( Μάρκ. Ἰ΄ 32-45)
Γράφει ὁ Ἀρχ. Ἰωήλ Κωνστάνταρος Ἱεροκήρυκας - Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης
Ὑπάρχουν κάποιες ψυχὲς ποὺ νομίζουν ὅτι ἡ Χριστιανικὴ ὁδὸς εἶναι μία εὔκολη ὑπόθεση ποὺ μπορεῖ κανεὶς νὰ τὴν βαδίσει, χωρὶς αὐτὸ νὰ κοστίζει ἀπολύτως τίποτε.
Καὶ ἀκόμα ὑπάρχουν καὶ ὁρισμένοι ποὺ μὲ περισσὴ ἀφέλεια φαντάζονται ὅτι μὲ τὸ νὰ βρίσκονται μέσα στὴν ἐκκλησία, κατέχουν ἀναφαίρετα δικαιώματα, καὶ ἄρα ὁ Θεὸς εἶναι, τρόπον τινὰ ὑποχρεωμένος, νὰ ἐξυπηρετήσει τὴν ὁποιαδήποτε φιλοδοξία τους...
Αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ πνεῦμα βλέπουμε νὰ κυριαρχεῖ, πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς φυσικά, καὶ στοὺς μαθητὲς τοῦ Χριστοῦ, φθάνοντας μάλιστα σὲ σημεῖο οἱ δύο αὐτάδελφοι υἱοὶ τοῦ Ζεβεδαίου, Ἰάκωβος καὶ Ἰωάννης, νὰ ζητοῦν ξεκάθαρα, πρωτοκαθεδρίες.
Τὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο ποὺ γιὰ νὰ μᾶς ὠφελήσει παρουσιάζει ἀκόμα καὶ τὰ σφάλματα τῶν πρωταγωνιστῶν του, μᾶς ἀποκαλύπτει ὁλοφάνερα τὰ λόγια της παρακλήσεώς τους: «...δὸς ἠμὶν ἴνα εἰς ἐκ δεξιῶν σου καὶ εἰς ἐξ εὐωνύμων σου καθίσωμεν ἐν τὴ δόξη σου». (Μάρκ. Ἰ΄ 37) δήλ. Δός μας, ὅταν ἔλθεις στὴ δόξα σου καὶ θὰ ἀναλάβεις τὸν ἐπίγειο βασιλικὸ θρόνο τοῦ Δαϋίδ, νὰ καθίσουμε ὁ ἕνας ἀπὸ τὰ δεξιά σου καὶ ὁ ἄλλος ἀπὸ τὰ ἀριστερά σου. Φυσικὰ ἡ ἁπλοϊκοὶ μαθητὲς δὲν γνώριζαν τί ζητοῦσαν «οὐκ οἴδατε τί αἰτεῖσθε», γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος ξεκαθαρίζει διαπαντὸς τὸ θέμα τῆς φιλοδοξίας καὶ κυρίως ὅσον ἀφορᾶ τὰ θέματα τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας.
Διευκρινίζει καὶ τονίζει ὅτι....
οἱ μαθητές, ἕως τὸ τέλος τῶν αἰώνων, δὲν μποροῦν νὰ ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὸ κοσμικὸ φρόνημα. Δὲν μποροῦν νὰ ἀντιγράφουν τὶς κοσμικὲς τακτικὲς καὶ νὰ προσαρμόζουν στὰ «ἅγια τῶν ἁγίων», τὰ κριτήρια τοῦ μακράν του Θεοῦ κόσμου. Ὄχι. Ὅσοι θέλουν νὰ ἀκολουθήσουν συνειδητὰ τὸν Ἰησοῦ, πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ πιοῦν τὸ ποτήριον τῆς θυσίας.
