…Να που και το τελευταίο πόδι της Κυρά-Σαρακοστής το κόψανε και φέτος τα μικρά παιδιά …κάποια τουλάχιστον….Να που έφτασε σχεδόν και η πιο μεγάλη εβδομάδα …η εβδομάδα των ανεκτίμητα σωστικών παθών ,του λυτρωτικού ανήφορου ,της ζωοποιού Σταυρώσεως της Φωτοδότρας Ανάστασης …Το ανέσπερο Φώς της ήδη φωτίζει τον πόνο τα δάκρυα και τις ελπίδες κάθε Χριστιανού Ορθοδόξου …Η ψυχή ετοιμάζεται να φορέσει τα πιο γιορτινά της ενδύματα . Να λαμπροφορεθεί και φέτος η στολή της…
Ετοιμασία λοιπόν . Η πιο σπουδαία που δεν χωρά αναβολές και ραθυμίες … Ο γλυκύτατος Νυμφίος μας περιμένει άπαντες χωρίς την παραμικρή διάκριση έστω και την ενδεκάτη ώρα …Και ο Θεϊκός Νυμφώνας έχει μια θέση για τον καθέναν μας …
Το Πάσχα για όλους είναι κατάγιομο από αναμνήσεις .Νοσταλγικά σκιρτήματα της μνήμης που σαν τα χελιδόνια επιστρέφει στα πιο ευλογημένα λημέρια της .Κάποτε-κάποτε βέβαια ανοίγουμε αυτό το σεντούκι με τις θύμισες και μέσα του δεν βρίσκουμε τίποτα το ουσιαστικό …μα κοπιαστικές μεγάλες εβδομάδες ,με πολύβουη ατμόσφαιρα και ατέλειωτες ετοιμασίες…Τα αβγά το αρνί τη σούβλα , τα τσουρέκια την παράδοση….τα βεγγαλικά ,το κάψιμο του προδότη, τα έθιμα….τα ταξίδια , τις εθνικές οδούς ,τις λαμπάδες , το Χριστός Ανέστη και φύγαμε ή πιο σωστά το Χριστός Ανέστη και φάγαμε …
Αλήθεια πόσα χωρά αυτό το σεντούκι ! Κι όμως είναι εντελώς άδειο ….Το κλείνω αμέσως ελπίζοντας πως κάποτε …όταν το ξανά ανοίξω θα το βρω ξέχειλο από νοήματα που ασύγκριτα γεννά κάθε ξεχωριστή μέρα αυτής της όντως Μεγάλης Εβδομάδας . Υπομονή , Πίστη , Συντριβή μετανοίας , Αγάπη καρτερική , Ταπείνωση αδελφική , Συγχώρεση …Όλα τα πολύτιμα διαμάντια που θα κυλήσουν μόλις ακουστεί το «Εξέδυσάν με» , όταν ο Πέτρος ξανά κλάψει πικρά την άρνησή του , όταν ο Κύριος θα συγχωρέσει τους σκληρούς σταυρωτές του , όταν Εκείνος χαρίζοντας την αιώνια ελπίδα σε όλα τα παιδιά του θα υποσχεθεί τον Παράδεισο στον Όσιο Ληστή. Και έπειτα η ανείπωτη χαρά του κενού μνημείου !!!
Τέτοιους θησαυρούς προσεύχομαι να αντικρύσω όταν μετά από καιρούς θα αναζητώ της μνήμης μου τα φυλαχτά…Όλοι τους σμιλεύονται μέσα σε κάθε Εκκλησιά . Μεγάλη μια ενορίας πόλης , μικρής ενός φτωχού εγκαταλελειμμένου για όλον τον υπόλοιπο χρόνο χωριού …μέσα σε ένα καθολικό Μοναστηριού με αδιαλείπτως προσευχητικές ψυχές μοναστών και μοναζουσών που συμπορεύονται και ανεβαίνουν τον αγιασμένο ανήφορο του Γολγοθά βοηθώντας ως σύγχρονοι Σίμωνες ,τον εξαθλιωμένο από το μαρτύριο Χριστό …και αναστένονται μαζί Του αφήνοντας πίσω τους του θρήνου τον καιρό…
Ας αποθησαυρίσουμε δάκρυα και μνήμες ιερές τούτες τις μέρες που έρχονται… …
Λάμπρυνόν μου την στολή της ψυχής Φωτοδότα ...
Καλή Ανάσταση !
Φιλαγιορείτης
http://sotiriapsixis.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου