Ιστορία ζωης...

   

1. Αγόρι ηλικίας έξι ετών. Το κεφάλι του ήταν πολύ μεγάλο όταν γεννήθηκε. Θεωρήθηκε ότι είχε εγκεφαλικό πυρετό. Τρία αδέλφια του απέθαναν πριν. Συγγενείς και γείτονες θεωρούν το παιδί ανώμαλο, κάτι στο οποίο η μητέρα δεν συμφωνεί. Στο σχολείο ο δάσκαλος τον θεωρεί νοητικά καθυστερημένο. Η μητέρα θυμωμένη παίρνει το παιδί από το σχολείο και αποφασίζει να γίνει η ίδια δασκάλα του.

2. Αγόρι στο Γυμνάσιο. Παίρνει βεβαίωση από τον γιατρό σύμφωνα με την οποία, λόγω νευρικής κατάπτωσης, πρέπει να διακόψει το σχολείο για έξι μήνες. Καθόλου καλός μαθητής. Δεν έχει φίλους, ενώ έχει προβλήματα με τους δασκάλους του. Μίλησε πολύ αργά. Ο πατέρας του ντρέπεται για το καθόλου αθλητικό παράστημα του γιου του. Κακή προσαρμογή στο σχολείο. Έχει παράξενους τρόπους, κατασκευάζει δική του θρησκεία, ψάλλει στον εαυτό του ύμνους. Οι γονείς του τον θεωρούν «διαφορετικό». 

 

3. Κορίτσι που πλησιάζει τα 28. Εξετάζεται προφορικά στις Πανελλαδικές. Τελείωσε Εσπερινό Λύκειο. Κλειστή και αγέλαστη, έλεγε πως περισσότερο για την εμπειρία δίνει Ιστορία. Κάποιοι επιτηρητές αγανάκτησαν την προηγούμενη φορά που, ενώ δεν είχε γράψει τίποτα, άργησε τόσο στην Επιτροπή. Αυτό το πρωινό φεύγει κλαίγοντας από την τάξη. Τα βάζει με τον εαυτό της για την ανικανότητά της, έχει σπασμούς και οι υπεύθυνοι φωνάζουν την γιατρό να της κάνει ένεση. Πάσχει από ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Στην συνέχεια της πρώτης ιστορίας, ο μικρός Θωμάς Έντισον, όταν μεγάλωσε, εφηύρε μεταξύ άλλων το μικρόφωνο, τον ηλεκτρικό λαμπτήρα και τον φωνόγραφο. Της δεύτερης ιστορίας ο έφηβος Άλμπερτ μεγαλώνοντας ανέπτυξε την θεωρία της σχετικότητας και θεωρείται από τα μεγαλύτερα μυαλά του περασμένου αιώνα. Η τρίτη ιστορία παραμένει ανοικτή. Η πρωταγωνίστριά της, η Ζωή, έφυγε σήμερα κλαίγοντας από το εξεταστικό κέντρο.

 

Για το σύστημα, ανήκει στους «Φυσικώς Αδυνάτους». Παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες, κινητικά ή ψυχολογικά προβλήματα, όλα υπό την ίδια ταμπέλα. Η Ζωή ως δυσλεκτική πάντα ξεχώριζε στο σχολείο. Κι οι Ντα Βίντσι, Πικάσσο, Ντίσνεϊ, Λένον, Χένρυ Φορντ, Αγκάθα Κρίστι, Τομ Κρουζ, Ορλάντο Μπλουμ, Κίρα Νάιτλι, Μάτζικ Τζόνσον είχαν κάποιας μορφής μαθησιακή δυσκολία μα βρήκαν τον δρόμο τους. Εκείνη ακόμα τον ψάχνει...

 

Ελάχιστοι από αυτά τα παιδιά αγαπούν το σχολείο, αφού ως «Φ.Α.» έχουν περισσότερες δυσκολίες να παλέψουν. Κι εμείς, απέναντι, στην έδρα, στην Ελλάδα του 2011 βιαζόμαστε να ξεμπερδέψουμε μαζί τους, κρίνουμε μεταξύ μας πως πολλοί είναι απλώς βισματούχοι, πως το σύστημα τους αντιμετωπίζει ευνοϊκά. Αναρωτηθήκαμε ποτέ πώς είναι, ενώ έχουν δυνατότητες και χαρίσματα πολλά, να θεωρούνται για δώδεκα χρόνια πιο αποτυχημένοι; Να διαβάζουν ίσως και περισσότερο από άλλους αλλά να μην αποδίδουν; Να έχουν πάνω απ’ το κεφάλι σας καθηγητές και γονείς να τους πιέζουν για την ορθογραφία, για την αποστήθιση, για την ανάγνωση χωρίς κόμπιασμα; 

Οι μαθησιακές δυσκολίες στοιχειώνουν τα μαθητικά χρόνια. Μετά περνούν σε δεύτερο πλάνο, αφού δεν σημαίνουν νοητική υστέρηση. Η κοπέλα σήμερα μονολογούσε με σπασμούς πως τα άλλα παιδιά είναι πιο ικανά, πως η ίδια είναι άχρηστη. Αυτό το βάρος θέλει δουλειά για να αποσεισθεί, ο δρόμος προς την αυτοπεποίθηση σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι πιο δύσβατος. Αλλά η αλήθεια απέχει. Ούτε ανίκανη είναι, ούτε καταδικασμένη, ακόμα και με δεδομένη την αρθρίτιδα. Δόξα τω Θεώ πολλοί άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας ορθοπόδησαν, έμαθαν να ζουν με την αρρώστια τους και να χαίρονται τις στιγμές τους. Δύσκολο μα εφικτό, συν Θεώ. 

 

Ίσως όντως δεν έπρεπε να υποβάλει τον εαυτό της σε αυτήν τη διαδικασία. Γιατί να υποστεί τόση πίεση, γιατί το σώμα της να γεμίσει τεράστια εξανθήματα; Τα ματώνει όταν την ξύνουν. Οι πληγές είναι ανοιχτές, ασθενεί το σώμα και η ψυχή. Άγνωστο πώς θα τελειώσει η ιστορία της. Ευχόμαστε μόνο. Εντωμεταξύ, χάρη σ’ εκείνη, θυμηθήκαμε όλους εκείνους τους γονείς που πιέζουν τα παιδιά τους μακριά από τις πραγματικές κλίσεις τους, τα παιδιά που νομίζουν πως όλα τελειώνουν με τις Πανελλήνιες μα και, κυρίως, τα τόσα πολλά που θεωρούμε δεδομένα όταν γκρινιάζουμε για τα μηδαμινά μας. Μακαρίζουμε όσους πόρρω απέχουν…

Μια επιτηρήτρια Πανελλαδικών εξετάσεων...

http://wwwtaxiarhes.blogspot.com/2011/06/blog-post.html