Ὁ Θεάνθρωπος ἀπευθύνεται σὲ κάθε ψυχὴ ποὺ αἰσθάνεται ὅτι τὸν ἀγαπᾶ καὶ προσδοκᾶ τὰ δῶρα τῆς ἀγάπης του: «...δύνασθε πιεῖν τὸ ποτήριον ὁ ἐγὼ πίνω, καὶ τὸ βάπτισμα ὁ ἐγὼ βαπτίζομαι βαπτισθῆναι;» (Μάρκ. Ἰ΄ 39) δήλ. μπορεῖτε νὰ πιεῖτε τὸ ποτήριον τοῦ θανάτου, ποὺ πρόκειται ἐγὼ μετὰ ἀπὸ λίγο νὰ πιῶ, καὶ νὰ βαπτισθῆτε τὸ βάπτισμα τοῦ μαρτυρίου, ποῦ μετὰ ἀπὸ λίγο θὰ ὑποστῶ;
Καὶ γιὰ νὰ κάνει ἀκόμα περισσότερο κατανοητὴ τὴν ἀμετακίνητη αὐτὴ πνευματικὴ θέση, ἀνεβάζει τὸ ὅλον θέμα στὸ ὕψος τῆς Θεότητος, ἀποκαλύπτοντας τὸν ἴδιο τὸν Ἑαυτὸν τοῦ ὁ ὁποῖος «...οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλὰ διακονῆσαι, καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν» δήλ. Ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Μεσσίας, δὲν ἦλθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ ὑπηρετηθεῖ, ἀλλὰ ἦλθε γιὰ ὑπηρετήσει καὶ νὰ δώσει τὴν ζωὴ τοῦ λύτρον, γιὰ νὰ ἐξαγοραστοῦν καὶ ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο πολλοί.
Ἀδελφοί μου. Εἶναι γεγονὸς ὅτι στὸ διάστημα τῶν εἴκοσι ἕνα αἰώνων, μέχρι τώρα, πολλὲς τραυματικὲς ἐμπειρίες ἔλαβε τὸ σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δήλ. ἡ Ἐκκλησία μας, ἀκριβῶς ἐπειδὴ δὲ φρόντισαν κάποιοι νὰ κάνουν τὴ συγκεκριμένη διδασκαλία τόσο κατανοητὴ ὅσο θὰ ἔπρεπε...
Πληκτρολογοῦν στὴν ὀθόνη τῆς καρδιᾶς τὸ «ἄνηθον καὶ τὸ κύμινον» καὶ γράφουν ἐπάνω στὸ ὕδωρ τῆς ρευστῆς συνειδήσεώς τους τὸ κεντρικότατο τοῦτο μήνυμα τῆς ταπεινώσεως καὶ τῆς διακονίας ποὺ ἀποτελεῖ τὴν συνισταμένη τῆς αὐθεντικῆς ὀρθοδόξου πνευματικότητας.
Ἂν εἶναι ἀλήθεια, καὶ φυσικὰ εἶναι ἀλήθεια ὅτι «οὐ πᾶς ὁ λαλῶν προφήτης ἐστίν, ἀλλ’ ὁ ἔχων τοὺς τρόπους Κυρίου», πολὺ περισσότερο ἐξ’ ἀντιθέτου, ἡ φιλοδοξία καὶ ὁ ἐγωκεντρισμὸς ὅταν προβάλουν καὶ μάλιστα ὅταν μὲ κάθε τρόπο ἐπιβάλλονται, ἀποκαλύπτουν κάτω ἀπὸ τὰ ποικίλα προσωπεῖα, ὅτι οἱ συνειδήσεις εἶναι «ἀδιάβροχες» καὶ ἀδυνατοῦν νὰ δεχθοῦν τὶς δροσοσταλίδες τῆς ἀδελφικῆς διακονίας...
Πάντως θὰ ἀποτελοῦσε μεγάλο λάθος ἂν τὸν κύλικα τοῦ ποτηρίου τῆς θυσίας ποὺ προσφέρει ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς στοὺς ἐκλεκτούς του, τὸ περιορίζαμε μόνο στὰ χείλη ὅσων κατέχουν κάποιο ἰδιαίτερο διακόνημα μέσα στὸ ἐκκλησιαστικὸ σῶμα. Ὄχι. Ἡ ἀφάνεια καὶ ἡ θυσία γιὰ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν δόξα τοῦ Χριστοῦ, προσφέρεται «κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντων» τῶν πιστῶν ποὺ ἀποδέχθηκαν τὸ Σωτήριο μήνυμα καὶ ἐγράφει τὸ ὄνομά τους «ἐν βίβλω ζωῆς».
Ἂς μὴ περιμένουμε φίλοι μου νὰ ἔλθουν ἰδιαίτερες περιπτώσεις καὶ μοναδικὲς συγκυρίες ὥστε νὰ δείξουμε αὐτὸ ποὺ νομίζουμε ὅτι διαθέτουμε ὡς χάρισμα...
Ἡ καθημερινότητα ἀνοίγεται μπροστὰ μας μὲ πλεῖστες ὅσες προκλήσεις ποὺ ὅταν συνειδητοποιήσουμε τὶς ἀφορμὲς γιὰ θυσία, νιώθουμε ἔκπληξη ἀλλὰ καὶ δέος στὸ ἂν θὰ κατορθώσουμε καν νὰ ὀρθοποδήσουμε, ὥστε νὰ πλησιάσουν τὰ χείλη μας τὸ ποτήριον τῆς θυσίας.
Ἀρκεῖ νὰ σκεφθεῖ κανεὶς τὴν οἰκογένεια μὲ τοὺς τόσους κραδασμοὺς ποὺ δέχεται κυρίως στὶς ἡμέρες μας ἢ τὸν ὄντως μαρτυρικὸ χῶρο τῆς ἐργασίας ποὺ ἐνσαρκώνει τὸ ἀνυπόφορο ἄγχος καὶ τὸ μαρτυρικὸ stress μὲ τὰ τραγικὰ συνεπακόλουθα τῆς φοβερῆς ἀνεργίας. Καὶ μόνο αὐτά;...Τελικῶς καταντᾶ ἡ ζωὴ μᾶς ἕνας κρατήρας γεμάτος μὲ πίκρες καὶ ταλαιπωρίες, περιέχοντας ἐλάχιστες σταγόνες χαρᾶς καὶ ἀναψυχῆς.
Καὶ σ’ὅλες αὐτὲς τὶς περιστάσεις, τί καλεῖται νὰ ἐνεργήσει ὁ μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ ποῦ ἀναζητᾶ τὸν ἐξαγιασμό;
Πῶς πρέπει νὰ ἀποδείξει ὅτι ὄντως ἀγαπᾶ τὸν Κύριο καὶ εἶναι ἕτοιμος γιὰ μεγάλα (ὅπως νομίζει) πράγματα;
Μὰ ἡ ἀπάντηση εἶναι ξεκάθαρη. Ξεκάθαρη, ἀρκεῖ τὴν συνειδητοποιήσουμε καὶ κυρίως νὰ τὴν ὠθήσουμε στὴν ὁδὸ τῆς ἐφαρμογῆς. «...ὃς ἐὰν θέλη γενέσθαι μέγας ἐν ὑμίν, ἔσται ὑμῶν διάκονος, καὶ ὃς ἐὰν θέλει ὑμῶν γενέσθαι πρῶτος, ἔσται πάντων δοῦλος» (Μάρκ. Ἰ΄ 43-44) δήλ. ὁποιοσδήποτε θέλει νὰ γίνει μεγάλος μεταξύ σας, ἂς εἶναι ὑπηρέτης σας καὶ ἂς σπουδάζει νὰ γίνεται ἐξυπηρετικὸς στοὺς ἄλλους. Καὶ ὁποισδήποτε θέλει νὰ γίνει πρῶτος ἀπὸ ἐσᾶς, ὀφείλει νὰ γίνει δοῦλος ὅλων, ἀσκώντας μὲ κάθε ταπεινοφροσύνη τὴν ἀγάπη.
Εἴθε νὰ δώσει ὁ Πρωτομάρτυρας τῆς θυσίας, ὁ Ἐσταυρωμένος Κύριός μας Ἰησοῦ Χριστὸς νὰ αἰσθανθοῦμε τὸ χρέος τῆς ἐν ταπεινώσει ἀδελφικῆς προσφορᾶς καὶ ἀγαπητικὴς θυσίας.
Ἀμήν.
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου