδες κυνηγάνε τα παιδάκια για να πάνε εκκλησία, να προσεύχονται, να μεταλαβαίνουν, να εξομολογούνται και να νηστεύουν (έστω όσο τούς επιτρέπει η ηλικία τους); Το παρακάτω κείμενο προσπαθεί να δώσει μια απάντηση σ' αυτή τη μόνιμη απορία.


Συνεργείο Διάσωσης και Επισκευών


Τα μέσα που παρέχει στον άνθρωπο η Εκκλησία για τη σωτηρία –δηλαδή για την ένωσή του με το Θεό και τους συνανθρώπους του– είναι πολλά. Είναι βοηθητικά μέσα. Δε σώζουν τον άνθρωπο «μαγικά», αλλά προσελκύουν τη θεία χάρη, η οποία ενισχύει την αγάπη του και με αυτή την αγάπη ο άνθρωπος σώζεται. Μπορεί, επαναλαμβάνω, να μείνουν χωρίς αποτέλεσμα. Όμως χωρίς αυτά είναι πολύ οδυνηρό και συνεπώς δύσκολο για τον άνθρωπο να ξεφύγει από το Εγώ του (μήπως εγώ νομίζω ότι έχω ήδη ξεφύγει; πώς μπορώ να το ξέρω; το να κάνω διάγνωση στον εαυτό μου είναι δικαίωμά μου, όμως δεν είναι ασφαλές, ακόμη κι αν έχω ιατρικές γνώσεις). Αναφέρω τα παρακάτω:

Ἐσύ, μπαμπά, γιατί δέν κοινώνησες;

Από εδώ

            Εἶναι γεγονός πώς στήν Ἐκκλησία μας, τά τελευταῖα χρόνια, μᾶς ἔλειψε ἡ ἐπαρκῶς καί, προπαντός, ἡ σωστή (σύμφωνα μέ τό πνεῦμα τῶν ἁγίων πατέρων) κατήχηση.
Μέσα σέ μιά τέτοια κατάσταση, ἀκόμη καί τό κατ᾿ οὐσίαν μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας ἔχασε, περνώντας τά χρόνια, τόν δυναμισμό τῆς κοινῆς προσφορᾶς καί ἔγινε... θέαμα και ἀκρόαμα ἀκατανόητο.

Κάθε πότε νὰ κοινωνοῦμε;

Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος

Ὑπάρχει κι ἕνα ἄλλο θέμα: Πολλοὶ κοινωνοῦν μία φορὰ τὸ χρόνο, ἄλλοι δυὸ φορές, ἄλλοι περισσότερες. Ποιοὺς ἀπ᾿ αὐτοὺς θὰ ἐπιδοκιμάσουμε; Ὅσους μιὰ φορά, ὅσους πολλὲς ἢ ὅσους λίγες φορὲς μεταλαβαίνουν; Οὔτε τοὺς μία οὔτε τὶς πολλὲς οὔτε τοὺς λίγες, μὰ ἐκείνους ποὺ πλησιάζουν στὸ ἅγιο Ποτήριο μὲ καρδιὰ ἁγνή, μὲ βίο ἀνεπίληπτο.

Δύσκολη αρετή η συγχώρηση

Η  ΖΩΗ, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἕνα ταξίδι. Καὶ ὁ δρόμος ὁ σωστός, ποὺ πρέπει ὅλοι ν᾽ ἀ­κολουθήσουμε γιὰ νὰ φθάσουμε στὸ τέρμα, στὸν οὐ­ρανό, εἶνε ἕνας· ὁ δρόμος ποὺ χάρα­ξε ὁ Χριστὸς μὲ τὸ αἷ­μα του· τὸν βάδισε ὁ ἴδι­ος καὶ ἑκατομμύρια μαρτύρων καὶ ὁμολογη­τῶν τῆς πίστεώς μας. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς εἶπε· «Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή» (Ἰωάν. 14,6).

Τί εννοούμε όταν λέμε "μνημόνευση ονομάτων στην Θ. Λατρεία" και ποιοι μνημονεύονται;


Πριν από όλα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι σημαίνει μνημόνευση ονομάτων στην θεία Λατρεία.
Τα ονόματα, λοιπόν, ζώντων και τεθνεώτων, μνημονεύονται στην προσκομιδή, κατά την ακολουθία της προθέσεως που γίνεται στον όρθρο. Εκεί γίνεται η εξαγωγή των μερίδων από το πρόσφορο
Πρώτα λοιπόν ο Ιερέας εξάγει τον Αμνό. Ακολούθως εξάγει την μερίδα της Παναγίας. Στην συνέχεια εξάγει τις μερίδες των Αγγέλων και των Αγίων. Τέλος εξάγει ο Λειτουργός και μερίδες μόνο χριστιανών ορθοδόξων (δηλ.βαπτισμένων) ζώντων και τεθνεώτων. Έτσι στο Άγιο Δισκάριο με αυτόν τον τρόπο υπάρχει πλέον όλη η Εκκλησία: Επίγειος και Ουράνιος και εν μέσω πάντων ο Κύριος. Αυτή είναι η μέλλουσα Βασιλεία.

Διακονία αρρώστων

Χθες βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν
πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον
φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή