Αυτή είναι η μέγιστη αρετή, το να τ’ αποδίδουμε όλα στο Θεό, το να μη
θεωρούμε τίποτε δικό μας, το να μη κάνουμε τίποτε για ν’ αποσπάσουμε τη
δόξα απ’ τους ανθρώπους, αλλά για ν’ αρέσουμε στο Θεό.
Γιατί Αυτός είναι εκείνος που ζητά τις ευθύνες. Τώρα όμως η τάξη
ανατράπηκε. Κι Εκείνον που κάθεται στο δικαστικό βήμα και θα μας ζητήσει
τις ευθύνες δεν τον φοβόμαστε και πάρα πολύ, ενώ εκείνους που στέκονται
κοντά μας και μας κρίνουν, μας γεμίζουν με ρίγη φόβου!
Από πού λοιπόν ήρθε αυτή η αρρώστια; Από πού όρμησε μέσα στις ψυχές μας;
Απ’ το ότι δεν σκεπτόμαστε διαρκώς τα ουράνια, αλλά προσηλωνόμαστε στα
παρόντα. Για το λόγο αυτό και πέφτουμε εύκολα στις κενές πράξεις. Κι αν
κάνουμε κάποιο καλό έργο, το κάνουμε προς επίδειξη, ώστε κι απ’ αυτό να
μας προκαλείται ζημιά!
Πολλές φορές λοιπόν κάποιος είδε κάποια γυναίκα με ακόλαστα μάτια και
διέφυγε την προσοχή κι εκείνης που είδε κι εκείνων που βάδιζαν μαζί της,
αλλά δεν διέφυγε το Ακοίμητο Μάτι. Γιατί Εκείνος και προτού διαπραχθεί η
αμαρτία, είδε την ακόλαστη ψυχή και την εσωτερική μανία καθώς και τους
λογισμούς να περιστρέφονται μέσα στη ζάλη και την τρικυμία. Ούτε βέβαια
χρειάζεται μάρτυρες και αποδείξεις Εκείνος που τα γνωρίζει όλα.
Μη λοιπόν στρέφεις τη προσοχή προς τους συνδούλους σου. Γιατί κι αν
ακόμα σ’ επαινέσει άνθρωπος, δεν υπάρχει κανένα όφελος, όταν ο Θεός δεν
το δεχθεί. Κι αν σε κατακρίνει άνθρωπος, καμιά βλάβη δεν υπάρχει, όταν ο
Θεός δεν σε καταδικάσει.
Μη λοιπόν παροργίζεις μ’ αυτό το Δικαστή, με το να δίνεις πάρα πολύ
σημασία στις κρίσεις των συνδούλων σου, χωρίς να φοβάσαι και να τρέμεις
Αυτόν που αγανακτεί.
http://thesvitis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου