"Το υπερευλογημένο Σάββατο.."

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ
Το Μέγα Σάββατο είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Είναι μια ξεχωριστή ημέρα για εμάς τους Ορθοδόξους. Με νηστεία, με προσευχή, με αναμονή του μεγάλου γεγονότος της Αναστάσεως.
Είναι το Σάββατο «εν η κατέπαυσεν από πάντων των έργων αυτού ο μονογενής Υιός του Θεού, διά της κατά τον θάνατον οικονομίας τη σαρκί σαββατίσας».
Είναι το Σάββατο του ευαγγελισμού των ψυχών.

«Τω αγίω και μεγάλω Σαββάτω, την θεόσωμον Ταφήν και την εις άδου κάθοδον του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού εορτάζομεν, δι’ ών της φθοράς το ημέτερον γένος ανακληθέν, προς αιώνιαν ζωήν μεταβέβηκε», αναφέρει ο ιερός συναξαριστής.
Ο Χριστός, η ανεξάντλητη πηγή της ζωής, πορεύθηκε στον άδη, αφού εξέπνευσε ανθρωπίνως στο ξύλο του σταυρού, ενώ ήταν ταυτοχρόνως και το σώμα Του ενωμένο με τη θεότητα, για να μεταφέρει το ευαγγέλιο της σωτηρίας και στα πνεύματα που βρίσκονταν στη φυλακή του άδου.
«Και τοις εν φυλακή πνεύμασιν πορευθείς εκήρυξεν» (Α’ Πέτρου Γ’,19).
Ο λόγος του στύλου της Ορθοδοξίας, του Μεγάλου Αθανασίου, είναι χαρακτηριστικός : «μήτε της θεότητος του σώματος εν τάφω απολιμπανομένης, μήτε της ψυχής εν τω άδη χωριζομένης», δηλαδή χωρίς η θεότητα να αφήσει το σώμα στον τάφο ούτε η ψυχή Του να χωριστεί από τη θεότητα στον άδη.
Έτσι με την τεθεωμένη ψυχή Του, καταλύει το κράτος του θανάτου και ευαγγελίζεται στις ψυχές την απολύτρωση. Με το άφθαρτο και τεθεωμένο σώμα Του, καταργεί τη φθορά και χαρίζει την αφθαρσία και την ανάσταση.
Μέχρι τώρα βασίλευε ο άδης. Από την ώρα που ο Χριστός κατέβηκε στον άδη, παύει πλέον ο θάνατος να κυριαρχεί στο γένος των βροτών, δηλαδή να είναι αιώνιος.
«Βασιλεύει, αλλ’ ουκ αιωνίζει άδης του γένους των βροτών».
Χαίρονται οι Πατριάρχες και οι Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης. Σώθηκαν όσοι πίστεψαν στο κήρυγμά Του και έχουν πλέον τώρα όλοι τη δυνατότητα της σωτηρίας.
Το υπερευλογημένο Σάββατο, ημέρα της σιωπής και της αναμονής της Αναστάσεως του Χριστού. Φαίνεται αυτή η σιγή μέχρι σήμερα. Και αυτή η προσμονή είναι ζωγραφισμένη όχι μόνο στις ψυχές αλλά και στα πρόσωπα των ανθρώπων.
Πόσο δίκαιο είχε ο Άγιος Επιφάνιος Επίσκοπος Κύπρου στον περίφημο λόγο του, στην θεόσωμο ταφή του Κυρίου, που τελειωμό δεν έχει κατά τον γέροντα Δοσίθεο και που διαβάζεται σύμφωνα με την παράδοση της Εκκλησίας μας σε εκείνα μόνο τα Μοναστήρια που είναι κέντρα θεραπείας των Χριστιανών μας, πριν από την Ακολουθία της Αναστάσεως.
«Τι τούτο; Σήμερον σιγή πολλή εν τη γη.. Ο βασιλεύς υπνοί και τις δύναται αυτόν εξυπνήσει;».
Το υπερευλογημένο Σάββατο. Καθολική νηστεία. Η Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου συνδεδεμένη με τον Εσπερινό της Αναστάσεως. Τελειώνει κατά το τυπικό του Αγίου Σάββα, δυο ώρες από τη δύση του ηλίου. Περίφημα τα 15 αναγνώσματα. Αναφέρονται όλα στην Ανάσταση του Χριστού. Μια φορά ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, τα είπε όλα από στήθους στον ιστορικό Ναό του Πρωτάτου.
Το υπερευλογημένο Σάββατο. Το Βάπτισμα των κατηχουμένων από τον Επίσκοπο της Εκκλησίας, ο οποίος μάλιστα διάβαζε ο ίδιος τους εξορκισμούς στους μέλλοντες να βαπτιστούν.
Το υπερευλογημένο Σάββατο, μας φέρνει στη μνήμη μας τους διωγμούς του Ιερού Χρυσοστόμου και τα θλιβερά γεγονότα των οπαδών, που πάντοτε κάνουν την εμφάνισή τους, εναντίον του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου. Βάφτηκαν οι κολυμβήθρες στο αίμα. Ποδοπατήθηκε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, από εκείνους που στο όνομα του Χριστού, δήθεν, μπορούν να κάνουν τα πάντα, και τότε και σήμερα…
Βλέπετε το προσωπείο δεν σταμάτησε ποτέ την πέρασή του!
Το υπερευλογημένο Σάββατο στα Μοναστήρια μας. Στα ορθόδοξα κέντρα της πίστεώς μας. Η ανάγνωση του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων. Η υπενθύμιση του Χριστού σε όλους για τη μαρτυρία στον κόσμο : «έσεσθέ μοι μάρτυρες εν τε Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης» (Πραξ. 1,8).
Το υπερευλογημένο Σάββατο, η ημέρα του θείου σαββατισμού.
Τέτοιο Σάββατο δεν υπήρξε στο παρελθόν ούτε και θα υπάρξει στο μέλλον!
«Παντοδύναμε και πολυεύσπλαχνε Χριστέ ο Θεός ημών, ο μετά σταυρόν και εκούσιον νέκρωσιν εντεθήναι εν τάφω ως πλάνος, εξέλκυσον ημάς της σκοτεινής των παραπτωμάτων ειρκτής, πλήρωσον τας καρδίας της αρρήτου σου θυμηδίας και χαρμολύπης και αξίωσον ημάς και της των αγίων εν ουρανίοις δαδουχείας».