Ερμηνεία των Καταβασιών της Υψώσεως του Τιμίου και ζωοποιού Σταυρού

 

Ωδή α´. ῏Ηχος πλ. δ´

 «Σταυρόν χαράξας Μωσῆς, ἐπ᾿ εὐθείας ῥάβδῳ, τήν ᾿Ερυθράν διέτεμε, τῷ ᾿Ισραήλ πεζεύσαντι· τήν δέ ἐπιστρεπτικῶς, Φαραώ τοῖς ἅρμασι, κροτήσας ἥνωσεν· ἐπ᾿ εὔρους διαγράψας, τό ἀήττητον ὅπλον· διό Χριστῷ ᾄσωμεν, τῷ Θεῷ ἡμῶν· ὅτι δεδόξασται».

῾Ο Μωυσῆς, ἀφοῦ χάραξε σέ εὐθεία γραμμή στό νερό μέ τή ράβδο του τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ, χώρισε στά δύο τήν ᾿Ερυθρά θάλασσα, γιά νά περάσει πεζῆ ὁ ᾿Ισραηλιτικός λαός. Τήν ἴδια δέ (τή θάλασσα), ὅταν γύρισαν μέ ἅρματα τοῦ Φαραώ καταδιώκοντας τό λαό, ἀφοῦ τήν χτύπησε πλαγίως, τήν ἕνωσε πάλι (γιά νά πνίξει τούς διῶκτες), ἀφοῦ σχημάτισε στό πλάτος τῆς θάλασσας τό ἀήττητο ὅπλο τοῦ σταυροῦ. Γιαυτό ἄς ἀνυμνοῦμε τό Θεό μας, γιατί μέ ὅ,τι ἔκανε δοξάσθηκε ἡ δύναμή του.

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

Γέροντα Ιωσήφ του Ησυχαστού
Σε τρεις τάξεις διαιρείται η χάρις: Καθαρτική, φωτιστική, τελειωτική.
Σε τρεις και η ζωή μας: Κατά φύσιν, υπέρ φύσιν, παρά φύσιν. Σε αυτές τις τρεις τάξεις ανέρχεται και κατέρχεται.
Τρία είναι και τα μεγάλα χαρίσματα, που λαμβάνει:Θεωρία, αγάπη, απάθεια.
Λοιπόν στην “πράξιν” συνεργεί χάρις καθαρτική, η οποία βοηθά στην κάθαρση. Και κάθε ένας, που μετανόησε, η χάρις είναι που τον προτρέπει στη μετάνοια. Και όσα κάνει της χάριτος είναι, αν και δεν το γνωρίζει αυτός που την έχει, όμως αυτή τον τροφοδοτεί και τον οδηγεί. Και ανάλογα με την προκοπή του, ανέρχεται ή κατέρχεται ή μένει στην ιδία κατάσταση.
Εάν έχει ζήλο και αυταπάρνηση ανεβαίνει σε θεωρία, την οποία διαδέχεται φωτισμός θείας γνώσεως και λίγη απάθεια. Εάν ψυχρανθεί ο ζήλος, η προθυμία, τότε συστέλλεται και η ενέργεια της χάριτος.

Θυμός και βλασφημία..γιατί;

Σας έχει τύχει να θυμώνετε στο δρόμο, αν ακούτε κάποιον να βλασφημεί; Έχετε νιώσει πίκρα αν ειρωνεύεται κάποιος τα Θεία; Σας κατακρίνουν γιατί μιλάτε συνεχώς για το Θεό ή γιατί αντιμετωπίζετε με αγάπη τους γύρω σας; Ακόμα κι αν έχετε με τη σκέψη σας καταδικάσει όσους το έπραξαν, αλλά κι αν νιώσατε καταδικασμένοι από τους γύρω σας, σκεφτείτε πως κανείς δεν είναι τέλειος. Πραγματικά, ο φιλεύσπλαχνος Κύριος ανύψωσε την ανθρωπότητα, απαλλάσσοντάς την από την αμαρτία.«Εκείνος που πετάει το λιθάρι προς τα πάνω, το ρίχνει στο κεφάλι του» (Σοφ. Σειρ. 27:25).

Αγίου Ιγνατίου Μπριαντσιανίνωφ, Ο σταυρός ο δικός μας και ο Σταυρός του Χριστού

Ο Κύριος είπε στους μαθητές Του: Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν απαρνησάσθω εαυτόν, και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

Τι σημαίνει τον σταυρόν αυτού; Γιατί αυτός ο σταυρός αυτού, δηλ. ο ωρισμένος για κάθε άνθρωπο, τίθεται παράλληλα με τον σταυρό του Χριστού;

Ο σταυρός μας: λύπες και παθήματα της επίγειας ζωής, που για κάθε άνθρωπο είναι δικά του.

Ο σταυρός μας: η νηστεία, η αγρυπνία και οι άλλες ευσεβείς ασκήσεις με τις οποίες ταπεινώνεται η σάρκα και υποτάσσεται, στο πνεύμα. Αυτές οι ασκήσεις πρέπει για τον καθένα να είναι ανάλογες με τις δυνάμεις του και γι' αυτό για τον καθένα είναι δικές του.

Το Κυριακάτικο κήρυγμα του Μεσογαίας κ. Νικολάου στον Μητροπολιτικό Ναό Υπαπαντής Φηρών

«Aνάκληση εις Mετάνοια» (του γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή)

Μεταπτωτικά ο άνθρωπος ευρίσκεται υπό την επιρροή όχι μόνο του νόμου της αμαρτίας του «εν τοις μέλεσι διεσπαρμένου», αλλά ακόμα και υπό την επίδρασι των αλλοιώσεων και των ποικίλων τροπών, πού υπάρχουν και αυτές σαν κακοί γείτονες. Όλοι αυτοί οι παράγοντες είναι εκείνοι πού συνεχώς μας ωθούν, μας αποπλανούν, μας παρασύρουν στο να μην ημπορούμε να φυλάξωμε αυτό πού θέλομε.

Μηνύματα μετανοίας από τον άγιο Ανδρέα Κρήτης.

Η Πατερική Θεολογία δεν είναι μόνο για τους θεολόγους, ούτε μόνο για όσους είναι μοναχοί ή λειτουργοί του Υψίστου. Είναι για τον κάθε πιστό. Και αυτό, διότι η Πατερική Θεολογία δεν είναι φιλοσοφία και αφηρημένες έννοιες που διατυπώνονται με ρητορικά σχήματα, αλλά έχει να κάνει με την όλη ψυχοσωματική ύπαρξη του ανθρώπου. Περιέχει την θεραπευτική αγωγή κατά της πνευματικής ασθένειας που ονομάζεται «αμαρτία» και «φθορά».

Η Μικρή Είσοδος στη Θεία Λειτουργία

 

 H Θεία Λειτουργία ως η κεντρική πράξη ενός ζωντανού οργανισμού, της εκκλησίας, δέχτηκε πολλές τροποποιήσεις κατά τη δισχιλιετή πορεία της. Μια απ’ αυτές είναι της “μικρής εισόδου”. Μέχρι τον 7ο αιώνα η Λειτουργία άρχιζε με την είσοδο τού Ευαγγελίου στο ναό. Ο ιερέας, ντυμένος τα άμφιά του, έπαιρνε το Ευαγγέλιο από το σκευοφυλάκιο, όπου φυλασσόταν, και το έφερνε, μαζί με το λαό, στο ναό για να το τοποθετήσει στην αγία τράπεζα.

Ο Άγιος Μεγαλομάρτυς Ευστάθιος και η συνοδεία αυτού

Πρωτοπρεσβυτέρου Γεωργίου Δορμπαράκη

«Ο άγιος μεγαλομάρτυς Ευστάθιος ήταν στρατηλάτης στην πόλη των Ρωμαίων, επί Τραϊανού βασιλέως. Ονομαζόταν Πλακίδας και η γυναίκα του Τατιανή, ήταν πολύ πλούσιος και μολονότι ειδωλολάτρης, με μεγάλη χαρά έδινε ελεημοσύνες στους πτωχούς. Κάποια φορά που είχε βγει στο κυνήγι, του φανερώθηκε μία έλαφος, την οποία άρχισε να καταδιώκει. Την ώρα που επρόκειτο να τη φτάσει, βλέπει στα κέρατά της τον τίμιο σταυρό του Χριστού, ενώ από τα κέρατα ήλθε φωνή που έλεγε: «Ω, Πλακίδα, γιατί με καταδιώκεις; Εγώ είμαι ο Χριστός».

Rene Puaux: Είδα το μαρτύριο του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης

Στο μαρτύριο του μητροπολίτη παρευρέθηκαν και οι 20 Γάλλοι ναύτες, την αντίδραση των οποίων περιέγραψε ο Γάλλος συγγραφέας Ρενέ Πουώ. Μία γαλλική περίπολος από είκοσι άνδρες, τους οποίους συνόδευα μαζί μ’ έναν άλλο πολιτοφύλακα, κατευθύνθηκε αμέσως στη Μητρόπολη, με σκοπό να πεισθεί ο μητροπολίτης να έλθει και να παραμείνει στην εκκλησία της Sacre-Coeur ή στο Γαλλικό Προξενείο. Ο μητροπολίτης Χρυσόστομος δεν δέχθηκε, λέγοντας ότι σαν καλός ποιμένας είχε χρέος να μείνει κοντά στο ποίμνιό του.

Σε ποιον θέλεις να αρέσεις; - Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Αυτή είναι η μέγιστη αρετή, το να τ’ αποδίδουμε όλα στο Θεό, το να μη θεωρούμε τίποτε δικό μας, το να μη κάνουμε τίποτε για ν’ αποσπάσουμε τη δόξα απ’ τους ανθρώπους, αλλά για ν’ αρέσουμε στο Θεό.

Γιατί Αυτός είναι εκείνος που ζητά τις ευθύνες. Τώρα όμως η τάξη ανατράπηκε. Κι Εκείνον που κάθεται στο δικαστικό βήμα και θα μας ζητήσει τις ευθύνες δεν τον φοβόμαστε και πάρα πολύ, ενώ εκείνους που στέκονται κοντά μας και μας κρίνουν, μας γεμίζουν με ρίγη φόβου!

"Στο πέρασμά τους οι Τούρκοι δεν άφησαν κανένα έλληνα ζωντανό!"

Του Γεωργίου Παπαθανασόπουλου

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 1922. Η προδοσία είχε ολοκληρωθεί. Οι φαρισαίοι της εποχής και ο ανθελληνικός όχλος είπε στις Μεγάλες Δυνάμεις, που έπαιζαν το ρόλο του Πόντιου Πιλάτου, για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό· "Σταυρωθήτω". Ο λίβας επέπεσε στην Ιωνία και ήταν πια φανερό ότι τα λυχνάρια των Εκκλησιών της ήταν έτοιμα να σβήσουν.

Η πορεία της μετανοίας.

            

Αρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ

Στην αρχή της μετάνοιας επικρατεί θλίψη, σύντομα όμως διαπιστώνουμε ότι μπαίνει μέσα μας ενέργεια νέας ζωής, που προκαλεί θαυμαστή αλλοίωση του νου. Αυτή η κίνηση προς μετάνοια εμφανίζεται ως ανεύρεση του Θεού της αγάπης. Ενώπιον του πνεύματος μας διαγράφεται ευκρινέστερα η μεγαλοπρεπής εικόνα του Πρωτοπλάστου Ανθρώπου.

Ατενίζοντας αυτή την ωραιότητα ανακαλύπτουμε ποιά φοβερή διαστροφή έπαθε μέσα μας η πρωταρχική ιδέα του Δημιουργού για μας. Η χάρη της μετάνοιας μας αποκαλύπτει την εικόνα του Υιού του Θεού. Ω, πόσο οδυνηρή είναι η πορεία αυτή! Φλογερή ρομφαία διαπερνά την καρδιά μας .

Καστορίας Σεραφείμ: "Αν ο «παπάς» δεν είναι τουλάχιστον ευγενής τότε είναι χαμένη όλη η διακονία του"

Η Ιερατική Σύναξη του Αυγούστου τελέσθηκε εχθές Πέμπτη 1 Αυγούστου 2013, στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Καστοριάς. 


Στη Σύναξη, τόσο Σεβασμιώτατος όσο και ο Πρωτοσύγκελλος Αρχιμ. Αθανάσιος, μίλησαν και εξήγησαν στους Κληρικούς της Μητροπόλης διάφορα εκκλησιαστικά και διοικητικά ζητήματα.


Επίσης, ο Σεβασμιώτατος ανέλυσε την προτρεπτική εγκύκλιο που δόθηκε σε όλους τους Εφημερίους, αναφερόμενος στην αρετή της ευγένειας.

Και συγκεκριμένα, τι είναι η ευγένεια, ποια είναι τα χαρακτηριστικά του ευγενή και μάλιστα του ευγενή Κληρικού, σημειώνοντας χαρακτηριστικά πως "Αν ο «παπάς» δεν είναι τουλάχιστον ευγενής, τότε είναι χαμένη όλη η διακονία του". 


Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Σεραφείμ:

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΑ ΚΑΙ Ο ΑΣΕΒΗΣ ΓΙΑΤΡΟΣ

Η πρεσβυτέρα είχε όγκο στο στήθος και εγχειρίστηκε. Μόλις έβγαλαν τον όγκο, δίνουν ένα κομμάτι στον πατέρα Ευάγγελο να το πάει για βιοψία και να φέρει αμέσως τ' αποτελέσματα.
Μετά την απάντηση της εξετάσεως, οι γιατροί δεν δίνουν ούτε έξι μήνες ζωής στην άρρωστη. Η κόρη του παπα-Βαγγέλη λιποθυμά μόλις το ακούει, ο ίδιος τα χάνει.
Άκου, λέει, γιατροί να το πουν έτσι ξαφνικά στο παιδί! Στα χέρια του όμως σφίγγει το χέρι του Αγίου Παντελεήμονα, πού έχει φέρει μαζί του, και προσεύχεται.