Η Πατερική Θεολογία δεν είναι μόνο για τους θεολόγους, ούτε μόνο για όσους είναι μοναχοί ή λειτουργοί του Υψίστου. Είναι για τον κάθε πιστό.
Και αυτό, διότι η Πατερική Θεολογία δεν είναι φιλοσοφία και αφηρημένες
έννοιες που διατυπώνονται με ρητορικά σχήματα, αλλά έχει να κάνει με την
όλη ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου. Περιέχει την θεραπευτική αγωγή κατά
της πνευματικής ασθένειας που ονομάζεται «αμαρτία» και «φθορά». Οι
εκφραστές της είναι οι άγιοι και οι άγιες, οι οποίοι με άσκηση και αγώνα
πορεύονται με την χάρη του Θεού από την κάθαρση στον φωτισμό και στην
θέωση , οι οποίοι αποτελούν τους ασφαλείς οδοδείκτες της οδού που είναι ο
Χριστός. Οι άγιοι Πατέρες (αλλά και οι άγιες Μητέρες), δεν είναι
αλάθητοι αναφορικά με την γνώση του κτιστού- καθώς άνθρωποι παραμένουν,
αλλά επειδή είναι θεόπτες, είναι σε θέση να μας χειραγωγήσουν στην
πνευματική ζωή και στην θεογνωσία. Ας προσέξουμε τα παρακάτω αποσπάσματα
από την ακολουθία του Μέγα Παρακλητικού Κανόνα, τον οποίο συνέθεσε ο άγιος Ανδρέας Κρήτης,
διότι πιστεύω ότι ο θεόπνευστος αυτός λόγος υπό μορφή τροπαρίων, έχει
να μας δώσει πολλά πνευματικά μηνύματα που θα μας γεμίσουν με αισιοδοξία
και κουράγιο στην δύσβατη αλλά και «υπερέχουσα» οδό, κατά τον απ Παύλο,
την οδό του Χριστού.
«Ημάρτηκα, υπέρ πάντας ανθρώπους, μόνος ημάρτηκά σοι·
αλλ’ οίκτειρον ως Θεός, Σωτήρ το ποίημά σου.
Ζάλη με, των κακών περιέχει, εύσπλαχνε Κύριε·
αλλ’ ως τω Πέτρω καμοί, την χείρα έκτεινον.
Τα δάκρυα, τα της Πόρνης Οικτίρμων, καγώ προβάλλομαι·
Ιλάσθητί μοι Σωτήρ, τη ευσπλαχνία σου.
Ημαύρωσα, της ψυχής το ωραίον, ταις των παθών ηδοναίς,
και όλως όλον τον νουν, χουν απετέλεσα.
Διέρρηξα, νυν την στολήν μου την πρώτην,
ην εξυφάνατό μοι, ο Πλαστουργός εξ αρχής,
και ένθεν κείμαι γυμνός.
Ενδέδυμαι, διερρηγμένον χιτώνα, ον εξυφάνατό μοι,
ο όφις τη συμβουλή, και καταισχύνομαι.
Προσέβλεψα του φυτού το ωραίον, και ηπατήθην τον νουν,
και ένθεν κείμαι γυμνός και καταισχύνομαι.
Ετέκταινον, επί τον νώτον μου πάντες,
οι αρχηγοί των κακών,
μακρύνοντες κατ’ εμού, την ανομίαν αυτών.
Απώλεσα, το πρωτόκτιστον κάλλος, και την ευπρέπειάν μου,
και άρτι κείμαι γυμνός, και καταισχύνομαι».
«Το σώμα κατερρυπώθην, το πνεύμα κατεσπιλώθην, όλος ηλκώθην·
αλλά ως ιατρός Χριστέ αμφότερα, δια μετανοίας θεράπευσον,
απόλαυσον, κάθαρον, πλύνον, δείξον χιόνος, Σωτήρ μου καθαρώτερον.
Το Σώμα σου και το Αίμα, σταυρούμενος υπέρ πάντων, έθηκας Λόγε·
το μεν Σώμα, ίνα αναπλάσης με, το δε Αίμα, ίνα αποπλύνεις με·
το πνεύμα παρέδωκας, ίνα με προσάξεις, Χριστέ τω σω Γεννήτορι».
(Αποσπάσματα από τον Μέγα Παρακλητικό κανόνα του αγίου Ανδρέα Κρήτης).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου